De videoreportages van Musicalworld.TV zijn in hoge kwaliteit. Mocht die te veel zijn voor je computer, klik dan op de gele HD-knop onderaan het scherm voor een standaardkwaliteit.
Om één of andere reden oefent Jekyll & Hyde van Frank Wildhorn een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op amateurgezelschappen. Velen hebben het gebracht en een aantal doen dat dit seizoen. Een behoorlijk risico, want de voorstelling staat of valt met de vertolking van de titelrol, of zo je wilt titelrollen. Een pittige rol, waarop vele professionals zich zouden stukbijten, en voor een amateur nagenoeg onmogelijk. Een stuk dus dat je zeker niet moet kiezen als je als amateurgezelschap de ambitie hebt om je te meten met de beroepsproducties. Natuurlijk is de muziek die Frank Wildhorn heeft gemaakt prachtig, en heeft Rutger Bulsing voor een prettige Nederlandse vertaling gezorgd, en, zeker niet onbelangrijk, mag je deze productie als amateurgezelschap rechtentechnisch gewoon spelen.
Bij alle eerdere (amateur)producties die ik van Jekyll & Hyde zag zijn de gezelschappen er wel in geslaagd een speler te vinden die de hoofdrol heel behoorlijk vertolkte en deze versie van Thalia is daarop geen uitzondering. Robert van de Merwe zingt zijn partijen uitstekend, en speelt de rol verder wel aardig.
In Jekyll & Hyde draait het allemaal om de Londense dokter Henry Jekyll,een gedragswetenschapper, die met name onderzoek doet naar de elementen goed en kwaad. Als hij van het bestuur van het ziekenhuis geen toestemming krijgt voor experimenten op dit vlak en zelfs bespot wordt, besluit hij zichzelf als proefkonijn te gebruiken. Als gevolg hiervan verschijnt zijn alter-ego mister Hyde ten tonele. Helaas krijgt doctor Jekyll hem niet onder controle, met desastreuze gevolgen voor het ziekenhuisbestuur en de hoer Lucy, voor wie dokter Jekyll (verloofd met Emma) genegenheid koestert.
De voorstelling die Thalia op de planken heeft gezet levert een dubbel gevoel op. Over het geheel genomen wordt er door de acteurs prima gezongen en goed geacteerd. De creatives lijken echter hun uiterste best gedaan te hebben om het hen zo moeilijk mogelijk te maken, en de voorstelling met dezelfde gedrevenheid weer af te breken. Er zijn echt onbegrijpelijke keuzes gemaakt, met ongetwijfeld heel artistieke gedachtegangen, maar het werkt niet.
Als eerste is de voorstelling naar de huidige tijd. Zo heeft Jekyll een laptop waar hij zijn gegevens op bijhoudt. Het waarom is onduidelijk, het voegt niets toe, behalve dat het misschien eenvoudiger is om decorstukken (bed?) in hedendaagse stijl te vinden. Het levert echter een hoop onlogische vervolgacties en situaties op. De stereotypen die het bestuur vormen past bij de klassenstructuur van toen, maar past niet in de huidige tijd. Als je iemand in de huidige tijd wilt waarschuwen bel je ze mobiel, dan stuur je geen bode met een briefje. Bestellingen laat je als dokter bezorgen door de leverancier, die hoef je niet door iemand te laten bestellen en later weer op te halen.
Naast deze rare tijdkeuze heeft men ook het podiumbeeld heel artistiekerig willen laten zijn. Vrijwel alle kostuums zijn in rood, rood tinten of roze, inclusief de schoenen. Sommigen zo opvallend fel rood dat het even kost om er niet meer op te letten. Daarnaast wordt de voorstelling voor het grootste gedeelte in rood licht gespeeld en als je dan ook nog eens weet dat de grote zaal van Zuidplein helemaal rood is (stoelen, wanden) wordt het allemaal wel heel erg rood. Uitzondering hierop zijn de laboratorium-scènes, die in oogverblindend licht wordt gespeeld. Natuurlijk is rood de kleur van bloed, en past deze bij de voorstelling, maar een iets gewonere belichting samen met de bloeddruppels in rode stof die in de loop van de voorstelling langzaam naar beneden komen had een beter gedoseerde symboliek geweest.
Ronduit verbijsterend is het alternatieve einde dat deze voorstelling heeft gekregen. Een einde waarin iedereen zich tot zijn ondergoed uitkleedt. Vast heel artistiek bedoeld, maar al met al de grootste moordaanslag die we deze avond hebben gezien, die op het script van Jekyll & Hyde.
Zoals vermeld maken de spelers er wel het beste van. Robert van de Merwe heeft een mooi stemgeluid en speelt doctor Jekyll ook best goed. De mr. Hyde kant is wat lastiger, vooral ook omdat er is gekozen een gladde charlatan van hem te maken, die niet heel beestachtig klinkt. Dit maakt het lastig onderscheid te maken tussen zingen als Jekyll en als Hyde. Aan de andere kant klinkt het wel erg goed, en is hij ook prima te verstaan. Heel sterk is ook de vertolking van de hoer Lucy door Sophie Rentema. Overtuigend en heel sterk gezongen; ze haalt er uit wat er in zit. Ook de vertolkingen van de Bisschop van Basingstoke door Marco Oudshoorn, Proops door Nico Kuipers en Simon Stride door Paul Keizer vallen in positieve zin extra op. De vertolkingen zijn over het geheel genomen prima, al komen de heren beter uit de verf dan de dames waar zij ook in de regie de meeste aandacht te lijken hebben gekregen. Het hoeren-nummer bijvoorbeeld leent zich bijvoorbeeld voor een wat spannender vertolking dan dat we nu hebben gezien.
Wie nog nooit een Jekyll & Hyde heeft gezien kan zich geen buil vallen aan deze vertolking. Het zal hen even tijd kosten iedereen op het juiste plekje te zetten (het begin is niet heel overzichtelijk) maar daarna zien ze een best leuke voorstelling. Wie het stuk wel kent zal (zeker het laatste kwartier) beter de ogen toe houden en zich concentreren op dat wat Jekyll & Hyde zo prachtig maakt, de score.
