Hij Gelooft in Mij opent met de speech die burgemeester Job Cohen hield tijdens de herdenkingsdienst in de Arena. Meteen daarna ontmoeten we de volkszanger op zijn dieptepunt; hij repeteert wanhopig voor een groot concert in de Arena, maar zijn omgeving vreest een afgang: Hazes is zo goed als doof en kan eigenlijk niet meer optreden. Maar wat is hij als man nog waard als hij niet kan zingen? Zijn vrouw Rachel staat voor een moeilijke keuze: moet ze hem zijn concert ontnemen, of toch kiezen met haar hart? Ze denkt terug aan de moeizame maar liefdevolle relatie die ze hadden en hebben. Rachel ontmoet Hazes als puber als ze tijdens Stuif Es In de Gouden Stuiver krijgt omgehangen door haar idool. Als ze doordringt in de kleedkamer van de zanger, ontstaat er een relatie die gekenmerkt wordt door ruzie en drank. Hazes blijkt zijn gevoel wel in zijn liedjes te kunnen leggen, maar zit thuis het liefst zwijgend met de afstandsbediening voor de televisie. Hij Gelooft in Mij vertelt het verhaal van een grote liefde en daar blijken de nummers van Hazes wonderwel in te passen.
Joop van Ende Theaterproducties sloot in 2007 al een contract met Rachel Hazes om een musical over het leven van de zanger te mogen maken. De creatives van de show hebben 5 jaar de tijd genomen om de show te ontwikkelen en dat merk je aan alles in deze puike productie. De voorstelling heeft een sterk script van Frank Ketelaar en Kees Prins die al eerder samen het ontroerende Bij Ons in de Jordaan maakten over het leven van Johnny Jordaan. In 41 scènes weten ze de laatste periode van het leven van Hazes op een natuurlijke manier in elkaar te vlechten. Een biografische musical heeft het gevaar fragmentarisch te worden, maar door de sterke regie van Ruut Weissman voelt Hij Gelooft in Mij nergens gehaast of overvol. De choreografie van Daan Wijnands is origineel en spannend; er wordt gestampt, met stoelen gestoeid en aan tafels ritmisch bier gedronken. De voorstelling swingt op onverwachte momenten. Het decor van Carla Janssen Hofelt is simpel (een halfronde stalen arena van twee verdiepingen), maar geeft mooie projectiemogelijkheden. Midden op het toneel staat een catwalk waar een enorme koelkast met bier wordt op- en afgereden. Mooi. De kostuum- en pruikenafdeling heeft zich kunnen uitleven in een fantastische collectie foute jaren 90 kleding, met als onbetwist hoogtepunt de trouwjurk van Rachel. Alle details in de voorstelling kloppen en zijn om van te smullen; tot aan de dekjes van de tuinstoelen aan toe.
Het hart van de voorstelling wordt gevormd door Martijn Fischer en Chantal Janzen als André en Rachel Hazes. Fischer is nieuw in de musicalwereld (hij was tot nu toe voornamelijk te zien in rollen bij het nationale Toneel) en maakt een verpletterende indruk. Het is eng hoeveel hij op Hazes lijkt in beweging, zangstem en manier van praten. Hij weet de wanhoop en eenzaamheid van de zanger op een prachtige manier vorm te geven. Fischer speelt de rol van zijn leven, die ongetwijfeld bekroond gaat worden met alle awards die er dit jaar uit te reiken zijn. Naast hem houdt Janzen het opvallend klein, maar hierdoor maakt ze misschien wel meer indruk dan ooit. Ze weet Rachel tot een ontroerend personage te maken met wie je gedurende de voorstelling steeds meer sympathie krijgt en je uiteindelijk diep weet te raken.
Het echtpaar wordt omringd door een ongekend sterke supporting cast, met Doris Baaten en Hajo Bruins als uitschieters als de ouders van Rachel. Iedereen die de documentaire over Hazes heeft gezien, weet hoe die schoonouders eruit zien en hoe ze praten. Baaten en Bruins genieten zichtbaar van hun karikaturale momenten (hun opkomst met een piepkleine caravan in trainingspak is nu al een klassieker), maar beiden hebben gelukkig ook wat “echts” te spelen in emotionele scènes met Rachel. Cees Geel speelt André’s beste vriend en producer Tim Griek en maakt indruk met zijn vertolking van “Geef mij nu je Angst. Hij is de minste zanger van de cast, maar weet door zijn vertolking toch te ontroeren. Tina de Bruin speelt Rachel’s beste vriendin Conny, die trouwde met een banketbakker. De Bruin barst van het komische talent en je zou willen dat ze nog meer te doen had. Het ensemble heeft misschien minder te doen dan je zou willen, maar klinkt als een klok en danst fantastisch. Wieneke Remmers valt op als Ria Bremer en Danny Houtkooper weet een villeine Story reporter neer te zetten.
Hij Gelooft in Mij is een echte jukebox musical, met een opvallende keuze uit het repertoire van de zanger. De show bevat veel hits, maar ook onbekendere nummers als Wees Zuinig op mijn Meissie, Een Glaasje Bier en Bedankt mijn Vriend. De arrangeurs van de voorstelling (Jeroen Sleyfer en JB Meijers) weten de smartlappen om te toveren tot echte musicalnummers waarin alle karakters kunnen stralen en het ensemble kippenvel veroorzaakt. De teksten van Hazes zijn geen literatuur, maar blijken in de voorstelling sterk genoeg om het verhaal met verve te vertellen.
Hij Gelooft in Mij overtuigt vanaf de eerste minuut. De voorstelling neemt je mee op een emotionele tocht door de tijd die eindigt met tranen. Oer-Hollandse cultuur om trots op te zijn. Gaat dat zien!
Foto’s: Roy Beusker
