Het is altijd jammer om te horen dat deze voorstelling in Berlijn niet goed loopt… behalve wanneer je in de buurt bent en er dankzij de slechte kaartverkoop weer een of andere leuke studentenactie loopt. In dit geval worden er iedere dag 70 kaarten apart gehouden voor studenten die deze dan op de dag van de voorstelling voor het luttele bedrag van 17 euro op kunnen halen. En voor die prijs wordt je dan niet ergens weggestopt op het derde balkon, maar krijg je prachtige 1e rangs kaarten! Dank u wel, Stage Holding Duitsland.
Les Miserables is toch wel de musical die mij het dicht bij het hart ligt. Niet zozeer omdat ik het als musical zo goed vind (want diep in mijn hart weet ik dat ik dit niet zo vind), maar meer omdat de ideologie die achter het stuk zit telkens weer met zoveel impact de zaal weet te raken en de makers er wereldwijd toch altijd weer in slagen een team van mensen samen te stellen waar iets vanafstraalt waar ik tot nu toe geen naam aan heb kunnen geven, maar wat je als toeschouwer wel voelt. Geloof, Hoop, Idealisme; ik weet niet wat het is, maar het blijft me intrigeren… Zo ook hier weer. Bovendien zit de mise-en-scene zo ontzettend goed in elkaar en lopen op die manier de scenes zo mooi vloeiend in elkaar over dat het meer de indruk wekt dat hier een hoogbegaafd choreogaaf in de weer is geweest in plaats van een regisseur. Iets waar ik me ook deze keer weer over verwonderde. Het ensemble had in het begin welliswaar wat moeite met op gang te komen, bij enkele koorparijen kakte het geheel af en toe zelfs wat in, maar uiteindelijk is het ze weer gelukt. En hoewel ik in het theater nooit hoef te huilen, en al zeker niet bij Les Miserables, biggelde er tijdens de finale toch wel een erg grote traan over mijn wang.
12 augustus 2004
Dat Ken Caswell de regie uit handen heeft gegeven was voor mij vooral bij de hoofdrolspelers te merken. Emoties werden behoordlijk groot gemaakt, vooral bij Jean Valjean in de proloog. Jean Valjean (Oleh Vynnyk) was erg goed gecast. Niet alleen qua stem prachtig zuiver en beheerst bij ‘Bring ihm heim’ maar vooral fysiek. Om de een of andere reden (wellicht de klassieke achtergrond ??) zijn alle Jean Valjeans die ik tot nu toe heb gezien niet bepaald slank van postuur te noemen, wat er eigenlijk vooral vreemd uitziet wanneer de goede man na 19 jaar dwangarbeid goed doorvoed het strafkamp in Toulon verlaat. Oleh Vynnyk was een tenger, klein mannetje en daardoor in mijn ogen een perfecte verpersoonlijking van een man die probeert te vluchten voor zijn verleden en zo onopvallend mogelijk een nieuw leven probeert op te bouwen.
Uwe Kruger als Javert was iets waar ik van te voren geen duidelijke verwachtingen van had. Ik heb hem 2 keer gezien als Enjolras in Nederland, en voor mij was hij met zijn charismatische uitstraling en bijna barbiepoppige uitstraling een van de meest ideale Enjolrati. Dan is het even wennen wanneer zoiemand na 10 jaar voor de andere kant van de barricade kiest, maar uiteindelijk denk ik dat ze met hem toch wel een goede keuze hebben gemaakt. Uwe Kruger is voor de rol eigenlijk wat klein van stuk, maar omdat dit bij Valjean ook het geval was heeft het mij geen enkele keer gestoord. Hij speelt een totaal andere Javert dan ik voorheen gezien heb. Niet de man die plichtgetrouw de wet zo nauwkeurig mogelijk naleeft, maar meer een geniepige, valse nicht die persoonlijk iets tegen Valjean lijkt te hebben en volgens mij eigenlijk vooral tegen hem opkijkt. Kruger heeft een erg dynamische stem, wat geen overbodige luxe was, aangezien hij in zijn gezicht ook werkelijk geen spier verrekte. Een ding wat nog echt van mijn hart moet is de verandering bij het einde van ‘Wer bin ich’. Voorheen vertelde Valjean Javert dat hij hem kon vinden in het ziekenhuis en liep weg terwijl hij de rest en vooral Javert een beetje bedusd achterliet van zijn onthulling. In de nieuwe versie rent Valjean af waarna Javert echt over-the-top de achtervolging inzet. Ik heb echt onder mijn stoel gelegen van het lachen… mag alsjeblieft de oude versie terug?? En snel ook!
