VorigVorig jaar heb ik de regie gedaan voor “Schudden tot het Sneeuwt” maar heb sinds die tijd eigenlijk geen grote professionele werkzaamheden gehad. Daarom heb ik het laatste jaar veel tijd besteed aan les geven. Dit houdt een beetje van alles in: privé zangles aan zowel amateurs als profs, engelse logopedie, interpretatie, drama-les, auditie voorbereiding.
In dat kader heb ik ook veel studenten begeleid bij het Conservatorium te Alkmaar. Ik was verantwoordelijk voor de eindprojecten van de vooropleiding. Twee voorstellingen met de eerstejaars, een overgangsproject, en het eindproject van een vierdejaars student. Ik heb met veel plezier aan al die voorstellingen gewerkt, maar bij alle studenten, merkte ik iets bijzonders; zeker bij de vooropleiding.
Zij kregen de opdracht om een show te maken, van ongeveer een uur, met bestaande liedjes. Uiteindelijk hebben we dit gedaan en het was enorm leuk, maar tijdens het maken van het stuk viel mij iets op. De algemene musical-kennis onder de studenten is vrij laag. Ze kennen alleen een paar musicals die ze gezien hebben, luisteren amper CD’s van nieuwe en onbekende shows, en zijn niet bewust van wat er allemaal speelt op Broadway en The West End. Toen moest ik denken aan mijn eigen studenten tijd.
Er is in die 2 jaar amper een week voorbij gegaan dat ik geen show zag. Ik kocht alle tijdschriften (ja, zelfs toen Das Musical!), las scripts van oude musicals, kocht CD’s van nieuwe shows en wisselde deze uit met andere studenten. Ik denk dat ik over musicals meer heb geleerd in mijn kamer met een koptelefoon op dan in het leslokaal.
Hebben de musical sterren van morgen zo weinig interesse in het verleden en de toekomst van de musical, of is het een geval van “Wat de boer niet kent vreet ie niet!?” Toen ben ik verder gaan kijken en begon te denken waar het probleem ligt?
Ligt het misschien aan het aanbod? Mijn eerste jaren in Nederland zag ik een goede mix tussen publiekstrekkers en nieuwe musicals (Cyrano, Joe, Rex), maar intussen krijgt het publiek alleen maar hetzelfde. Kijk maar naar volgende seizoen.
Je mag kiezen: Musicals die je al kent want ze zijn gebaseerd op films (Jesus Christ Superstar, Lion King, Belle en het Beest) of musicals die we al lang hebben gezien in Nederland (Sweet Charity, Cabaret, Annie). Helaas, de producent wil kaartjes verkopen en kiest voor één van bovenste opties… WANT… De boer vreet niet!
Ja, het publiek is ook schuldig. Als mensen niet naar nieuwe musicals durven gaan, dan komen de producenten niet met nieuwe stukken. Ja, ze proberen het wel, kijk naar het Ballet van Vlaanderen, oh wacht, dat kan niet… Geweldige nieuwe en gedurfde producties zoals The Red Star Line en hup, geen publiek. Geen winst, geen Ballet van Vlaanderen. Of Nine, een Broadway klassieker die net een succesvolle Broadway revival heeft beleefd maar in Nederland? Zelfs de cast moet e-mails rondsturen om een publiek op te trommelen. Of Sh…it happens! Als je de roddels gelooft komt deze musical helemaal niet meer omdat de theaters het niet willen plaatsen! En waarom niet? Hun antwoord: “Ja, ik ken het niet, dus de mensen kennen het ook niet, dus ze komen niet, dus nee… Maar goh, Ik heb de Jantjes al zeven jaar lang niet meer gezien, laten wij die twee avonden boeken.”
Natuurlijk zeg ik niet alleen nieuwe of onbekende shows… Met zoveel klassiekers, willen wij die ook zien… maar mag het wat meer in balans? Doe jezelf een plezier… huur een musical die je nooit gezien hebt. Of bestel een CD van een musical die je nooit van gehoord heeft. Of in plaats van 63e keer naar Mamma Mia, bestel de volgende keer een andere gerecht. Misschien is je favoriete musical een stuk waar je nooit van hebt gehoord.
