Recensie
Amandla Kenneth Herdigein
Kenneth Herdigein is de perfecte keuze voor het spelen van Nelson Mandela in de musical Amandla! Mandela. Een theaterstuk met prachtig spel, maar waarin de zang een stuk minder perfect is.
Helaas is het musicaldeel van het stuk minder sterk. Het beste nummer uit de show is het bestaande “Free Nelson Mandela”, wat enkel wordt benaderd door het sterke “Welkom in de Wereld”. Het overige songmateriaal is helaas nogal middelmatig, met kleine uitschieters. Er is wel genoeg variatie. Naast songs met een typisch Afrikaans geluid (zeg maar het Paul Simon’s Graceland gevoel,inclusief een song met de typische klakgeluiden) zijn er liedjes met een popgeluid, maar ook met een funky en jazzy feel. Ook de musicalballades ontbreken niet. De dames van het gezelschap zingen het sterkst. Naast Sophia Wezer zijn dat de dochters Noah Blindenburg (die ook prachtig speelt als ze een speech van haar vader voordraagt) en Anna van Ruiten. Bij de heren zit hier wel de zwakte. Met name Raymond Sambo schiet in zuiverheid te kort, maar ook Felix Burleson is geen geweldig zanger. Wat echter ook opvalt is dat bij een aantal ensemblenummers de samenzang niet goed is, en het, vooral in de eerste akte, op een aantal punten regelrecht vals klinkt. Dit ligt niet aan het Afrikaanse koor Khayelitsha United Mombazo, dat prachtig zingt en danst. Het valt te hopen dat met de groei van de voorstelling tijdens het spelen hier de winst wordt behaald.
Fraai is ook het podiumbeeld, dat het voornamelijk moet hebben van het licht. De boksring en de cel bestaan voornamelijk uit wit licht. Het wat dozerige gevoel van de wanden (denk Tarzan maar dan niet groen) wordt in de loop van de voorstelling opgeheven. De witte mensenmenigtes die te zien zijn in de onderrand, en later ook op andere plekken geven meer gevoel van ruimtes en als alle wanden voorzien zijn van deze beelden ontstaat een imponerend totaalplaatje.
Het totaaloordeel is dus gemengd. Amandla! Mandela is een fraai stuk, met zwaktes op musicalvlak. Interessant voor een andere doelgroep dan de meeste musicals door het serieuzere onderwerp. Dit blijkt al aan de serieuzere media die aandacht aan dit project schonken. Voor de wat oudere delen van de bevolking, die een deel van het verhaal kennen wordt zijn gedrag mooi in context gezet. Voor jongeren met hun CKV-bonnen is dit een fraaie manier om kennis te maken met een stukje Zuid Afrikaanse geschiedenis, dat wereldgeschiedenis werd. En misschien wordt ook meteen duidelijk hoe belangrijk de man nog is voor de vrede in Zuid Afrika.
Amandla! Mandela staat nog twee weken in Koninklijk Theater Carré en tourt daarna tot eind maart door Nederland.
Scenefoto's: Joris van Bennekom.
Fraai is ook het podiumbeeld, dat het voornamelijk moet hebben van het licht. De boksring en de cel bestaan voornamelijk uit wit licht. Het wat dozerige gevoel van de wanden (denk Tarzan maar dan niet groen) wordt in de loop van de voorstelling opgeheven. De witte mensenmenigtes die te zien zijn in de onderrand, en later ook op andere plekken geven meer gevoel van ruimtes en als alle wanden voorzien zijn van deze beelden ontstaat een imponerend totaalplaatje.
Het totaaloordeel is dus gemengd. Amandla! Mandela is een fraai stuk, met zwaktes op musicalvlak. Interessant voor een andere doelgroep dan de meeste musicals door het serieuzere onderwerp. Dit blijkt al aan de serieuzere media die aandacht aan dit project schonken. Voor de wat oudere delen van de bevolking, die een deel van het verhaal kennen wordt zijn gedrag mooi in context gezet. Voor jongeren met hun CKV-bonnen is dit een fraaie manier om kennis te maken met een stukje Zuid Afrikaanse geschiedenis, dat wereldgeschiedenis werd. En misschien wordt ook meteen duidelijk hoe belangrijk de man nog is voor de vrede in Zuid Afrika.
Amandla! Mandela staat nog twee weken in Koninklijk Theater Carré en tourt daarna tot eind maart door Nederland.
Scenefoto's: Joris van Bennekom.
24 October 2009 | |
Première | |
Amsterdam | |
Koninklijk Theater Carré | |
http://www.mandelademusical.nl/ | |
nelson mandela, amandla! mandela, kenneth herdigein, premiere, carre, koen van dijk, sophia wezer, recensie, carre, marcel jonker, wil van der meer, jeremy sno, peter bolhuis |