Twee eenakters op een avond. De voorstelling Roem en Rebels geeft je zo we waar voor je geld. Je bent ruim drie uur onder de pannen van het Factorium in Tilburg.
De eerste voorstelling is de Roem uit de titel. Hierin volgen we Pepijn de Groot, die meedoet aan een televisieprogramma. Een mengeling van script en improvisatie, waarin hij een koningszoon speelt, op zoek naar een doel in zijn leven. En zo probeert hij van alles: deelnemen aan een oorlog, de leef vandaag-filosofie van zijn grootmoeder, revolutie en macht, lust of het burgerlijke gezinnetje. Steeds zorgt een gebrek aan zingeving, de zucht naar meer, voor een einde. Omdat het een gescripte show is worden alle rollen door ‘acteurs’ gespeeld, wat het een dubbele laag geeft. We zitten naar een voorstelling in een voorstelling te kijken, waarin mensen van de productie tussendoor ook aanwijzingen geven.
De voorstelling is een soort multimedia-voorstelling geworden. Het publiek is ook het studiopubliek en wordt aan het begin ook opgezweept tot onder andere waven, en soms ook aangespoord tot applaus. De opnames die worden gemaakt worden geprojecteerd op de achterwand, zodat je ook kunt zien wat de televisiekijker ziet. Dit is soms lastig, omdat je niet altijd het gevoel hebt de juiste keuze gemaakt te hebben (scherm of live) en soms werkt het erg goed. Vooral de orgie-scene, waarbij live nauwelijks enig fysiek contact is, maar op beeld zeer expliciet oogt, is er een goed voorbeeld van.
Remco Schoonbrood speelt Pepijn overtuigend, als een gewone jongen die iets meer wil dan een anoniem zinloos bestaan. Hij neemt je mee in zijn tocht en weet zijn emoties en gedachten duidelijk te maken. Een mooi voorbeeld is als hij wordt geconfronteerd met en jongetje wiens lievelingseend Otto ziek is; wat moet hij daar nu mee?. Zijn zangstem is aangenaam, en zeker in de lagere regionen warm. Esmé Theeuwes is als producente Karin de Graaf een tank, die haar stempel op de show weet te zetten. Deze kracht wordt nog eens extra versterkt door een waanzinnig stemgeluid en —volume. Manon Franken is als actrice Iris van het Hof, die in eerste instantie de productie instructies onwennig volgt, vertederend, om vervolgens ook de rol van hardwerkende weduwe met schattig zoontje ook goed te vertolken. Opvallende bijrollen zijn ‘koning’ Karel Kromhout (Daniël Attema) met zijn grootse gebaren, en ‘oma’ tante Tina (Anika Duut van Goor) die een stuk progressiever en alternatiever is dan haar leeftijdsgenoten.
De tweede voorstelling moet dan wel Rebels zijn. Deze voorstelling vertelt het verhaal van Matilda Wurmhout. Een bijzonder intelligent kind, met bijzonder domme en egocentrische ouders. Vader een dealer in tweedehands auto’s, moeder een ijdeltuit die vooral bezig is met Latin-dans, met haar partner Rudolfo. Al bij de geboorte mist vader Harrie een onderdeel bij zijn ‘zoon’, iets wat hij blijft volhouden.
Als Matilda naar school gaat ontmoet ze het ultieme goed en het ultieme kwaad. Juffrouw Engel, haar lerares is onder de indruk van Matilda, en geeft om haar, maar schoolhoofd juffrouw Bulstronk vind alle leerlingen maar ongedierte, en Matilda ook nog eens één van de ergste. Het ‘stikhok’dreigt voor iedere leerling die iets doet (of lijkt te doen) wat haar niet bevalt. Als het onrecht dreigt te zegenvieren blijkt Matilda een wel heel bijzonder kind.
Het contrast tussen beide voorstellingen is enorm. Na alle videobeelden van Roem is Rebels heel sober. Dranghekken, met wat rekwisieten, de plaats van handeling als tekst geprojecteerd, de rest wordt door de spelers gedaan. Grappig zijn de speciale effecten, die waarvan een aantal mede door de doorzichtigheid komisch overkomen, zoals het aan de haren rondslingeren van één van de meisjes, of het uitrekken van een oor. Daar staat tegenover dat we later een echt indrukwekkende illusie zien, om bij de ontknoping weer techniek te gebruiken.
Ook bij deze tweede voorstelling wordt mooi gezongen. Tessa van Romph als juffrouw Engel, en Anouk Scheepens als Matilda klinken prachtig, waardoor het wat minder stoort dat bij sommige van hun nummers de vaart wat uit de voorstelling wordt gehaald. Griezeliger dan deze juffrouw Bulstronk (Sarah Vughelen) zul je ze niet snel krijgen. Een afstotelijk uiterlijk, met ranzige bewegingen, voor deze vrouw moet je wel bang zijn. Marij Reijnen is heerlijk oppervlakkig en inhoudsloos als Mevrouw Wurmhout, en Jobbe Hoebink heeft als haar man een mooi succesmoment met zijn ode aan televisie.
Het boek van Matilda, geschreven door Roald Dahl, wordt niet voor niets nog steeds veel gelezen. Ook deze voorstelling is spannend, en laat je meeleven met de leuke en sympathieke karakters, Matilda en haar klasgenootjes. Muzikaal maken vooral de groepsnummers op school, die ook nog eens mooi worden gespeeld, indruk. Bijvoorbeeld de gymnastiekoefening, gedrild door Bulstronk, is mooi gelijk, terwijl de chaos eveneens fraai wordt uitgebeeld.
Musicalworld zag de generale repetitie van een voorstellingenreeks die vanavond officieel begint. Natuurlijk gaan daarbij dingen nog niet perfect. Vooral de groepsmomenten ogen soms nog wat rommelig, wat mede te wijten is aan een relatief klein speelvlak. Af en toe gaat ook de tekst of zang niet helemaal 100%, maar dat mogen we ook niet verwachten van een opleidingsvoorstelling voor amateurs. Deze dubbelvoorstelling mag er zeker zijn, en is de moeite waard om te gaan kijken. Zeker als je nog geen musicalversies van deze verhalen hebt gezien.
Roem en rebels is nog te zien op vrijdag 13 juni en zaterdag 14 juni om 20.00 uur en zondag 15 juni als matinee. Deze laatste voorstelling is uitverkocht. Voor meer informatie
