7 tales: talent in sprookjesmix

Het Stadstheater van Zoetermeer is dit jaar het thuis voor NME Kids on Tour. Van hun productie ‘7 Tales’worden twee voorstellingen in de grote zaal gespeeld.
NME Kids on Tour bestaat uit een groep talentvolle jongeren. Een aantal ervan kunnen mogelijk doorbreken in professionele musicals. Net als bijvoorbeeld Martijn Vogel (Botje in The Little Mermaid, Wicked) en Job Bovelander (De Jantjes, Volendam, Hoe overleef ik), die een aantal jaar geleden meespeelden.
De voorstelling 7 Tales is een nieuwe versie van een voorstelling die toen nog Anna en de zeven zwavelstokjes heette. Die originele titel maakt wat duidelijker wie deze Anna is, die kennelijk op zoek is naar oma. Verder zien we een lelijk jong eendje en een zeemeermin die naar boven wil, dit tot groot ongenoegen van een poetsgarnaal. We zien een groep soldaatjes, waarvan er één maar één been heeft, maar die wel de scherpschutter is van dit peloton. We zien een ijdele keizer, die zijn zoon de prins dwingt te gaan trouwen, twee kleermakers die een creatieve oplossing hebben om ondanks dat ze hun kleding kwijt zijn, toch te verkopen. De prins ondertussen heeft met een bed vol matrassen een manier gevonden een prinses te ontdekken, terwijl een hoop kanshebbende dames met rode schoentjes proberen indruk te maken. Maar die schoentjes die willen dansen blijken dus niet helemaal geschikt.
De mix van sprookjes van Hans Christian Andersen pakt wisselvallig uit. Sommige cross-overs zijn beduidend meer geslaagd dan andere. De rode schoentjes zijn er met de haren bijgesleept, en de rol van Anna in het geheel is behoorlijk vaag. Tegelijkertijd is de mix van de nieuwe kleren van de keizer, de prinses op de erwt, en de kleine zeemeermin dan weer goed gedaan. Ook het tinnen soldaatje sluit prima aan. De link met het lelijke jonge eendje is tamelijk vergezocht, maar dit verhaal staat dan weer goed op zichzelf.
Een aantal spelers valt in het bijzonder op, Zo is Suze van der Meijden prachtig als het lelijke eendje. Ze weet ondanks een omvangrijk kostuum de emoties fraai te acteren, en ook haar liedjes zijn lekker om te horen. De prins (Ricky Kooyenga) en de zeemeermin (Larissa Weilenmann) klinken samen mooi. Komische noten zijn er in 7 Tales te over, maar de kleermakers Ger en Wiel (Robin de Weert en Sterre Verschoor) stelen de show als ze op het podium zijn.  Dat geldt ook voor Nick van der Deijl, die als zeeheks met rare tongbewegingen veel reactie uit de zaal krijgt, maar ook in andere rolletjes de aandacht op zich vestigt.
Op de staging valt wel het een en ander aan te merken. Zo wordt er bij de marktscene veel te lang in de gangpaden van de zaal gespeeld, en is vanaf de zijkant van de zaal tijdens twee scenes de kleine zeemeermin helemaal niet te zien, terwijl het om haar gaat. Iets wat simpel op te lossen lijkt door haar verder naar het midden te positioneren. Ook staan niet alle microfoons op tijd open, en ogen sommige overgangen wat rommelig en onwennig. Dit is allemaal niet vreemd bij een eerste voorstelling, maar maakt het wel jammer.   
7 Tales is ondanks eerder genoemde kritiekpunten weldegelijk een onderhoudende, leuke voorstelling, met name door de prachtige zang. Iedereen, ook de ensemblerollen, zingt wel één of meerdere regels solo, waardoor dit extra opvalt. Het enthousiasme van de spelers speelt hierbij ook een belangrijke rol, en het acteerwerk is bij de meesten dik in orde. Ook de groepsdansen ogen uitstekend.
Dit is de eerste keer dat de NME-Kids on Tour voorstelling slechts twee keer gespeeld wordt voor een groot publiek. Voorheen was het aantal speelbeurten groter, en de zaal (of buitentribune) kleiner. Dit laatste heeft twee voordelen: meer voorstellingen geeft de spelers de gelegenheid vaker te spelen en zo ook de kans om in de rollen te groeien en om bijvoorbeeld ook een generale repetitie te doen op de speelplek. E en kleiner publiek is ook makkelijker mee te nemen in het verhaal. Alleen maar voordelen dus.
Natuurlijk blijft er heimwee naar zo’n vijf jaar en langer geleden, toen de NME-Kids on Tour voorstellingen nog werd opgevoerd op de binnenplaats van het Muiderslot. Onbetaalbaar waarschijnlijk in deze tijd, maar dat zijn ook de herinneringen aan die tijd.  Maar laten we hopen dat de komende jaren toch weer wordt gekozen voor meer voorstellingen voor een kleiner publiek.