Zes jaar geleden maakte het NKT al eerder een musical over Niels; “Door de ogen van Niels”. In deze voorstelling stond het verlies van de moeder van Niels centraal en hoe het de elfjarige hoofdpersoon lukte om via fantasie om te gaan met de pijn. Schrijver, artistiek leider en regisseur Jeroen Man zocht naar een nieuw thema voor een grote voorstelling en kwam opnieuw bij het karakter van Niels terecht. Melle Berendse (inderdaad broer van….) neemt afscheid van het NKT in een voorstelling die schokt, ontroert en aan het denken zet.
Niels moet na een verhuizing beginnen op een nieuwe school. Hij is dromerig, heeft fantasie en is geschokt als hij erachter komt hoe zijn klasgenoten omgaan met elkaar. Hij raakt al snel in conflict met Ruud; de zogenaamde aanvoerder van de klas die er een duivels genoegen in schept om zwakkere of gevoelige leerlingen onder druk te zetten en te kleineren. Brugklassers laten hoppen en kwaken als kikkers, geld afpersen; deze jongen deinst nergens voor terug. De klas wordt geregeerd door angst; niemand durft tegen Ruud in opstand te komen. Ook Niels niet; hij kruipt steeds meer terug in zijn schulp en lijkt alleen nog vriendschap te kunnen sluiten met een geestelijk gehandicapte jongen. In zijn droomwereld kan hij rekenen op de steun van zijn overleden moeder en zijn ietwat hysterische oom en tante. Maar er is ook een Lady Gaga achtig personage (Leanne Breed)die Niels aanmoedigt om, als hij het echt niet meer ziet zitten, op te staan en keihard terug te vechten. Ze geeft hem een “schaduw” (Jimme Jansma) die hem op de juiste momenten influistert hoe hij zich moet gedragen, moet bewegen en moet knokken voor zijn positie. Als hij dat doet lijkt het de goede kant op te gaan met Niels, maar verloochent hij niet zijn eigen persoonlijkheid?
Elke voorstelling over pesten doet pijn. Het onderwerp is gevoelig, maar ook gevaarlijk; er zijn zoveel films, boeken en voorstellingen over gemaakt dat het gevaar van clichés op de loer ligt. Regisseur Jeroen Man weet die met verve grotendeels te vermijden. Dit komt vooral door de ontwikkeling van de fantasiewereld die in de voorstelling zorgt voor lucht. De “vegetarische” oom (een fantastische Ydwer Bosma) en de ordinaire luidruchtige tante (de lekker lompe Jennifer de Boer) zijn om op te vreten zo leuk. Er wordt over de hele linie geweldig toneel gespeeld door de jonge cast, waarbij vooral het conflict tussen pester en gepeste diepe indruk maakt. Laniek Reedijk zet een misselijkmakende pester neer die het bloed onder je nagels vandaan haalt. Een geweldige prestatie.
De muziek van de voorstelling is van huiscomponist Michiel Pos, die een aantal sterke nummers maakte. “Steek je Hand op!” is de hit en wordt geweldig vertolkt door Anke Strouken, “Vandaag laat ik de Gekte in” is een ijzersterke pauzefinale en er zijn wat fijne meezingers waarbij de 200 leerlingen van de school op bewonderenswaardige en gedisciplineerde manier op het podium staan. De zang is over de hele linie sterk en er wordt ook lekker bewogen.
Onbetwiste ster van de voorstelling is Melle Berendse. Hij IS Niels op elk moment dat hij op het podium staat. Zijn transformatie van opgewekte jongen naar verslagen vogeltje naar stoere bink en weer terug is fascinerend om te zien. Hij zingt, danst en speelt alsof hij nooit anders heeft gedaan. Melle neemt met deze voorstelling afscheid van het NKT, maar laten we hopen dat we hem nog heel vaak kunnen bewonderen op de Nederlandse musicalpodia. Talenten als Melle kom je maar heel weinig tegen!
