Spelers:
Carry Tefsen (Mien Dobbelsteen)
Sjoukje Hooymaayer (Dokter Lydie van der Ploeg)
Manfred de Graaf (Dokter Hans Lansberg)
Hans Cornelissen (Gert-Jan van der Ploeg)
Kiki Classen (Wieb Lansberg)
Coby Timp (Nel Kalkman, moeder van Mien)
Perry Dossett (Ray Bos)
De achtergrond van Zeg ‘ns AAA.
In 1984 heeft de serie zelfs de Gouden Televizierring gewonnen. Zelfs in landen als Spanje en Nieuw Zeeland was de serie te zien op t.v. natuurlijk ondertiteld. Ook Duitsland kocht de serie op, maar daar werd de serie met een Duitse cast gespeeld. Carry Tefsen werd door haar rol als Mien Dobbelsteen verkozen tot populairste vrouw van Nederland. Verder waren zij, Sjouke Hooymaayer en Manfred de Graaf van de eerste tot de laatste aflevering erbij.
Hans Cornelissen hield het na 10 jaar voor gezien. Hij ging toen in het theater spelen, en Kiki Classen kwam de cast pas na enkele seizoenen versterken.
Hoe het toneelstuk tot stand kwam.
Nadat de serie in 1993 stopte is het idee om er een toneelversie van te maken altijd gebleven. Ruud de Graaf (producent van de toneelversie) heeft Chiem van Houweninge en Marina de Vos (schrijvers van de televisieserie) benaderd om het script voor toneel te schrijven, de oorspronkelijke cast werd ook benaderd en nadat iedereen zeer enthousiast was werden de theaters geboekt. Als regiseur werd Andy Daal aangetrokkken.
Marjolein Ettema nam het decor voor haar rekening, en dat heeft ze naar mijn mening zeer kundig gedaan. Ze heeft het draaiplateau in het podium gebruikt om met 7!!! verschillende decors te werken. Er is 2 jaar keihard gewerkt om een voorstelling neer te zetten waar niet onder wordt gedaan voor de televisieserie.
De decors.
Zijn jullie nieuwsgierig geworden welke 7 decors er waren? Nou vooruit hier komen ze: De keuken, woonkamer, badkamer, atelier van Wieb(zij schildert), spreekkamer dr. v.d. Ploeg, tropisch eiland en Shakespeare decor.
Het verhaal.
Nadat Dokter Lydie v.d. Ploeg tevergeefs naar Schiphol is gereden wacht ze thuis op de komst van Gert-Jan, die na een verblijf op Cura�ao, weer naar huis komt. Mien logeert in huize v.d. Ploeg/Lansberg omdat Koos(haar man) met Jopie (goede vriend van Koos), beide bekent van de t.v.serie, voor een klus in Frankrijk zijn, en Mien niet alleen thuis durft te blijven, want in wat voor wereld leven we, een uitspraak die ze geregeld uit. Als “verrassing” voor Mien krijgt ze haar moeder over de vloer die uit “De Boei”, een verzorgingshuis, is weggelopen nadat ze met een andere bewoner van het huis de nacht had doorgebracht en dat kon de directie niet tolereren. Voordat Gert-Jan opkomt verschijnt Wieb ten tonele die het HELEMAAL heeft gehad met haar man John (ook bekent van de t.v.serie). Enigszins bekomen van deze bekentenissen komt Gert-Jan thuis met in zijn kielzog Ray, een Cura’oase man met een “duister” verleden.
Dokter Hans Lansberg zit met een probleem. Er is een Rode Kruis gala op komst waarvoor, door de specialisten van het ziekenhuis, een klassiek toneelstuk wordt ingestudeerd. Eén van de chirurgen zou een hoofdrol spelen maar tijdens een repetitie krijgt hij de maan op zijn hoofd waardoor hij een flinke hersenschudding oploopt, en tot overmaat van ramp is de gyneacologe op de laatste dag haar stem helemaal kwijt. Paniek dus bij Dokter Lansberg maar hier is een oplossing voor.
Gert-Jan is blij verrast dat hij Wieb weer ziet (hij was vroeger heimelijk een beetje verliefd op haar) en ook Wieb ziet wel wat in Gert-Jan en van het één komt natuurlijk het ander.
Zoals het een goede comedie betaamt leveren deze verwikkelingen doldwaze situaties op en komt ook de medische ethiek aan bod. Wat kun je ook anders verwachten als er in één stuk 3 “dokters” meespelen. Ook is de stem van Koos nog even te horen. Mien belt hem op in Frankrijk, wat op zich al een hilarische situatie oplevert, want door alle commotie is Mien helemaal overstuur en wil ze haar verhaal aan Koos kwijt en ze mist Koos zo erg.
Na thuiskomst van het Rode Kruis gala staat de familie een verrassing te wachten. Ray en de moeder van Mien zijn verdwenen. Maar na een telefoontje van Ray wordt ook dit “mysterie” opgelost en is het uiteindelijk….EIND GOED, AL GOED.
Mijn persoonlijke mening
Eerst wil ik zeggen dat ik altijd met veel plezier naar de televisieserie heb gekeken. Deze toneelversie doet er absoluut niet voor onder. Het was een feest van herkenning, alsof er geen 10 jaar overheen zijn gegaan dat de laatste aflevering op t.v. te zien was. Ik zat meteen weer in het verhaal. Er werd ook regelmatig terug gegrepen naar de verwikkelingen in de serie.
Over de cast: Niets dan lof. Ik vind het knap dat ze na 10 jaar zo weer in de huid kunnen kruipen van de personages die ze toen speelden. Toen ik hoorde dat John Leddy (Koos Dobbelsteen) niet mee zou spelen, omdat hij momenteel een toneelstuk met zijn dochter opvoert), vond ik dat jammer. Maar deze “open plaats” wordt perfect opgevuld door Coby Timp (ma Kalkman), die ook de rol van de moeder van Daniel uit GTST heeft gespeeld, en momenteel buurvrouw Bovenkerk in het zonnetje in huis speelt. Ook het karakter van Perry Dossett (Ray) loopt als een rode draad door het geheel.
Mijn eindconclusie.
Als je, zoals Wim en ik, van een avondje onbezorgd lachen houd ben je bij deze voorstelling op je plaats. Ik heb ongegeneerd kunnen lachen, en velen met mij. De staande ovatie na de voorstelling was welverdiend en gemeend. Als ik ze een cijfer zou moeten geven was dat zeker weten een dikke 10. En een aanrader voor iedereen die van lachen houdt.
