Lizzy, een musical op het Binnenhof.

Het is dinsdag 28 juli.Na een vakantieperiode gaat het deze week gebeuren. Sinds een dag wordt er op het Binnenhof gerepeteerd, en over drie dagen is de première. Tussen de bedrijven door, of beter gezegd tussen repetitie en maaltijd, spreken we op de trappen van de Ridderzaal kort met vier van de spelers uit de productie: Marie Louise Geurtsen, Cristian Jenner en Donny de Koning en later ook met Annemieke Lezwijn,. Tevens aanwezig, co-scenarist en -scriptschrijver Niels Pieterse.

Allereerst willen we wat achtergrondinformatie: wat hebben ze al gedaan in de “musicalwereld” en wat spelen ze nu:
Marie Louise Geurtsen: Ik speel moeder (van Lizzy) en zwarte ridster: Dit is mijn zesde jaar hier, en voor dit jaar heb ik altijd ensemble-rollen gespeeld.
Cristian Jenner: Ik speel prins in het stuk. Dit is mijn vierde jaar hier, en ik heb ook in the Lion King gespeeld.
Donny de Koning: Ik ben Donny, en ben 11 jaar en ik speel kabouter Gijsje. Ik had vorig jaar ook al een grote rol (Galahad). Ik ga (in) Ciske spelen en ik heb in Scrooge gespeeld.
Annemieke Lezwijn: Ik speel Lizzy en zit nu voor het tweede jaar bij het NME. Bij Crisis in Camelot was ik ensemble.

Kunnen jullie wat meer vertellen over de rol die je speelt?
ML: Ik ben de moeder van de hoofdrolspeelster. Ik word door mijn dochter en mijn man in de steek gelaten. Ik heb alleen nog maar mijn zoon over, want ze gaan op een soort van jacht. Ik vind haar een beetje een bitchy-achtig vrouwtje, want haar man en zij hebben altijd ruzie, zijn altijd aan het kibbelen.
C: De prins is, vind ik, wel een slimme jongen van zo'n 19-20 jaar, die voor het eerst in zijn leven een grote jacht gaat beginnen, met allemaal ridders. Hij moet het erfstuk van zijn vader, een fluitketel, terughalen. De koning is niet zo slim. Die weet niet eens waarom ze dat ding hebben, en ik help hem, als rechterhand en zijn zoon.
D: Ik ben dus kabouter Gijsje. Dat is een brutale kabouter. We spelen de kabouters met nog zes kinderen. We zijn echt jattende kabouters, en ik word gesnapt door de hoofdrolspeelster bij het stelen. Daarna ga ik met hen mee op reis, en pas op het einde komen ze er achter dat wij die ketel gestolen hebben.
A: Lizzy is heel anders dan haar leeftijdsgenootjes. Heel stoer, en wil liever jagen dan de was doen. In plaats van broertje Twan, die echt een watje is dat niets durft, gaat zij in zijn plaats.

Wat is het leukste aan Lizzy om te spelen. Qua specifieke scenes of qua rol?
A: Gewoon hoe ze in elkaar zit, de gedachtegangen die ze heeft en hoe ze reageert in bepaalde situaties. Bijvoorbeeld als haar vader net is overleden, dan heeft ze diep verdriet maar toch ook, ik moet doorgaan en verder gaan met mijn leven.

Jullie spelen voor de eerste keer op het binnenhof. Daarvoor was het altijd op het Muiderslot. Hoe is de beleving hier, als je het vergelijkt met het Muiderslot?
A: Dit is geweldig natuurlijk, maar het Muiderslot was ook fantastisch. De tribune is heel groot en dat is wel even wennen natuurlijk. Ik vind het wel heel cool dat het op het Binnenhof is, een plaats waar ik wel tegenop kijk.
ML: Het Muiderslot was veel kleiner. Daar zaten we afgesloten met allemaal muren om ons heen. Maar hier heb je wel heel mooi dit om je heen.
C: Dat is 's avonds heel mooi.
D: Het is hier wel lekker ruim, maar dat is soms ook moeilijk. Dan staat de een hier en de ander helemaal daar en dan moet je contact maken.
ML: En je moet er rekening mee houden dat het een veel grotere tribune is, en dat je veel meer publiek hebt en in alle hoeken ook publiek zit, en het aan iedereen moet overbrengen.
Hoe doe je dat?
ML: Door open te gaan staan naar iedereen.
D: En minder richting je tegenspeelster praten. Je kan bij het luisteren wel naar haar kijken. Je moet dus het meeste richting publiek spelen.
C: En je kan natuurlijk niet de helft van het publiek buitensluiten van jouw scène. De hele tribune moet betrokken raken bij jouw scènes.
A: Waar we repeteerden was het tamelijk klein, dus we moeten wel heel hard lopen plotseling. Dat was soms even zoeken, maar gaat nu toch wel een stuk beter. Vorig jaar was ik ensemble en dan ben je met heel andere dingen bezig dan nu. Toen was het vooral snelverkledingen en of je de pasjes allemaal kent. Nu heb je minder dansjes en moet ik goed letten op de tekst en wanneer ik wat moet doen. Echt met de rol bezig zijn, wat denkt ze, waarom zegt ze zit.

