Kubus, cilinder, prisma. Het zou zomaar een onderdeel van de meetkundeles in het voortgezet onderwijs kunnen zijn. Dat is deze voorstelling duidelijk niet. Hoewel eigenschappen van deze vormen wel een grote rol spelen, is het hier vooral een middel. Een betoverende voorstelling over vorm, maar ook over conflict en samenwerken.
Blok&Doos is namelijk bedoeld voor de allerkleinsten, en is in zekere zin de opvolger van “Poppetje van Papier”, dat de afgelopen jaren te zien was. Voor veel bezoekers zal het de allereerste keer zijn dat ze in een theater zitten, dus er wordt vooraf het een en ander verteld over hoe het in een theaterzaal aan toegaat. Bijvoorbeeld dat het donker wordt in de zaal (niet eng), dat je achteraf applaudisseert en dat je kunt plassen na de voorstelling. Deze theaterrot denkt bij het laatste “leuk geprobeerd, maar…”, maar wordt daarin gelogenstraft. Er is tijdens de voorstelling nauwelijks loop in de zaal. En waar het vóór de voorstelling een luidruchtige bedoening was vol stuitende kinderen, zijn ze in de zaal muisstil. Nu zitten er ook scènes in met een soort hypnotiserende schoonheid.
Blok&Doos - niet blokkendoos zo wordt duidelijk vermeld - wordt gespeeld door een cast van drie: Dennis de Groot, Christiaan Koetsier en Aniek Stokkers. In het midden een soort blokkendoos, met openingen voor drie vormen aan de bovenzijde. Elk van de spelers krijgt zijn eigen vorm, die in eerste instantie goed wordt bekeken. Dennis de Kubus, Aniek het driezijdig prisma (voor de niet wiskundigen, een dikke driehoek) en Christian de cilinder. Als ze allemaal hun eigen figuren verzamelen blijkt dat het met kubussen makkelijk is een stabiel bouwwerk te bouwen, dat dit met de prisma’s ook wel kan, maar dat een hoge toren van cilinders (hoewel er ook nog eens de minste van zijn) niet lukt. En dan willen de andere twee Christan daarbij ook nog eens niet helpen. De voorstelling leidt verder langs onder andere Tetris, dierenfiguren die met de vormen gemaakt kunnen worden, mannetjes en vormen die lichtgevend terug in de blokkendoos belanden. Soms grappig, omdat het bijna mis gaat of omdat dat wat ze willen niet kan, soms ronduit mooi, en dan weer door het onderling conflict een beetje spannend. Maar samen blijken ze tot grote dingen in staat.
Blok&Doos is geen musical (dus valt strikt gesproken buiten ons ‘onderwerp’). Er wordt in Blok en doos wel gesproken, nou ja, meer gebrabbeld. Veelal zijn nog wel woorden te herkennen, maar voor de jonge kinderen is denk ik vooral de toon van hetgeen wordt gezegd belangrijk. Dat er als je geconcentreerd luistert, ook echte tekst is zal vooral leidraad voor de volwassenen zijn.
Als volwassene naar peutertelevisie kijken is vaak een opgave. Het is dus razendknap dat deze voorstelling ook een volwassene kan boeien. Maar eerst en vooral is Blok&Doos een fijne instapvoorstelling voor jonge kinderen. De voorstelling is dit seizoen te zien tot en met 18 mei in diverse theaters in het land. Op veel plaatsen is er (ook) een ochtendvoorstelling.
Scènefoto’s: Sander Mullens
