De Genesiuspenning werd vorig jaar voor het eerst uitgereikt aan Sven Blom. De penning is een replica van de penning die Jos Brink ooit kreeg van de erven van Wim Sonneveld (die hem weer had gekregen van Fred Astaire). omdat hij “zinnig en elegant amusement maakte”.Jos droeg de Genesius Penning dertig jaar lang als st|eun en inspiratie en met diezelfde bedoeling wordt de penning nu als stimulans jaarlijks aan een afgestudeerd student van de Frank Sanders’Akademie voor Muziektheater uitgereikt.
Genesius is de patroonheilige van de podiumkunstenaars. Hij leefde in Rome (rond 300) van het beschimpen van de godsdienst. En, zoals Frank Sanders het zo treffend vertelde: “Op een dag raakt hij op het podium in de Heere, nee, niet de heren, in Heere Jezus.” Het kostte hem zijn kop, maar hij leeft dus voort als beschermheilige.
De jury, bestaande uit Mary Michon, Steven Moonen, Lieneke le Roux, Karel Simons en Marjolijn Touw had dit jaar extra werk. Omdat de studieduur terug was gebracht van vier naar drie jaar (wat het een aantal jaar eerder ook al was), waren er twee jaargangen die het afgelopen jaar hun laatste jaar beleefden. Dit betekende dat er een extra jurylid werd aangetrokken, te weten Bas Groenenberg.
In al haar wijsheid besloot deze jury de penningen toe te kennen aan Floor Eijkemans en Patricia van Haastrecht. Er wordt nadrukkelijk niet over een prijs gesproken; de penning is een aanmoediging, niet zozeer een prijs. Natuurlijk hoort er wel een juryrapport bij, dat door één de juryleden werd voorgelezen, en vervolgens werd overhandigd. Het uitreiken van de penningen werd overgelaten aan twee bekende vrouwen die veel met Jos Brink hebben opgetreden.
Mary Michon roemt Floor.Eijkemans met onder andere dit citaat. “……… Zeker in het afgelopen studiejaar heeft Florens duidelijk laten zien hoe hij uitgroeide tot een autonome, veelzijdige theaterpersoonlijkheid en —maker, van een ambitieuze, getalenteerde, enthousiaste tiener tot een jong, volwassen persoonlijkheid. Er staat iemand op het toneel die straalt van theaterplezier. Met lichte zelfspot laat hij zien wat hij in zijn ransel heeft aan theatrale mogelijkheden. Soms nog iets te jongensachtig. Maar dat past wel bij zijn opvallende persoonlijkheid, letterlijk met zijn lange lijf en weelderige krullenkop……”. Tevens worden de mogelijkheden als producent genoemd (refererend aan zijn Floor & Friends project). Hij is een teamplayer met overwicht en durf.
Patricia wordt doorLieneke le Roux geroemd, onder andere om haar stem . “.......Ze heeft een prachtige, heldere zangstem, waarin ze zowel ontroering, humor als kracht weet te leggen en is ook in haar acteren oprecht en overtuigend.Dat zij beschikt over doorzettingsvermogen en veerkracht, zowel mentaal als fysiek, blijkt onder meer uit de manier waarop zij is omgegaan met de operatie en revalidatie aan haar benen waardoor zij een tijd lang niet in staat was om te dansen. Ondanks deze tegenslag bleef zij letterlijk overeind….... “. Iemand die kracht en kwetsbaarheid moeiteloos kan afwisselen; iemand zonder ijdelheid of zelfingenomenheid.
Lucy de Lange reikt de penning uit aan Florens. Jos en Frank’s oudste leerling noemt ze zichzelf, en ze vind het leuk om eindelijk eens me een lange op het podium te staan.
Simone Kleinsma waarschuwt Patricia voor enige beperkingen van de penning. Het schijnt de vingers niet goed te beschermen. Vervolgens vertelt ze van de voorstelling Evenaar, waar ze met Jos een ruziënd echtpaar speelde. In de voorstelling had een broodrooster een belangrijke rol. Deze moest ontploffen, maar dat gebeurde dus ook een keer in zijn hand. Jos zat weken in het verband met derdegraads verbrandingen.
Later, toen Jos in Havelaar speelde, ontmoette Simone hem een keer bij het stadionplein waar de beide bussen tegelijkertijd aankwamen. Een geanimeerd gesprek volgt. Als Simone vervolgens de busdeur sluit (hij had nog zo’n ouderwetse bus waarvan je de deur hard moet dichtklappen, hoort ze vervolgens een schreeuw. Jos heeft weken met een gebroken duim in het gips gelopen.
Naast een feestelijke hangt er tijdens de uitreiking ook een ontspannen sfeer. Het begint al met de uitweiding over het gammele katheder tijdens de inleiding van Frank Sanders, maar is niet in de laatste plaats te danken aan het optreden van de eerste winnaar, Sven Blom. Zijn act met oude-doos-musicalsongs als “Let’s call the whole thing off” ontaarde in een vrolijke chaos, waarin niet meer duidelijk was wat er aan fouten nu wel en niet gepland was. Bij verkeerd afgaande confettibom, gevolgd door twee weigerende, leek het laatste het geval te zijn. De klassieke songs, de paar maten tap, de parapluutjes bij Singing in the Rain; het was een charismatisch optreden van deze eerste Penning-houder, die de jarige Joni van Rossum op de piano ook lekker bezig hield. Maar ook de opmerkingen van Simone Kleinsma en Lucie de Lange, die ‘m bij Jos hadden zien hangen leveren de nodige hilariteit op. (Het ging toch om de penning… of…) Naast Sven Blom trad ook pre-penning ex-Frank Sanders’ studente Sabine Beens op. Zij zong Sondheim’s klassieker Send in the Clowns en het prachtige eigen nummer Tem me, wat ook in haar laatste soloprogramma te horen was, begeleid door Billy Maluw op piano.
Een volle zaal met studenten van de FSA , aanhang van de ontvangers, bekenden en pers was getuige van de ceremonie. Laten we hopen dat de penningen Florens en Patricia veel goeds zullen brengen.
