Helaas rammelt het script wel op essentiële punten. Michael wordt voor je het goed en wel weet al beticht van het in het verleden prostitueren voor mannen en krijgt door deze onthulling zelfmoordneigingen. Medeleven met deze persoon is er dan nog niet. Ook verschijnt moeder ten tonele met een mooi lied, maar je vraagt je op dat moment wel af wat zij er nu weer tussen moet.
Verhaaltechnisch zitten er echter nog wel storender elementen in. Je zou verwachten dat een incident als dit midden op het slagveld door de krijgsraad zou worden afgehandeld, en niet voor een burgerrechter, nota bene na 4 jaar gevangenschap. Ook de status van proces van de eeuw lijkt schromelijk overdreven. En als de zaak dan ook nog eens door een enkele rechter wordt beslist hebben we een aaneenschakeling van onwaarschijnlijkheden. En zou de moeder van het slachtoffer daadwerkelijk geloven in de schuld van de beklaagde als ze weet dat ze verliefd op elkaar waren, en ter dood willen laten brengen? Waarom niet gekozen voor een krijgsraad en eventueel een andere nationaliteit van de hoofdrolspelers.
Een ander hekel punt zit in de liedteksten. Te vaak ligt de klemtoon op de verkeerde plaats. Het verleidt je hierop te gaan letten, wat afleidt van de dramatiek van het stuk. En een enkele keer roept de tekst grote vraagtekens op. Hoe kun je “rustig gaan slapen op beide oren”. Even vliegt in je hoofd Dombo voorbij.
Ook zouden sommige statements sterker overkomen als ze met gevoel zouden worden uitgesproken in plaats van gezongen. Of zou het toeval zijn dat juist mijn tranen kwamen bij gesproken woord?
Deze voorstelling roept dus een ook hoop kritiekpunten op. Toch mag deze hernomen versie van de musical zich de status van ruwe diamant aanmeten. Want ondanks de vele minpunten is het een schitterende voorstelling. Met het herschrijven van een deel van de teksten, en wat kleine veranderingen in het script hebben we hier een juweel die het verdient een heel jaar door het land te toeren; en niet de schamele vijf voorstellingen in het knusse maar ook kleine Fakkelteater die het nu heeft. Al mag het zeker jammer genoemd worden dat dit bijslijpen niet al voor deze reeks is gebeurd.
Toch zal in de herinnering vooral de positieve aspecten van het stuk blijven hangen: een ontroerend verhaal dat sterke emoties weet op te roepen, met schitterende muziek, dat vertolkt werd door een uitstekende cast en prachtig was neergezet op een minimaal decor. Een stuk dat hopelijk meer zal worden dan een voetnootje in de Vlaamse musicalgeschiedenis, maar wie zet zijn tanden erin?
Cast en credits:
Stephen McCullen:Sam Verhoeven
Michael Davidson: Michaël Zanders
Harold Brownson: Wim van den Driessche
Captain: Dimitri Verhoeven
rechter Johnson: Joris Branckaerts
Catherine McCullen: Daniëlle Martin
Josephine Davidson: Kristien Coenen
Ad�le: Evi Mastbooms
Mister Davidson: Marcel Goossens
En verder: Hendrik Le Bon
Steven Colombeen
Jonathan Demoor
Deborah de Ridder
Caroline Ceulemans
Ellen Braet
Veerle van Santvoort
Verhaal, tekst en muziek: Sam Verhoeven
Regie: Door van Boeckel
Muzikale leiding: Pol Vanfleteren
Staging & choreografie: Steven Savelkoels & Kris Castelijns
Vocal coaching: Steven Colombeen
Lichtontwerp: Dirk Ceulemans
Geluidsontwerp: Stefan Dereese
Assistentie: Anke Buyle & Gerry Caremans
Assistent muzikale leiding: An Sluyds
