Na twee succesvolle jaren breide K-otic er een eind aan in 2003. Afzonderlijk timmerden de zangers nog wel aan de weg. Rachel heb je misschien voorbij zien komen in X-factor en onlangs in The Voice of Holland, Anna speelde onder andere in Feuten en zong mee in het spraakmakende ADAM, Bart scoorde nog een hitje in de top 40 met de band XYP en Sita zong op het koninklijk paar toe op hun bruiloft.
Een paar jaar geleden begon het toch weer een beetje te kriebelen bij de zangers. In maart werd toen een crowdfunding gestart om een reünie te organiseren. Oorspronkelijk was het de bedoeling in een kleine zaal te staan, maar met een opgehaald bedrag van meer dan 50.000 euro is het ze toch gelukt net als toen in de Heineken Music Hall te staan.
De show begon vroeg, al om 19.30 uur. Een tijd die past bij de al-lang-niet-meer-tiener-fans van K-otic? Waarschijnlijk gewoon praktisch, omdat om 23.00 FeestDJRuud de zaal over zou nemen. Toch voelt het een beetje gek om direct na je bordje rijst in de feeststemming te komen. Gelukkig was er een vrolijke dj die het publiek met meezingers van Acda en de Munnik (“En het regeeeeent en het regeeeeent zonnestralen.”) en Robbie Williams (“And through it aaaaaaaaall, she offers me protection…”) opwarmde.
Na een intro van Gijs Staverman met wat beelden van vroeger, barstte het feest los. Met het — wat mij betreft — beste nummer (Falling) opende K-otic de avond. Daarna was het eigenlijk elke keer heel fijn als er een gouwe ouwe voorbij kwam. Buiten die bekende nummers kabbelde het concert een beetje voort, soms met wat extra ongemak doordat het geluid (zang en/of techniek) echt niet goed klonk. Ik kende best wel wat nummers niet en die onbekende liedjes vond ik dan ook gelijk een beetje saai. Een enkele cover fleurde het geheel wat op. Maar gelukkig eindigde de groep met hun bekendste hit Damn, I think I love you. Ik heb keihard meegezongen.
Volgens mij was het Bart die aan het einde van de avond riep: “Tot de volgende keer!” en vervolgens heel blij en vragend “Toch?” tegen de rest van de groep zei. We zullen zien. Ik vond deze ene avond jeugdsentiment in ieder geval heerlijk. Maar of er nog meer uit dit vat te halen valt, betwijfel ik.
Tip: kijk ook eens de Youtube-docu die gaat over deze reünie.
