Wat doe je als musicalschrijver als je een jukeboxmusical wil maken met liedjes die vooral over de liefde gaan. Volgens de makers van de Max Martin-musical kom je dan vanzelf op Shakespeare uit, en leverden vervolgens het heerlijke & Juliet af. Zo’n vijftien jaar eerder kwam Joe Pietro uit bij dezelfde schrijver, toen hij een musical maakte met nummers die we van Elvis Presley kennen. Hij haalde de inspiratie echter bij een aantal van Shakespeare’s komedies, als “Twelfth Night” en “Much ado about nothing” en maakte zo “All Shook Up”.
De pauzefinale, een hoogtepunt in deze uitvoering van Greg & Baud, schetst het beeld van de voorstelling. In “Can’t help falling in love (with you)” bezingen alle hoofdkarakter hun liefde voor een ander. Er is echter maar een stelletje, die daadwerkelijk tegen elkaar zingen. Deze songtitel had dus ook niet misstaan als musicaltitel, al past “All shook up” ook prima. De musical speelt zich namelijk af in een suf stadje in Amerika in de jaren 50. Mijn generatie zou de setting nogal “Footloose” noemen. In dit geval is er een conservatieve burgemeester die alle genegenheid in het openbaar maar niets vindt. Er is de dromer die de wijde wereld in wil: Natalie, dochter van de garagehouder en een uitstekend monteur. Dennis mag juist wel weg, als hij wordt aangenomen bij een tandartsopleiding, maar overweegt te blijven. Hij heeft een crush op Natalie. Natalie’s vader Jim is drie jaar weduwnaar en mist de liefde. Sylvia, eigenares van de horecazaak, geeft hem regelmatig advies, al komt dat er vaak rottig uit. En dan verschijnt de mysterieuze motorrijder Chad, vers uit de bak, die alle vrouwen voor hem in katzwijm doet vallen. Ook Natalie, maar Chad ziet haar niet staan, kan haar naam zelfs niet onthouden. Dennis weet zich wel op te werken tot zijn Buddy. Chad heeft maar oog voor een iemand, de sexy museumbaas Sandra, maar zij blijkt de enige die niet gevoelig is voor zijn charmes. Ook Jim voelt zich tot Sandra aangetrokken. Om toch bij Chad in het gevlij te komen, verkleed zij zich als Ed, en wordt zo Chad’s nieuwe buddy. Als zij in die hoedanigheid een bericht bij Sandra achterlaat, valt Sandra als een blok voor “Ed”. Voeg daar nog een jong koppel aan toe uit twee verschillende klassen, iets wat hun ouders niet zouden accepteren, en in deze castsamenstelling ook nog eens een lesbische verhouding, en je hebt het volledige plaatje aan het einde van akte 1.
Zodra je in Nederland een jukebox-musical brengt met een op zichzelf staand verhaal (zoals ook Mamma Mia en We will rock you) zijn er altijd twee kampen. Zij die vinden dat de liedteksten onderdeel uit maken van dit verhaal, en dus ook vertaald moeten worden, en zij die vinden dat je de songs in de originele taal moet houden, omdat we deze nu eenmaal zo kennen. Zelf zit ik in het eerste kamp, en al helemaal als ze zo uitmuntend zijn vertaald als die van All Shook Up, door de dit jaar overleden Jan Rot. De makers zitten in het tweede kamp en dus is het nog steeds “Everybody in the whole cell block was dancing to the Jailhouse Rock” in plaats van “Alle gajes in het bajesblok, aan ‘t dansen op de jailhouserock” en is er bijvoorbeeld geen sprake meer van het uithuilhotel (Heartbreak hotel). Deze keuze zorgt ervoor dat de liedjes loskomen van het verhaal. Dat ze zich daar bewust van zijn blijkt uit het abstracte decor, met in het midden een ‘podium’, maar ook aan de kostuumwissel van de totale cast in de pauze, die in de verhaallijn niet heel erg voor de hand ligt. Het is zo dus een soort concert met omliggend grappig en ook wel deels ontroerend verhaal.
De voorstelling kent twee casts, en wij zagen de eerste voorstelling met cast “Rock”. (Als je de naam van de andere cast kunt raden verdien je geen bonuspunt). Je voelt hier de empathie voor Dennis en Joe, mooi gespeeld door Niels Bosman en Ties Brunt. Eva Korts is prachtig als Natalie, die zich in de gekste bochten wringt om haar gedroomde partner voor zich te winnen. De groteske manier waarop Chad zich presenteert, zorgt er niet voor dat hij jouw hart verovert. Als katalysator voor alle gebeurtenissen en als bron van veel van de comedy doet Daan Achterberg precies wat bij deze rol hoort. Het totale spelniveau is voor amateurbegrippen hoog; de zang wisselt van prachtig tot ‘hier is nog wel ruimte voor groei’. Ook in dans en beweging is op zoek gegaan naar komische elementen, en dat pakt goed uit. De choreografieën zijn sterk, en worden prima uitgevoerd. De staging is doorgaans helder, al is er af en toe gekozen om ook op de achtergrond dingetjes te laten gebeuren die wat afleiden, vooral in het museum.
Ondanks dat ik dus de keuze voor Engelse liedjes betreur, is deze “All Shook Up” voor mensen uit de regio zeker de moeite waard om te gaan zien. Enthousiasme van een grote spetterende cast, aimabele en groteske karakters, een behoorlijk maf maar grappig script en een hoop liedjes dus die je vast wel kent.
All Shook Up is, uitgevoerd door twee verschillende casts, te zien tot en met 8 januari in het Picasso Lyceum in Zoetermeer.
