Het volledige(!) verhaal van de voorstelling.
Femmes Fatales vertelt het relaas van een man, Mollina, die vanwege misbruik van een minderjarige jongen al een aantal jaren in de gevangenis zit, waarschijnlijk ergens in Zuid Amerika. Hij krijgt een nieuwe celgenoot, Valentin, een Marxistische revolutionair, die een stevige marteling achter de rug heeft. Het contrast tussen de de twee mannen kan niet groter zijn. De één een dromer, idolaat van de actrice Aurora, die hij goed vindt in al haar films. Allemaal, behalve eentje, waarin ze de spinnenvrouw speelt, die met een kus kan doden. Hij bekommert zich om de revolutionair, die eigenlijk niets van zijn extraverte celgenoot moet weten.
Als ze er niet in slagen om de revolutionair te laten praten wordt ook Mollina onder druk gezet. Door te wijzen op de slechte gezondheidstoestand van zijn moeder, de enige vrouw in zijn leven, en het beloven van vrijheid. Als door een ongelukkige voedselruil eerst Mollina in de ziekenboeg belandt en daar met morfine wordt geholpen en later ook zijn celgenoot dezelfde symptomen krijgt doet Mollina er alles aan om hem in de cel te houden, zodat hij niet zal doorslaan bij het toedienen van de morfine.
De band wordt hechter, en Valentin vertelt Mollina zijn geheimen. Als Mollina blijk geeft hen namen te willen doorspelen wordt hem vrijlating beloofd. Als hij dit zijn laatste avond aan Valentin vertelt, wordt het contact tussen hen intiem. Valentin smeekt vervolgens Mollina hem een aantal telefoontjes te plegen. Mollina geeft toe. Als blijkt dat hij zijn bewakers een aantal valse gegevens heeft toegespeeld wordt hij gevolgd en gepakt. Terug in de cel dreigen ze Valentin Mollina dood te schieten als hij niet praat. Valentin wil dat doen, maar Mollina smeekt hem dit niet te doen. Hij wordt vervolgens doodgeschoten.
De show.
Er is even nodig om in het verhaal van de voorstelling te komen. 11 vrouwen in zwart-rode vampierachtige kostuums, met hier en daar een spinnenweb. Het ziet er prachtig uit, maar wat dit moet gaan worden is nog niet helder. Vrij snel wordt duidelijk dat dit de Mollina’s droomvertaling van de werkelijkheid is. Zijn bewakers zien er allemaal uit als zijn droomactrice in die ene rol waar zij hem heeft beangstigd. Of is zelfs dat fantasie.
Het is natuurlijk een praktische oplossing, als je 11 vrouwen een beetje gelijkwaardige rollen wilt geven, maar voor de show pakt het prima uit. Omdat behalve de moeder van Mollina en de vriendin van Valentin de enige “uitgewerkte” vrouwen zijn kunnen we zeggen dat de hoofdrollen voor de heren zijn. Juneoer Mers speelt de pittige rol van Mollina erg sterk. Hij heeft een zeer krachtige mimiek, waarmee die hij uitstekend gebruikt. Je krijgt binnen de kortste keren sympathie met deze man. De soms bizarre beelden maakt hij volkomen geloofwaardig. Zijn nummers zingt hij schitterend. Sven Blom’s zang maakt minder indruk. De gesloten Valentin speelt hij echter prima en hij weet de groei in de verstandhouding tussen de twee goed duidelijk te maken.
De dames wisselen elkaar goed af, en als het een wedstrijd zou zijn wie het meest dreigend over de spinnenvrouw zou zingen, was het verdomd lastig een winnaar te kiezen. Ze boezemen allen behoorlijk angst in. Daan Wijnands’choreografieën zijn fraai, al zou het als nog wat strakker zou worden uitgevoerd, nog imponerender overkomen.
Decor is er nauwelijks bij Femmes Fatales. Een vierkante verhoging dient als cel, en aan weerszijde zijn ook nog wat verhogingen; dat was het. De kleding van de gevangenen is functioneel en duidelijk; de Aurora-kostuums hebben niet de meest verrassende kleurkeuze of vormgeving, maar zijn om door een ringetje te halen zo mooi.
De vertaling is wel in orde, hoewel juist in het spookachtige, intrigerende thema wel een rare kink zit. “Van de spinnenvrouw in” “haar fluweel gewaad”. Als geheel een normale zin, maar ze klinkt in gezongen versie wel heel vreemd.
Na de voorstelling spraken we met Juneoer Mers en Sven Blom over het ontstaan van de voorstelling, het spelen van deze voorstelling en de toekomst. >>>
