Het afgelopen weekend stond in het teken van het 25 jarig bestaan van de vereniging. De stadsschouwburg van Sint NIklaas zat stampvol oud-leden en belangstellenden om de terugblik in de tijd mee te maken. Ook achter de schermen is het overvol: zo’n 200 leden zullen het podium gaan betreden. De rode draad bestaat uit de musicals die de vereniging eerder op de planken zette. Daartussen een aantal filmpjes onder het mom van “Wat als”, waarin men zichzelf op de hak durft te nemen. Tussen de musicalfragmenten door is er ruimte voor bewegingstheater. Met name het tweede van de drie stukken, het spookmuseum, waarin beelden toch te blijken leven, maakt indruk.
Stefan van Guyse, artistiek leider en mede-oprichtte, richt aan het begin het woord tot de toeschouwers. Hij vertelt de opzet van de avond: het programma, dat in het boekje op voorstelling is gesorteerd en niet de speelvolgorde, opdat er nog wat verrassing is. Om vervolgens te onthullen wat we al vermoedden: bij het drukken van het programma was de volgorde nog niet bepaald. Een sympathiek gebaar is dat de opbrengst van deze programma’s wordt gedoneerd aan een andere vereniging. Tweelicht en Zoon, die hun magazijn met alle decorstukken in rook zagen opgaan.
Als musicalwebsite zijn we natuurlijk vooral gekomen voor de musicalfragmenten. De enige niet-eigen productie is 13 (binnenkort weer te zien door een andere groep in de Luchtbal in Antwerpen). De originele cast van vijf jaar terug blijkt de energie nog steeds te hebben, en ook al horen we de toekomstdromen niet meer bij “Iets dat je beter kunt doen”, ook het gevoel lijkt er nog wel te zijn. De eigen producties vallen in twee categorieën uiteen: degene die door jeugd wordt gemaakt, en die voor de jeugd wordt gemaakt. In die laatste categorie valt Lotje, de musical, gebaseerd op het prentenboek van Lieve Baeten. De voorstelling rond de heks die problemen heeft met het openen van een pakje voor haar verjaardag werd voor het eerst in 2012 opgevoerd, en was tot in dit jaar te zien. Marjan de Gendt kan deze rol natuurlijk dromen, en speelt met het publiek. Van de opvolger volgt een grappige teaser. Ook voor “Kleine Draak” is een prentenboek van Lieve Baeten het uitgangspunt geweest.
De eerder genoemde 200 kinderen zijn te zien in de drie eigen musicaltitels. Dat je met zulke koren lekker kunt uitpakken kun je op de tekentafel bedenken, maar in dit geval blijkt het ook in de uitvoering. De nummers klinken met zoveel stemmen prachtig. Dat geldt ook voor de solisten, waarvan Vik Noens en Braam Verreth met naam en toenaam in het programma worden genoemd.
Magrasda is een voor mij totaal onbekende titel, waardoor de liedjes ook echt liedjes blijven. Dat doet niets af aan de uitvoering, die is gewoon prima. Zowel het Oneindige Verhaal (Michael Ende’s Die unendliche Geschichte/The Neverending Story) als Alleen op de Wereld (Hector Malot’s Sans famille) zijn verhalen die wel bekend zijn. Dat maakt personages en situatie herkenbaarder, en de liedjes vallen erdoor beter te plaatsen. Ook hier is de uitvoering weer uitstekend, en het doet je verlangen zeker deze stukken weer eens in zijn totaliteit in het theater te zien. Van Alleen op de Wereld is als troost nog wel de DVD te krijgen (en, zonder beeld, ook de CD, net als van het Oneindige Verhaal).
Voor velen uit het publiek zal het een “trip down memory lane” zijn geweest. Voor ons was het een buitengewoon geslaagd musicalconcert, Het valt te hopen dat deze mensen weer een kwart eeuw zulke mooie dingen mogen maken.
Dat het leven na een feestje gewoon weer doorgaat bewijst de kalender. Volgende week gaat Kleine Draak, de nieuwe productie voor de jeugd. alweer in première. Musicalworld zal een dag later dit nieuwe theaterstuk voor de jongere bezoekers bewonderen.
