40-45 is op momenten overdonderend, en op andere momenten verrassend intiem. In die momenten maakt Laura Tesoro indruk als de Joodse Sarah. Ze speelt deze jonge vrouw met overtuiging en zeer geloofwaardig. Vooral bekend als zangeres was van tevoren al het idee dat de zang waarschijnlijk wel goed zou zijn, en die inschatting blijkt ook uitstekend. Technisch was deze voorstelling niet perfect: er waren twee show stops, waardoor ook twee scenes slecht te zien waren of deels qua staging geïmproviseerd. Desondanks laat de voorstelling in positieve zin een onuitwisbare indruk achter. De verbluffende techniek en effecten, indringende massascenes, een aantal pijnlijke onderdelen van de oorlog, maar ook een mooi gespeeld familiedrama. Je zal ze niet snel vergeten.
Laura Tesoro
Bij de mogelijkheid tot het stellen van enige vragen aan de nieuwste hoofdrolspeelster ging wat mis. Vandaar dat we even moesten wachten op de antwoorden. Bij deze zijn ze er alsnog:
1. Hoe heb je je voorbereid op deze rol?
James (red Cooke, haar directe tegenspeler) en ik hebben samen gerepeteerd om ons in te werken en ik heb de show ook meerdere keren gezien en meegevolgd.
2. De vorige rol in een musical is al enige jaren geleden. Welke ervaringen uit de tussenliggende periode heb je kunnen meenemen bij de vertolking van deze rol?
Ik heb inderdaad al lang niet meer in een theater gestaan, maar gelukkig nog wel veel op podia waardoor ik me wel comfortabel voel voor zo’n publiek. De grootste uitdaging hier, was vooral het in de huid kruipen van mijn personage, Sarah.
3. Je speelt je karakter voor de oorlog en tijdens de oorlog, eerst zonder zorgen, later met een hoop ellende over je heen. Wat is het makkelijkst om te spelen?
Zorgeloos zijn is natuurlijk het makkelijkst, maar ik hou wel van een uitdaging, dus ik vind Sarah met een rugzak wel leuk om te spelen. Je moet soms heel diep gaan en dat is iets wat ik normaal niet moet doen.
4. Tijdens de première hebben we twee technische show stops meegemaakt, volgens mede-acteur Jeroen Phaff vrij uniek. Hij legde ook uit hoe dat in zijn werk gaat. In zijn oortje wordt gemeld dat er moet worden afgelopen, en achter de schermen houdt iedereen de focus op zijn rol, totdat wordt aangegeven waar de voorstelling moet worden opgepakt. Hoe heb jij zo’n stop voor de eerste keer ervaren? En hoe hou je de focus vast tijdens zo’n moment.
Klopt! Zo’n stops zijn jammer, maar als je zo’n spektakel wil neerzetten, dan zijn dat de risico’s die daarbij komen kijken en dat weten we ook allemaal. We proberen inderdaad allemaal onze focus te bewaren om daarna, als de show kan verder gaan, een prestatie neer te zetten die de show stops doet vergeten. In mijn geval zitten er sowieso wat pauzes tussen mijn scènes, dus ik moet altijd mijn focus bewaren ondertussen.
5. Er zitten een hoop indringende momenten in de voorstelling, zowel groots op algemeen historisch vlak, als juist heel klein rond de hoofdrolspelers. Wat greep jou het meeste aan?
Toen ik 40-45 voor het eerst zag, greep alles mij aan. Plots zit je midden in de geschiedenis en besef je echt wat voor gruwelijke taferelen zich hebben afgespeeld vroeger. Maar anderzijds zie je wat voor effect zo’n oorlog op een gezin kon hebben. Wat het plots heel persoonlijk maakt.
Jeroen Phaff
In de cast van 40-45 zitten ook een aantal Nederlanders. Toevallig, of niet, zeer prominent ook in de rollen van Duitsers. Jeroen Phaff bijvoorbeeld speelt een onsympathieke legerleider. In zijn geval was het zeker niet toevallig (dat Duits dan, voor zover bekend niet de karaktertrek). Hij werd gecast vanwege zijn overtuigende Duitse uitspraak, mede dankzij een rijk musicalverleden in Duitsland en Oostenrijk. Niet alleen het publiek wordt door de voorstelling aan het denken wordt gezet, hij leest nu weer over de oorlog, en is gefascineerd door de vraag hoe lang generaties Duitsers zich nog moeten verontschuldigen voor wat er in die oorlog is gebeurd. Hij denkt er zelfs over er een eigen theatervoorstelling over te maken. Dus wie weet, ergens in de komende tijd in een theater in de buurt: Wieder Gut…
