Vijf conservatoriumstudenten van InHolland zitten in hun laatste opleidingsjaar. Een stage is gedaan en dit moet het visitekaartje worden. De afstudeervoorstelling “Heart & Music”, geregisseerd door Frédérique Sluyterman-van Loo. Voor 1 van de studenten gaat zijn carriere wel wat sneller dan verwacht. Op deze avond is hij uitgenodigd op een heel andere plaats dan theater Cool in Heerhugowaard. Een nominatie voor een Musicalaward is al op zak, en de uitreiking valt samen met deze premiere. Collega Simon Zwiers neemt daar de honneurs waar, en zal, mocht de prijs op de nominatie volgen, deze in ontvangst nemen.
Heart & Music is een musicalconcert. De liedjes worden soms wel voorzien van een licht spelkader, maar meestal blijft het spel bij de presentatie en de inleving van het nummer. Qua repertoire is het allesbehalve een “Greatest Hits” van de musical. Er is een keuze gemaakt uit het minder geeikte repertoire, met een paar uitzonderingen. Het blijkt een interessante selectie, met veel mooie nummers,en ook wat luchtiger werk. Natuurlijk is zo’n selectie niet volledig je smaak, en is een enkele keuze onbegrijpelijk. De pauzefinale The Steamtrain bijvoorbeeld (Songs for a new world) is een prachtige stoomtreinimitatie, maar echt fraai is het niet en mist het knallende wat een finale zou moeten hebben. Daar staan echter veel meer pareltjes tegenover. In de dramahoek zijn dat bijvoorbeeld Lily’s Eyes (The Secret Garden) en Your Daddy’s Son (Ragtime) en bij het luchtiger werk bijvoorbeeld Another night at Darryl’s (The Witches of Eastwick) en de opener Een zaal vol mensen (My favourite year). In een concert kun je alle nummers stoppen die je zou willen, maar de mix van Engels en Nederlands blijft een beetje raar overkomen, vooral ook omdat onduidelijk is waarom voor de betreffende taal is gekozen. De Engelse uitspraak is niet altijd even overtuigend, dus alles in het Nederlands had een iets beter totaalplaatje opgeleverd.
De vijf kunnen goed laten horen wat ze kunnen. Voor Karin Bos is het te hopen dat Wicked in Nederland nog even op zich laat wachten. Met een klein beetje ontwikkeling zou ze een goede Elphaba kunnen zijn, afgaand op de buitengewoon sterke vertolking van The Wizard and I. Tessa Jimmink had de pech dat haar kippenvelversie van Your Daddy’s Son direct doorliep in het volgende lied, en miste daarmee een welverdiende ovatie. Waar af en toe een vals nootje een ballad meer gevoel kan geven bewijst Debbie Beukers dat dat niet nodig is. Haar hoogtepunt, Ik blijf achter uit The Last 5 Years, was zowel zuiver als breekbaar,.Hetzelfde kan worden gezegd over Fardou Swaanswijk’s Er bestaat geen dag. Milan bewijst zowel serieus als komisch sterk te zijn met vooral Lily’s Eyes en I wanna be a producer.
De persoon die niet op de hoogte is van de musical zal wat grapjes of verwijzingen missen. In het openingsnummer bijvoorbeeld, als Karin haar groene schmink vergeten is. Wat ze met groene schmink zou moeten zal de liefhebber wel meteen duidelijk zijn, en anders wel als The Wizard and I wordt ingezet. Anderen zijn weer wel voor iedereen duidelijk, zoals de hoed en ,,, stok? bij het producers-nummer.
Dat we conservatorium meer associeren met zang dan met dans lijkt te worden bevestigd door deze voorstelling. Vooral de danskopieen van Tralietango en Bye bye blackbird worden niet onaardig uitgevoerd, maar missen wat pit. Van de finale met een medley en Applause straalt dan weer wel de energie af. Maar zetten we hier de prachtige a-capella versie van Somewhere uit West Side Story tegenover dan weten we het zeker. Wat een prachtige vocalen. Wat een goede zangers.
Naast de vijf afstuderende vierdejaars staat ook een grotere groep derdejaars op het podium. Ook in deze groep één heer, die daarom al opvalt. Mark de Waal schittert echter ook in ‘Lily’s Eyes’, zijn duet met Milan en toont te beschikken over een heel fraai stemgeluid. Daarnaast zingt ook deze groep geweldig en speelt hun rollen leuk. Dat het stagejaar een stuk groei met zich meebrengt is echter overduidelijk. We zijn zeer benieuwd wat zij het komende jaar zullen brengen.
Natuurlijk spraken we achteraf nog even met de gelauwerde Milan van Weelden over deze dag. Met welk gevoel hij was opgestaan? Het antwoord, “misselijk” Een drukke paar dagen had zich gewroken, maar het ging gelukkig snel beter. Wanneer had hij het gehoord? “In de pauze had ik 35 sms-jes, dus toen was het wel duidelijk.”
Omdat ik het zelf ook in de pauze hoorde wilde ik graag zien of het te merken was aan zijn optreden na de pauze; zou hij extra stralen. Dit bleek niet zo te zijn. “Gelukkig, Ik voelde me natuurlijk enorm happy, en bij ‘Later’ hoort dat gevoel natuurlijk niet.”
Wat zijn zijn favoriete momenten in deze show? “Ik vind ‘Music of the night’ de grootste uitdaging, en “I wanna be a producer” het leukste om te doen. Ook “Koffiepauze"is erg leuk.
Wie deze voorstelling nog wil zien kan vanavond terecht in de stadsschouwburg van Haarlem, en van 15 tot en met 17 juni in het M-lab. Prijswinnaar Milan van Weelden zal daarnaast ook nog te zien zijn in De Vliegende Hollander van Greg & Baud in Zoetermeer en vanaf volgende maand in de Sprookjesboom, de zomervoorstelling in theater De Efteling.
