De musical vertelt het verhaal van Rembrandt op het moment dat hij in 1631 in Amsterdam arriveert, zijn opmars en val als gevierd schilder en zijn turbulente persoonlijke leven dat naast huwelijks- en liefdesgeluk ook wordt gekenmerkt door veel tragiek.
“Rembrandt” wordt geafficheerd als een groots en meeslepend drama in de traditie van musicals als “Les Miserables” en “The Phantom Of The Opera”. Doorgecomponeerd, maar wat mij betreft houdt daar de vergelijking op.
“Rembrandt” is vooral een eigentijdse productie, met fenomenale muziek van Nederlander Jeroen Englebert, bekend van zijn werk voor Petra Berger en Vlaming Dirk Brossé een veelzijdig componist die zich met vele disciplines bezighoudt en die de muziek schreef voor musicals als “Sacco & Vanzetti” en “Kuifje”.
De muziek is uitdagend, kent vele lagen, onverwachte wendingen en houdt de aandacht van de toeschouwer op een fascinerende manier vast. Geen hapklare voorspelbare brokken maar echte muziek die waarschijnlijk aan waarde wint bij meerdere beluisteringen. Prachtige solonummers, ontroerende duetten en sterke ensemblestukken wisselen elkaar af. Flarden van melodieën spoken al dagen door mijn hoofd en ik kan alleen maar hopen dat de CD snel zal verschijnen.
De teksten voor Rembrandt zijn geschreven door ene Anna de Graef (ongetwijfeld weer een pseudoniem van Henk van der Meyden zelf) en zijn dan misschien geen literaire hoogstandjes maar dienen wel het doel en vertelt het leven van Rembrandt in heldere bewoordingen en duidelijke verhaallijnen. Ook wordt een gedicht van Vestdijk uit de bundel “Rembrandt en de Engelen” gebruikt.
De musical is een technisch hoogstandje, maar zonder af te leiden van het verhaal dat verteld wordt door de karakters op het toneel. Echte decorstukken zijn er niet. Er wordt wel op een bijzonder ingenieuze wijze gebruik gemaakt van een draaischijf die talloze mogelijkheden biedt en binnen een fractie van een seconde kan zorgen voor een verrassend en totaal ander toneelbeeld.
Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van twee- en driedimensionale projecties en bewegende beelden waarbij ruimte is voor de verbeelding van de toeschouwer.
Zwart wit etsen zorgen voor beelden van het Amsterdam in de Gouden Eeuw en bewegende filmbeelden van personages uit de cast verbeelden bij vlagen de gedachtenwereld en emoties van Rembrandt.
De kleur in deze voorstelling wordt gebracht door Rembrandt zelf. Dat wordt al duidelijk in één van de beginscènes als Rembrandt in Amsterdam aankomt waarbij de achtergronden en de kostuums van de overige spelers volledig zwart en wit zijn en Rembrandt komt op in vurig vlammend rood.
Ook wordt gebruik gemaakt van projecties van schilderijen en etsen van de meester. Maar ook als prachtige tableaux vivants waarbij als in een visioen enkele bekende meesterwerken van Rembrandt in drie dimensies op het toneel tot leven komen. Hoogtepunt wat dat betreft is de emotionele finale van de eerste Akte waarbij leven en werk van Rembrandt samenkomen in een ongekend mooie en emotionele scène die zorgt voor hevige ontroering. Ik zal verder niet in details treden maar houd de zakdoeken maar bij de hand!
Een groot compliment gaat naar Jan Aarntzen die verantwoordelijk is voor het kostuumontwerp en vormgeving. De aankleding van Rembrandt vormt een perfecte eenheid, een ontwerp dat getuigt van durf en visie. De kostuums lijken direct afkomstig uit de Gouden Eeuw en zijn oogstrelend mooi met oog voor finesse en detail.
Het grootste compliment is toch wel voor de cast. De drie vrouwelijke hoofdrollen worden ingevuld door Wieneke Remmers als Saskia van Uylenburgh, Annick Boer als Geertje Dirckx en Maike Boerdam als Hendrickje Stoffels. Alledrie speelden een belangrijke rol in het persoonlijke leven van Rembrandt en geven op overtuigende wijze gestalte aan hun personages. Vooral Maike Boerdam en Wieneke Remmers zijn geweldig in hun complexe rollen en weten vocaal met gemak te overtuigen en te ontroeren. Omdat haar karakter Geertje Dirckx geschreven is met een licht komische ondertoon heeft Annick Boer de moeilijke taak een balans te vinden en haar toch neer te zetten als een levensechte vrouw met tekortkomingen en emoties. Hierin slaagt ze volledig in een prachtige scène in het Spinhuis in Gouda waarbij ook het vrouwelijk ensemble een toprol vervult.
De overige rollen zijn stuk voor stuk top bezet en overtuigen in spel en zang. Quirijn de Lang als Jan Six heeft een prachtige solo in “Kunstbroeders” dat overgaat in een duet met Rembrandt. Paul Vaes is erg sterk in zijn rol van Professor Tulp. Peter Lusse en Jimmy Hutchinson zorgen voor de komische noot als het duo Rippert en Linckeard, alhoewel de rol van deze twee niet genoeg is uitgediept om het verhaal te kunnen dienen. Bert Simhoffer speelt de vader van Saskia, Hendrick van Uylenburgh en Roon Staal de zoon van Rembrandt, Titus. De site meldt helaas niet wie dochter Cornelia van Rembrandt en Hendrickje speelt. Zij opent de voorstelling met een prachtige, ontroerende en krachtige solo waarin ze de dood van haar vader betreurt.
Jammer dat bij de try-outs geen ge�mproviseerd programmaboekje was, want ik herkende in de bijrollen toch een aantal bekende namen als Nico Schaap en Rolf van Rijsbergen. Ook het grote ensemble staat er vol krachtige overtuiging met prachtige solide stemmen.
Kloppend hart van deze voorstelling is echter Henk Poort als Rembrandt. Met perfecte dictie en zijn onmiskenbaar stemgeluid geeft hij gestalte aan de grote meester waarbij hij van Rembrandt een mens van vlees en bloed maakt met emotionele diepte. Hij zet Rembrandt van zijn jonge jaren tot zijn dood levensecht neer en hij sleept je mee in het verhaal, een leven vol emoties en tragiek over een genie met bezieling. De musical eindigt niet met een grootse finale maar concentreert zich op de hoofdfiguur met een ontroerende monoloog van Rembrandt en het nummer “Vrij”
Natuurlijk zijn er enkele tekortkomingen maar de voorstelling die ik zag was pas de vijfde try-out voor publiek. Eventjes leek het mis te gaan met het decor, het geluid was nog niet perfect afgesteld en je zou je kunnen afvragen of in de eerste akte niet nog wat geschaafd moet worden.
Rembrandt is een volledig nieuwe Nederlandse musical en wat mij betreft een erg welkome afwisseling tussen alle ‘feelgood’ en familiemusicals van de laatste jaren. Hulde daarom voor de makers en de cast én Stardust Theatre die 8 miljoen hebben geïnvesteerd in deze megaproductie. Ik weet zeker dat dit eerste bezoek aan Rembrandt beslist niet mijn laatste zal zijn en hoop dat ik met mijn verslag in ieder geval een aantal mensen heb kunnen inspireren voor een bezoek aan deze sublieme musical. Ga het zien !
“Rembrandt De Musical” is onder de bezielende leiding van regisseur Franck van Laecke groots en glorieus geworden, en wat mij betreft nu al het absolute hoogtepunt van het komende theaterseizoen.
