Assepoester’s schone kleed

Met twee premières in Nederland zouden we bijna deze Vlaamse première zijn vergeten. Want ondanks dat de show in opzet vrijwel identiek is, maakt de wisseling van hoofdrolspelers deze productie opnieuw interessant.
De hoofdrollen worden in Antwerpen bezet door wat wel een musical-stelletje mag heten. Na Beauty & the Beast en voor The Last 5 Years spelen Jan Schepens en Ann van den Broeck ook (uiteindelijk toch) een stel. Jan Schepens is de ongehuwde prins, wiens ouders vinden dat het toch wel tijd vindt dat hij eens gaat trouwen. Ann van den Broeck speelt de jonge Assepoester, die als voetveeg wordt behandeld door haar stiefmoeder en stiefzusters. Beiden ervaren rotten, en beiden erg oud voor de rollen die ze spelen.
Toch stoort het niet echt; de rollen worden namelijk zeer overtuigend ingevuld. De motieven en handelingen van Assepoester zijn begrijpelijk; ze is kwetsbaar en wat onzeker, en ze groeit echt nadat de fee haar wat assertiviteit heeft bijgebracht. De vele ballades worden prachtig en zuiver gezongen. Jan Schepens is een mooie prins, en jong van geest en overtuigd betoverd van Assepoester. Ook Jan zingt zijn partijen goed. Alleen krijgen we even de indruk dat hij in de pauze heeft meegedaan aan de 10-miles die buiten bezig was; hij is even totaal buiten adem in “10 minuten”, maar herstelt dit vervolgens ook weer goed.
De overige spelers zijn, net als in de Efteling, goed op dreef. De stiefzussen heerlijk overdreven dom, de stiefmoeder lekker vol van zichzelf, het koninklijk paar mooi elitair en tegelijkertijd weer lekker gewoon en de hofmaarschalk is soms erg geestig. De beestjes die Assepoester vergezellen zijn poppen die prachtig natuurgetrouw worden bediend; zij zijn echter vooral leuk voor de mensen die dicht op het podium zitten; op afstand mis je er wel erg veel van.
De productie is verder vrijwel geheel gelijk aan de productie die in de Efteling stond. De show is wel licht vervlaamst met woordgebruik als “schoon” en “kleed” waar we in de Efteling nog “mooi"en “jurk” hoorden. Ook de bij de koning favoriete roomboterbabbelaars hebben het veld moeten ruimen voor een Vlaamse lekkernij. Het gaat om kleine aanpassingen in de spreektaal.
Ook qua podium-indeling is die van de Efteling aangehouden, wat op één punt wel stoort. De koninklijke zetels staan op een stuk zij-toneel, Door de constructie van de schouwburg is deze vanuit een groot gedeelte van de zaal niet zichtbaar. Wat daar zich afspeelt wordt een stukje hoorspel, en dat is toch jammer.
Assepoester is een aardige familieproductie. Met Ann en Jan worden de hoofdrollen prima bezet, maar zeker de eerste helft ontbeert de vaart om echt te overtuigen. Pas na de pauze vliegt de tijd, en kom je toch met een goed gevoel naar buiten.