De rol van Fantine heb ik nooit erg boeiend gevonden, laat staan dat ik medeleven voelde voor de vrouw. Waarschijnlijk zal dit in mijn geval niet aan de actrices liggen, maar meer te wijten zijn aan de korte tijd waarop Fantine de tijd heeft om het publiek voor zich te winnen voor ze streft. Schijnbaar is mijn hart niet snel te winnen, want hoewel Ann Christin Elverum een Fantine neerzette waar ik niks op aan te merken had, deed het me allemaal ‘weer’ niets. Wat ik aan haar invulling van de rol beter vond dat alle andere Fantines die ik heb gezien, is dat zij Fantine niet zo overtuigend als een ‘sterke vrouw’ neerzette, maar haar iets van een kinderlijke naiviteit meegaf. Dat maakte voor mij dat het allemaal net wat geloofwaardiger overkwam.
Alhoewel ik er bij Fantine nog in kan komen dat het voor een actrice een uitdaging kan zijn om de rol te spelen, heb ik wat Cosette betreft nog nooit begrepen waarom iemand deze rol �berhaupt zou willen spelen (buiten het feit dat je een romance hebt met een knappe tegenspeler dan). In heb ooit in Londen een swing als Cosette gezien die daadwerkelijk haar rol op een komische manier bracht, maar afgezien van deze uitzondering vond ik tot nu toe alle Cosettes wel erg veel van hetzelfde. Valerie Link was voor mij dan ook weer zo’n 13-in-een-dozijn-Cosette. Jammer, want volgens mij moet er van die rol toch echt iets bijzonders te maken zijn.
De persoon die deze voorstelling voor mij tot een absoluut hoogtepunt bracht was Tilman von Blomberg als Thenardier. Over het algemeen heb ik Th�nardiers nooit echt hilarisch gevonden. Ze toverden wel eens vaker een glimlach op mijn gezicht, maar tot echt schaterlachen is het nooit gekomen. Tilman von Blomberg daarentegen heeft me wat dat betreft bijna het leven gekost. Het was maar goed dat ik een flesje water bij de hand had. Daarnaast haalde hij het nare en doortrapte in de man ook nog eens erg goed naar boven. Doordat hij al deze aspecten van de rol gewoonweg steengoed neerzette durf ik nu zonder twijfel te zeggen dat dit de beste Thenardier is, die ik ooit aan het werk heb gezien. En gezien het gemak waarmee met het ensemble bezig was in de herberg en in Parijs en het gemak waarmee alle handelingen en grappen hem afgingen was ik ervan overtuigd het met een heel erg goede eerste bezetting van doen te hebben. Na in de pauze de bezetting op de monitoren nog eens te hebben bekeken en 2 keer in ongeloof een programma te hebben doorgebladerd bleek het dus om een wel heel erg goede understudy te gaan. Mijn diepste respect voor deze acteur en ik hoop dat we in de toekomst nog veel van hem mogen horen!
Nog een laatste opmerking over het geluid dat ‘dit is nog nooit vertoond!!’ veel te zacht was. Het kostte gewoon heel veel extra energie om de teksten te volgen en het was meer alsof je naar een grote video van de voorstelling zat te kijken dan dat je er middenin zat. Zonde!
