Merlijn in het Zuiderpark

Als we bij het slotapplaus de cast op een kluitje zien staan valt pas op dat deze eigenlijk niet zo groot is. Tijdens de voorstelling zelf komt die gedachte helemaal niet op. Er wordt zeer efficiënt gebruik gemaakt van het speeloppervlak, dat bij de grotere scènes goed wordt opgevuld. Heel veel spelers spelen ook meerdere rollen.
Een groot nadeel is dat de tovertafel, die twee keer een belangrijke rol in de voorstelling heeft, aan de zijkant náást het podium staat,. De eerste keer wordt door een deel van de cast op het podium zelf een pittig dansje opgevoerd, waar ze zich goed doorheen slaan, maar de aandacht van het publiek is bij de tovertafel, waar deze ook moet zijn. Ik denk dat, behalve de ouders van de desbetreffende spelers (en een enkele recensent) niemand deze dans heeft gezien. Het tweede belangrijke moment bij de tovertafel is als Morgan het toverpoeder steelt, maar dat gebeurt achter de tafel, en is zodoende heel slecht zichtbaar. Het is begrijpelijk dat een tafel die zeepbellen en sneeuw tovert slipgevaar oplevert als deze op het podium staat, maar de huidige opstelling smeekte om verbetering.
De vertelling zelf mag dan vrij serieus zijn; er is genoeg plek voor grappen en grollen, en kolderieke situaties. Als de historie wordt vertelt, en een koning na 1 regel al hoort dat hij dood gaat, en de bijbehorende protesten van de acteur. Karakters die hun teksten niet kunnen uitspreken omdat ze worden onderbroken, opmerkingen over een tentje dat verkeerd om staat (en dus het verkeerde kamp uitbeeldt), de anachronistische telegramdienst, het lied waarin koningin Vortigern continu als een man is, de koddige baby Arthur, de opkomst vanaf een andere kant, de flauwe grappen die de ronde tafelridders maken en het insidersgrapje “Is het Ivo weer?”door de telefonistes van het heden. Het zijn maar een paar voorbeelden.
Muzikaal zit de voorstelling goed in elkaar: we bespeuren snufjes Tanz der Vampire, Jeckyl & Hyde en Les Mis, zonder dat er gekopieerd is. De uitvaart van Arthur, vol bombast en bijbehorende Latijnse teksten (Rex mortum est) maakt de meeste indruk, maar ook het gevecht tussen de manschappen van Vortigern en Uther, waarbij de zwaardslagen op de schilden voor een versterking van het ritme zorgen klinkt erg goed.

Zoals gezegd wordt er door de cast lekker gespeeld en prima gezongen. De trollen die het publiek vermaken als ze het theater betreden zijn lekker aan het improviseren. Ze krijgen er, door de lange rij bij de kassa, erg ruim de tijd voor, terwijl de arme Donny de Koning als Merlijn, die de in de toekomst, dus ons heden, gevangen zit ongeveer drie kwartier tegen een laptop aan moet kijken. Het ontlokte de mooi improviserende Quinlen, die regelmatig als verteller fungeert en meer dan ieder ander met het publiek communiceert, de opmerking: “NME, het is een geweldige club, maar soms een beetje chaotisch.” Britt van Tooren, die tijdens het interview dat Musicalworld met haar en een paar medespelers had nog aangaf een behoorlijke druk te voelen, speelt de rol geweldig; onbevangen, spontaan en vol zelfvertrouwen. Haar afkeur voor Nimuë wordt lekker uitgespeeld, door haar overdreven na te doen als ze aan het woord is, of haar naam vol walging uit te spreken als ze het over Nimuë heeft, of om Nimuë volledig te negeren als zij haar opdraagt te gaan..
De jonge Donny de Koning is vooral vocaal zeer indrukwekkend. Als hij solo zingt krijg je onmiddelijk kippenvel, en weet hij je aandacht volledig vast te houden. Ook Laura Bakker en Maikel de Bruin, die Nimuë en Arthur spelen, zijn een genot om te horen. Jai Wowor weet in korte tijd Mordred fraai neer te zetten als een overtuigend slechte, zeer zelfingenomen snaak (in een behoorlijk fout zwart leerachtig kostuum overigens). Dit wordt versterkt door zijn duet met Arthur, wat hij “gemeen” zingt. Dat hij ook echt mooi kan zingen hoorden we al eerder.
Een ander verdient nog een speciale vermelding: de trol die ineens een saxofoonsolo ten gehore bracht. Het applaus dat er direct op volgde was volledig terecht.

De kans is groot dat de volgende productie weer op het Binnenhof zal plaatsvinden. Die locatie heeft toch meer de ambiance die passen bij de stukken van de NME-jeugdafdeling. Als er dan ook wordt gekozen voor een wat duidelijker script, of eventueel pure kolder, dan zien we deze met het volste vertrouwen tegemoet. Met de spelers blijkt het elke keer wel weer in orde te komen, zoals ook dit jaar weer is gebleken.