Bij binnenkomst in het theater zie je een prachtige toneellijst die uit takken bestaat en tot ver in de zaal en over de balkons is doorgetrokken. De acteurs (of in ieder geval een deel ervan) is met van alles in de weer: vuurvliegjes vangen, hopsa dansjes doen en het is prettig om op die manier al wat van de sfeer van de show te proeven. Als eenmaal het zaallicht uitgaat is het makkelijk te zien waar de kosten van deze duurste musical ooit (27 miljoen dollar maar liefst) aan zijn opgegaan: een waanzinnig mooie draaischijf die met verschillende liften tot berglandschap kan worden omgetoverd, een fantastische scene met een draak waarbij wind een belangrijke rol speelt, zwevende acteurs, prachtig licht en een schitterende kostumering. De show doet soms WEL aan de films van Jackson denken, maar meestal is gekozen voor een eigen ‘look’ en dat is maar goed ook.
De show kent twee pauzes, wat ongekend is voor een musical. Na elk ‘boek’ van Tolkien heb je de kans om even bij te komen van het spektakel. De tweede pauze duurt precies 8 minuten, zodat half bejaard Toronto een dappere poging doet de damestoiletten te bereiken en daar aan natuurlijk niet in slaagt, zodat ze na een kwartier in de derde acte de zaal weer in proberen te komen.
Voor Lord of the Rings werd een internationaal Creative Team samengesteld: de componist A.R. Rahman (vooral bekend om de filmscores van Bollywoodfilms en Bombay Dreams) en de Finse wereldmuziekgroep Vorttin schreven de muziek, Regisseur Matthew Warchus (bekend van Our House, ART en Tell Me on a Sunday) tekende samen met Shaun McKenna voor het boek en de teksten en Peter Darling (Billy Elliot en de Phantom film) zorgde voor de choreografie. Alles lijkt erom te draaien LOTR een kans te geven op een transfer naar New York en Londen. Voor mei 2007 staat de premiere gepland in het Theatre Royal Drury Lane in Londen. Toch is de show in Toronto niet de knaller geworden die werd verwacht, de show stond gepland om minstens een jaar te spelen (dit om ook maar in de buurt van de investeringen te komen), maar sluit nu na 8 maanden.
Probleem van de show ligt voornamelijk in het feit dat dit geen musical is. Dat klinkt gek, want er wordt behoorlijk veel gezongen, er zitten dansjes in (maar meer veldslagen), en er klinkt bijna altijd een underscore. Maar door de enorme hoeveelheid informatie die je als kijker moet krijgen om er ook maar iets van te snappen wordt er vooral veel toneelgespeeld, en dan nog wel met tekstmateriaal waar je niet warm of koud van wordt. De dappere Frodo en zijn Hobbitvriendjes lopen heel wat rondjes over het toneel en komen allerlei gevaren tegen, maar na een uur of twee heb je het wel een beetje gehad met die mannetjes. Uit de show Urinetown komt de beroemde regel:‘Nothing can kill a show like too much exposition’ en ik vrees dat dit hier aan de hand is. Dat neemt niet weg dat er een aantal bloedmooie scenes in zitten: de zwarte ruiters zijn fenomenaal, de elfjesscene is prachtig en de veldslag aan het eind is een wonder van staging als je bijvoorbeeld terugdenkt aan hoe ze dat bij Les Miserables doen.
Dit is theater van Ooooh en Aaaaaah, en als je daarvan houdt zul je niet teleurgesteld raken. Maar als je het vergelijkt met zo’n andere blockbuster van de laatste jaren als Wicked dan schiet deze show vooral dramatisch ernstig tekort. LOTR is een magische queeste, maar moet het niet hebben van menselijke conflicten of romance. Hierdoor zit je als publiek een beetje naar poppetjes te kijken. Mooie poppetjes, dat wel, maar emotioneel is dit een koude en lege show. Muzikaal is de show mager, er zitten maar weinig echte liedjes in. Meestal wordt er op een Clannad/Enya achtige manier gezongen en die folkloristische invalshoek is misschien niet helemaal mijn ding.
Na afloop van de show sprak ik in de musicalwinkel die onder het theater is gevestigd (hoe handig) de eigenaar en die vertelde me dat de show nog lang niet klaar is voor een transfer naar Londen. De cast schijnt op voet van oorlog te hebben geleefd met regisseur Warchus en het gerucht gaat dat hij voor de Londense productie zal worden vervangen. Misschien dat iemand met een frisse blik op het materiaal (Warchus als schrijver had dat vast niet) en vooral wat meer ‘echte’ liedjes deze show een toekomst kunnen bieden. Broadway lijkt nog ver weg, een show van 4 uur is gewoonweg onbetaalbaar om rendabel te krijgen met de salarissen die daar worden betaald. Ik heb me 4 uur lang vermaakt, maar niet meer dan dat. Het is zo�n show waar af en toe je mond openvalt van verbazing als je zit te kijken, maar nu 3 weken later is er maar weinig blijven hangen. Dat kan de bedoeling niet zijn.
