De liedjes van ABBA zitten in ons collectief geheugen, toch zijn de populaire hits niet het enige wat bekend voor zal komen bij een bezoekje aan Mamma Mia. Het decor is nagenoeg hetzelfde als in de vorige versie en de verhaallijn is nog steeds flinterdun. Bovendien is het af en toe flink onlogisch. De dochter van een alleenstaande, werkende moeder wil weten wie haar biologische vader is. Om dat voor elkaar te krijgen, besluit ze drie kandidaat-vaders uit de nodigen voor haar bruiloft. Het lijkt er zelfs op dat die hele trouwpartij niet meer is dan een excuus om haar mogelijke vaders uit te nodigen (en je zou kunnen zeggen dat die vaders dan wel weer handig zijn als ze zelf een wereldreis wil maken en haar moeder niet alleen achter wil laten). Nou ja, het hele verhaal is vooral een kwestie van niet te lang bij stil staan.
De ABBA-songs bij deze versie van Mamma Mia worden uitgevoerd door een nieuwe cast, met veel verrassende namen. Antje Monteiro is als gevestigde musicalster natuurlijk de grote blikvanger. Terecht ook, want ze is een geweldige zangeres die alle noten raakt. Jolijn Henneman is een minder bekend gezicht, maar de rol van de naïeve Sophie is haar op het lijf geschreven. Verder valt vooral het sterke optreden van Sophia Wezer (Tanja) en Hilke Bierman (Roos) op. Zeker in samenspel met hun mannelijke tegenspelers Dieter Troubleyn (Sam), Zjon Smaal (Harrie) en Emiel de Jong (Bart) zorgen zij voor de meeste grappige momenten. Dat de komische timing wel goed zit, is niet zo gek als je bedenkt dat Emiel de Jong een achtergrond heeft in het cabaret, onder meer als helft van het duo Schudden. Dat is natuurlijk een voordeel van een cast met acteurs die niet zich niet alleen op musical richten.
De hoofdrolspelers krijgen steun van een opvallend goed ensemble. Vooral in de nummers waarbij zo ongeveer de gehele cast op het podium staat, werkt dat als een trein. Dat is natuurlijk niet de hele tijd het geval, met name in de tweede helft zit een aantal langzamere liederen en dan zakt het allemaal toch wat in. Gelukkig zitten er in de tweede helft een paar knallers, met name Weet Je Moeder Dat en De Winnaar Krijgt De Macht. Eigenlijk zijn alle ABBA-klassiekers zo lekker, dat je de zwakke momenten van deze musical al snel vergeet en toch met een brede glimlach het theater verlaat.
Hoe het verhaal precies afloopt, dat maakt je als toeschouwer eigenlijk niet eens zoveel uit. Zo lang er maar een flink blik ABBA-hits open gaat, dat goed en enthousiast uitgevoerd wordt, zit iedereen te swingen in zijn stoel. Wat dat betreft geldt ook voor deze nieuwe uitvoering van Mamma Mia: missie geslaagd.
