De afgelopen zes jaar stond NME — Kids on Tour in het Muiderslot. Dit jaar wordt de voorstelling op het Binnenhof gespeeld. Deze wisseling van decor heeft gevolgen. Het is allemaal wat groter; de tribune, maar vooral ook het speelvlak. Waar in het Muiderslot bijvoorbeeld op de muren of op de afgesloten waterput in de tribune kon worden gespeeld, blijft het hier een decor. Een decor waar wel op speciale wijze gebruik van wordt gemaakt: dansende kabouters of een slapende koning op de trap van de Ridderzaal is natuurlijk wel zeer apart.
Lizzy — Chaos in het Koninkrijk is een nieuwe musical met de nodige absurditeiten, en in die zin een logische opvolger voor Crisis op Camelot, de productie van vorig jaar (een bewerking van Spamalot). In een ingedut koninkrijk wordt door kabouters de grote fluitketel gestolen. Een drama, want deze ketel dient er niet alleen voor altijd theewater bij de hand te hebben; het fluitende geluid houdt ook de vijandelijke zwarte ridsters (vrouwelijke ridders) buiten het koninkrijk. Het koninkrijk is dus in gevaar zo lang de ketel niet terug is. De prins gaat met een aantal mannen uit het land op zoek.
In dit land leeft ook Lizzy, een stoere meid die niet gelukkig is met de vrouwelijke klusjes die ze moet doen. Haar broer heeft juist moeite met de mannelijke taken, smeekt zijn zus hem te helpen, maar krijgt vervolgens wel weer de lof van zijn ouders voor het werk van zijn zus. Als ook hij mee moet in het leger de prins is het weer zeuren geblazen. Wat er vervolgens gebeurt laat zich raden, al kan dat weer niet worden gezegd voor het vervolg van het verhaal. Met name de knertjes (een kruising tussen een konijn en hert) zorgen voor verbazing en hilariteit.
Uit het verleden weten we dat binnen NME-kids on tour talentvolle ‘kids’ zit. Ook in deze voorstelling kunnen we genieten van puike spelprestaties. De titelrol Lizzy wordt fantastisch vertolkt door Annemieke Lezwijn. (Ze deelt de rol met Dagmar Rijff). Overtuigend spel en een fantastische stem, een geweldig talent. Kabouter Gijsje scoort vooral met zijn opmerkingen. Het pittigste moment, na de dood van de vader van Lizzy, met “Dit soort momenten zijn altijd pijnlijk.” geeft nog een wat ongemakkelijk gevoel, maar als hij over Rex de tekkel en zijn nieuwe huisdier begint is hij weergaloos. Vertolker Donny de Koning viel al op in Scrooge en Crisis in Camelot en is inmiddels ook “ontdekt”. Volgende maand debuteert hij als Ciske.
Een ander die alles uit haar hilarische rol haalt is Rosa Kronenburg. De pratende ridder, met vooral verhalen die de mensen niet willen horen, heeft snel de lachers op haar hand. Cristian Jenner in zijn rol van prins Rex overkomt precies het omgekeerde van wat hem vorig jaar als Lancelot overkwam. Toen gecharmeerd van een prinses in de toren die een prins bleek te zijn, nu wordt hij geraakt door een van zijn manschappen die een vrouw blijkt te zijn. Milan van Waardenburg, Marie Louise Geurtsen en Marvin van Veen spelen de familie van Lizzy leuk; de stoere, zelfvoldane maar ook domme vader, de dominante moeder en het bange broertje.
Barthel van Lint en Niels Pieterse schreven scenario en script. Ze zijn er in geslaagd een leuk verhaal te schrijven, waarbij Mulan zeker een van de inspiratiebronnen moet zijn geweest. De absurditeiten waar de vorige show vol mee zat, zijn weer volop aanwezig, en de pratende ridder in dit stuk moet ergens familie zijn van de minstreel van Sir Robin. Op enkele punten laat de informatie wel wat lang op zich wachten, zoals het waarom van het stelen van de ketel door de kabouters.
Jan Willem Hoekstra heeft het stuk van muziek verzien. Goede, herkenbare melodieën, met veel koorzang. Bij koorzang geldt wel vaak dat hoe indrukwekkender het klinkt, hoe minder verstaanbaar het wordt, en deze voorstelling is hierop geen uitzondering.
Aan Barthel van Lint was de zware taak om op dit enorme speeloppervlak een goede regie neer te zetten. Grotendeels is dit wel gelukt, al wordt het, zeker als er aan de andere kant van de tribune wordt gespeeld, toch lastiger te volgen. Enkele van de scènes duren wel wat lang (de constatering dat de ketel is gestolen bijvoorbeeld), al is dit waarschijnlijk het gevolg van het streven zo veel mogelijk spelers een eigen momentje te geven. Het idee dat de tribune beter een aantal meters naar voren had kunnen worden geplaatst blijft. Qua choreografie (Soazic Reek) springen de moderne dansen van de zwarte ridsters eruit.
Een waanzinnig compliment verdient Sandra Smit voor de kostuums. De hofhouding ziet er prachtig uit, de kabouters hebben prachtige verwijzingen naar zowel tuin- als Studio 100 kabouters en de knertjes zijn geweldig. Ook de zwarte ridsters zijn in hun zwarte kostuums behoorlijk angstaanjagend, ondanks de frivole roze tutu. De rekwisieten blijven hier wat bij achter. De roze ketel en de “caravan” van de tovenaar zijn qua idee zeker geslaagd (met name de bewegingen van de tovenaarswoning), maar de uitvoering zou in mijn ogen wel iets strakker hebben gekund.
Lizzy heeft hilarische momenten, maar is eveneens een aardig en soms serieus avonturenverhaal. Bij het resultaat van de veldslag, met Lizzy bij het lichaam van haar vader, wordt je serieus geraakt. Toch blijven vooral de komische momenten, figuren en situaties het meeste hangen. Lizzy is een waardige opvolger van Crisis in Camelot die het zien zeker waard is.
De cast oefende sinds begin van de week op deze locatie. Een paar dagen voor de première sprak Musicalworld met een aantal leden van de cast. Lees op de volgende pagina verder.