Ik heb begrepen dat het bij Muiden meer op logeren aankwam en dat jullie nu fijn thuis kunnen slapen?
A: Vorig jaar sliep ik op een camping, en dit jaar gewoon thuis. Toen vond ik het geweldig om op de camping te staan, en nu lekker om thuis te slapen.
ML: Voor mij klopt dat juist niet. Ik slaap bij Cris, want ik woon meer bij Muiden in de buurt.
D: Ik slaap dus hier ook bij iemand, omdat ik dicht bij Muiden woon. Aan de ene kant is dat wel leuk, en aan de andere kant......
ML: wil je ook wel graag thuis wakker worden.
D: Ja
Jij hebt een logee, dus jij kunt wel in je eigen bed slapen.
C: Ja, dat is wel goed.

Cristian, je hebt ook the Lion King gedaan. Hoe anders is dit ten opzichte van die voorstelling?
C: Ik vind dit ook wel heel leuk omdat het buiten is, en met heel veel kinderen. The Lion King was natuurlijk met volwassenen, en was ik één van de twee kinderen op 't podium. Een cast met alleen maar kinderen is anders en wel heel leuk. The Lion King was groter, maar hier maak je veel meer contact met het publiek en betrek je het publiek er ook veel meer bij.

En jij repeteert nu voor Ciske?
D: Ja, ik ga 19 augustus in première dus dat is ook spannend. Ik heb ook in het Circustheater gerepeteerd en weet dus wat ik allemaal moet doen. Als ik Ciske vergelijk met dit dan kun je hier veel meer leren dan daar. Maar Ciske heeft weer andere leuke dingen.

Zijn er nog verdere plannen in de musical?
D: Ik denk dat ik nog wel een jaar hier ga doen. En verder weet ik het nog niet.
C: Ik ga volgend jaar van Kids on Tour af; ik ga Junior doen dus doe geen productie volgend jaar. (red: NME Junior Academie is een vooropleiding voor musical). Maar ik wil misschien wel gaan helpen hier.
ML: Ik stop er na deze voorstelling helemaal mee. Ik ga naar Lucia Marthas.

Als ik nu kijk zitten jullie behoorlijk tegen de zon in te spelen. Dat lijkt me best lastig.
C, ML, D: Ja.
Niels: Het is nu zes uur. Matinee is om twee uur, ja dat zou best eens kunnen. En 's avonds moeten jullie ook nog een beetje tegen het licht in kijken.
ML: Ja, dat is wel jammer, maar we spelen niet zo heel veel voorstellingen 's middags toch?
Niels: Nee, één of twee.
D: Da's dus niet zo'n probleem toch?

Nog een laatste opmerking?
ML: Dat iedereen moet komen kijken.
D: Ja.
C: Vind ik ook.

Niels, na de Spamalot-bewerking nu een eigen stuk.
N: Ja, voor het eerst hebben we het helemaal zelf geschreven. Bij Zigana hadden we er al wat aan gedaan en natuurlijk Anna en de zeven zwavelstokjes. Daar hebben we goed naar Into the Woods gekeken hoe dat in elkaar zat. En hetzelfde gedaan met sprookjes van Hans Christian Andersen.

Over het ontstaan:
N: Een van de eerste jaren dat we dit deden was er een jong meisje van een jaar of 15 of zo. Ik was toen 30. Zij heette Liz. Ze kwam naar me toe en zei: Niels, jij bent toch single he. Kan ik een keer een wasje voor me komen draaien.” Dat vond ik zo bijdehand van haar. Het was niet dat zij daar met een club vriendinnen stond. Zij was echt helemaal alleen naar een groep volwassenen gelopen om dat te zeggen. Toen hebben we in de kroeg met “Zal ik 'ns een keer een wasje voor je draaien” en Liz heel lang doorgefantaseerd en dat is Lizzy — Chaos in het koninkrijk geworden. Uiteindelijk heeft zij er niets meer mee te maken, maar zo is het begonnen. En daar heeft Jan Willem Hoekstra prachtige muziek bij gecomponeerd. En we hebben dit jaar ook de mazzel dat Ivo (van Leeuwen) zelf de muziek begeleidt, met de kinderen coacht. En we hebben prachtige kostuums.