CARRIE, gebaseerd op het boek van Stephen King is ongetwijfeld de meest legendarische musical flop uit de jaren 80. Na de previews en de vijf voorstellingen op Broadway verdween de show in 1988 van de planken en de makers wilden er het liefst niets meer mee te maken hebben. Slechts wat korrelige opnames op YouTube en een opname van de mengtafel bleven over. Carrie leek mislukt en de show was zo dood als een pier.
De verhalen over de productie zijn legendarisch. The Royal Shakespeare Company werd verguisd in Engeland omdat ze, aangemoedigd door het succes van Les Miserables, zich nu wilden wagen aan een musical gebaseerd op “pocketboekjesschrijver” Stephen King. Broadway diva Barbra Cook trok zich terug uit de productie nadat ze bijna werd onthoofd door een neerdalend decorstuk. De kostuumontwerpers hadden begrepen dat de stijl van de show moest lijken op “Greece” terwijl er “Grease” werd bedoeld. Jarenlang begon een slechte kritiek op Broadway met de zin “Not since Carrie…”
Maar de filmpjes en de bootleg tape leefden voort. De makers hielden alle pogingen om Carrie te doen herleven tegen, maar vorig jaar gingen ze dan eindelijk overstag. In het kleine Lucille Lortel Theater ging een nieuwe versie van Carrie in première. De grote kitsch productie uit 1988 werd vervangen door een veel kleinschaligere, intieme voorstelling met Molly Ranson (Carrie) en Marin Mazzie (Margaret White) in de hoofdrollen. Opnieuw was de show geen groot succes (de kans op een transfer naar Broadway lijkt nihil), maar er is nu wel een schitterende premiere cast recording beschikbaar.
De score van CARRIE werd geschreven door Michael Gore (muziek) en Dean Pitchford (teksten), die eerder de muziek voor de filmversie van Fame schreven. De muziek van Carrie is opwindend, met een aantal ongekende hoogtepunten die behoren tot het beste wat musical kan zijn.
Carrie vertelt alles behalve een zoetsappig musicalverhaaltje. De jonge Carrie wordt op school gepest, terwijl ze thuis onder de plak zit bij haar godsdienstwaanzinnige moeder. Als Carrie uit haar schulp kruipt en contact legt met de leukste jongen van de school raakt moeder in paniek, komen de scholieren in opstand en blijkt Carrie over bovennatuurlijke gaven te beschikken die leiden tot een gewelddadige climax. De score van Gore en Pitchford zit vol angst en beklemming. Er wordt op de cd waanzinnig mooi gezongen door de jonge Ranson en veteraan Mazzie, maar ook de rest van de cast is van ongekend niveau. Behalve de muziek is er veel dialoog op de cd te horen, wat maakt dat je met het tekstboekje in de hand, uitstekend kunt volgen wat er op het podium gebeurt. De score grijpt je op een aantal momenten genadeloos bij de strot, met als hoogtepunt het schitterende “When Eve was Weak”, een onthutsend duet tussen moeder en dochter dat wordt gezongen op het moment dat moeder White erachter is gekomen dat Carrie voor het eerst ongesteld is geworden. Maar er staan meer parels op de cd: “I Remember How Those Boys Could Dance” maakt pijnlijk duidelijk waarom moeder zo’n moeite heeft met Carrie’s gedrag en moeder White’s solo “When There’s No One” is breekbaar en onvergetelijk. Het uitzonderlijk hoge niveau van deze drie nummers is niet helemaal representatief voor de hele score, maar het luisteren naar Carrie is, zelfs als je de show nooit hebt gezien, een opwindende bezigheid. Alle liefhebbers van een dramatische, poppy score met veel vocaal vuurwerk kunnen CARRIE toevoegen aan hun wensenlijstje.
CARRIE wordt uitgebracht door Ghostlight Records en is te downloaden via ITunes.
Beelden van de Off-Broadwayversie van CARRIE:
