Leve de Koning van Katoren

De verhalen van Jan Terlouw zijn weer helemaal terug in de schijnwerpers. Nadat recentelijk Oorlogswinter werd verfilmd, en vervolgens bewerkt tot een musical, is het nu de beurt aan Koning van Katoren. Binnenkort zal de film verschijnen, en afgelopen weekend ging de musical in première, gemaakt door Theater Terra.
In Koning van Katoren draait het om Stach. Hij werd geboren op de dag dat de oude koning van Katoren stierf, en sindsdien hebben de ministers de macht in het land. Stach wordt opgevoed door zijn oom Gervaas, want zijn ouders zijn vroeg gestorven. Deze oom heeft dromen over de nieuwe koning, koning Stach. Als 17-jarige besluit Stach naar de ministers te gaan om te vertellen dat hij koning wil worden. Het nieuws is echter vooruit gesneld, en de vier ministers besluiten een van henzelf snel als koning voor te dragen. Maar als Stach dreigt met de media, die al weten van zijn plan, halen de ministers bakzeil. Ze geven hem een aantal opdrachten. Alleen als hij deze allemaal tot een goed einde weet te brengen, kan Stach koning worden. Uiteraard verwachten ze dat dit hem niet gaat lukken; hij krijgt ook steeds een enkele reis richting bestemming.
Als publiek verwachten we ook dat het hem niet lukt. De voorstelling begint met een treurende oom Gervaas; de voorstelling is vervolgens grotendeels een flashback.  Bij elke opdracht zou het dus wel eens deze fatale laatste kunnen zijn. Bij de vogels van Decibel, die een keihard monotoon gekrijs voortbrengen, bij de granaatappelboom van Wapenfelt, die wel heel explosieve vruchten draagt, of bij de schuivende kerken van Uikemene. Het zijn drie van de opdrachten die de wannabe-koning voor zijn kiezen krijgt. Niet alle opdrachten hebben de voorstelling gehaald, en ook het einde is ten opzichte van het oorspronkelijke boek een stuk vereenvoudigd. Deze vertelling moet namelijk in een eenakter van vijf kwartier worden gedaan. Het zijn 75 boeiende minuten.
Theater Terra is vooral bekend dankzij poppenvoorstellingen als Kikker, maar ook in voorstellingen waar mensen een belangrijke rol spelen komen we regelmatig poppen tegen., In Koning van Katoren zijn de ministers poppen (met als handige bijkomstigheid dat ze door verschillende spelers kunnen worden gespeeld), en wordt ook een doof jongetje in Decibel door een pop gespeeld (inclusief gebarentaal). De stijl is dezelfde als in De Gebroeders Leeuwenhart: realistisch, en niet popperig mooi. Ook de decors zijn simpel. Bij aanvang zien we niets meer dan drie rijen gordijnen, en met een stel zitblokken en een tafel, en voornamelijk kleine rekwisieten worden verschillende situaties uitgebeeld. Ook deze rekwisieten zijn niet zeer verfijnd, maar wel figuratief genoeg om te zien wat het voorstelt. Een voorbeeld van mooi creatief gebruik is een lapje en een pepermolen die samen een vlinder vormen tijdens de vertelling hoe een bloem een vrucht wordt, en ook zeer fraai is de manier waarop in een lied met kleine figuurtjes en gebouwen en enorme schaduwen op het gaasdoek van de gordijnen het verhaal van de schuivende kerken van Uikemene wordt verteld. De liedjes van de voorstelling, gecomponeerd door Fons Merkies & Floris Verbeij, zijn soms lekker in het gehoor liggend, of juist mooi, maar een enkele keer ook meer ondersteunend bij het verhaal dan mooi. Zo is het liedje bij Decibel vrij monotoon, en zijn de overduidelijke psalm-gedeeltes in het lied van Uikemene niet bepaald swingend.
De cast is bij Theater Terra altijd in orde, en ook ditmaal staat er een groep kanjers op het podium. Soy Kroon is de rol van Stach op het lijf geschreven. Hij heeft een uitstraling die meteen sympathie wekt, heeft een lekkere zangstem, en acteert uitstekend. Of het nu het apathisch voor zich uit kijken is als hij verliefd is,de spontane enthousiaste puber of de zelfopoffering; het is allemaal zeer overtuigend. Roos van der Waerden is als Kim die spontane meid, waar je inderdaad stapel op zou kunnen worden. Dennis Willekens overtuigt waarschijnlijk nog de domste RTL-kijker, die hem als vieze vette vervelende verloofde ziet, in zijn rol als de betrokken oom Gervaas of de tovenaar Pantaar. Christiaan Koetsier beleeft een overtuigend Terra-debuut in diverse rollen. Babbe Groenhagen is de koningin van de poppen bij Terra, en laat dat ook nu weer zien. Maar het meeste indruk maakt ze zonder pop als burgemeester van Ekilibrië. Ze zingt in die rol een hartverscheurend ‘Dit huis’.
Koning van Katoren is het professionele regiedebuut van Theun Plantinga (hij regisseerde eerder een prijswinnende amateurversie van Blood Brothers), Hij is er prima in geslaagd de naam van Theater Terra hoog te houden, vooral qua creativiteit,
Koning van Katoren was tijdens deze première het zien meer dan waard. En zonder de soms wel merkbare premièrestress zal het alleen nog maar beter worden. Deze première werd bijgewoond door schrijver Jan Terlouw. Na afloop sprak hij met de cast. Of Soy Kroon al een visje heeft uitgegooid voor een derde hoofdrol in een van zijn verhalen is onbekend. Maar dat we nog veel van hem zullen horen, dat mag duidelijk zijn. NIet voor niets werd hij door Musicalworld vorig jaar al genomineerd als doorbraak van dat jaar. Ondanks een sterke rol in de televisieserie Galaxy Park, komt hij in musicals toch het best tot zijn recht.