Testosteron en de geur van Frikandellen ⭐⭐⭐

Er zullen weinig Nederlanders zijn die geen beeld hebben bij het horen van de woorden All Stars. De film en de serie over het amateurvoetbalteam Swift 8 waren een doorslaand succes, waardoor het begrijpelijk is dat More Theaterproducties na het onverwacht goed gelukte De Marathon nu naar deze titel grijpt.

All Stars de musical gaat over een ietwat treurige groep dertigers die al bijna hun hele leven met elkaar voetballen. Grote talenten zijn ze geen van allen, zeker niet op het voetbalveld en de meesten ook niet erbuiten. Maar op zondag zijn ze weer even kind, “groen als gras”(de titel van het aanstekelijke openingsnummer) en weg van de dagelijkse sleur: zeurende vrouwen, onbetekenende baantjes, gehandicapte vaders en een flinke West-Friese spruitjeslucht. De mannen delen een verleden en alles wat er later bijkomt of anders is, wordt met een flinke portie cynisme keihard weggehoond. Maar toch: in die stoere binken zit een hartje van goud natuurlijk. Dus je mag uiteindelijk best homoseksueel zijn, of de boel financieel flessen of je doodzieke vader expres weghouden bij “jouw” zondagmiddag. Samen spelen is fijn, want “Samen ben je niet alleen”(de titel van de pauzefinale).

Regisseur Frank Lammers heeft geen makkelijke opgave met maar liefst zes echte hoofdpersonen in het script. Er moet een heleboel worden uitgelegd en het duurt lang voordat er een beetje helder wordt waar de voorstelling nou precies naar toe wil. Het schiet alle kanten op, van een opening met Lion King kreten en een 42nd Street tap-achtig nummer op voetbalschoenen (leuk!) naar een diep tragisch nummer van een vader die door zijn rolstoelgebruik “buitenspel” is gezet (mooi) tot een bijna ranzig ho-la-die-jee kleedkamernummer met heel veel foute homograppen en blote plassers (functioneel naakt mensen!). Maar stukje bij beetje beginnen de karakters kleur te krijgen, waarbij vooral debutant Lucas Hamming als Johnny en Alex Hendrickx als Bram extra opvallen door mooi spel.

Pas na de pauze begint de voorstelling echt goed te lopen met een paar knallers van nummers: een schitterend lied over een onmogelijke verliefdheid, een geweldig Destiny’s Child-achtig nummer voor de verrukkelijke voetbalvrouwen (“Jij bepaalt niets meer voor mij)”en natuurlijk het onvermijdelijke, maar beeldschone “Toen ik jou zag”, hier vertolkt door Jim Bakkum die meer op zijn plek in een voorstelling lijkt dan ooit tevoren. àœberhaupt is de muziek van David Middelhoff met liedteksten van Thomas Acda de sterke schakel in de voorstelling, met mooie mijmerende ballades, maar ook lekker catchy ensemble-nummers.

All Stars de musical is een fijne avond muziektheater die vast een “ander” publiek zal trekken dan het gewone musicalvolk. Dat bleek bij de Marathon al het geval en zal met deze nog populairdere titel zeker ook zo zijn. Maar waar het gegeven van De Marathon een ijzersterke dramaturgische basis bleek voor een verrassende voorstelling, leunt All Stars misschien iets teveel op een collectie aardige grappen en incidenten. Die leveren zeker een goeie voorstelling op, maar een verpletterende overwinning met een ere-rondje toe zit er met dit script helaas niet in.

Scenefoto’s: Tom Sebus