De laatst overgebleven meiden uit eerdere audities moesten op zaterdag 29 mei om 12 uur verzamelen. Het doel: de laatste auditieronde.
Dat was ze in ieder geval verteld; een mooi staaltje van valse voorwendselen, want na wat opwarmoefeningen om tot bedaren te komen kwam het hoge woord er uit. Iedereen in de zaal was door; zou gaan behoren tot 1 van de tien kindergroepen die Annie gaan spelen. (Zoveel groepen zijn nodig omdat de arbeidsinspectie slechts 12 optredens per kalenderjaar toestaan). In deze mobiele tijden werd het dus weer een kakofonie van bellende ‘weesmeisjes’ en het duurde weer even tot iedereen weer tot rust was gekomen. Nu moesten uit de 60 meiden de 10 definitieve groepen worden geformeerd; lettend op karakers, stemgeluid, kijkend naar wel en niet bij elkaar past. Beslissingen die op het moment zelf soms niet zo heel fijn vielen, op het moment dat 2 ‘vriendinnen’ eerst schijnbaar wel, en vervolgens toch weer niet bij elkaar in de ploeg kwamen. Eenmaal geformeerd moest er geoefend worden op de danspasjes en samenzang, en een naam voor de groep worden verzonnen.
Deze voorgeschiedenis wordt ons verteld door Albert Verlinde. Wij waren twee uur later uitgenodigd, en we hebben net de 10 groepjes 1 voor 1 de revue zien passeren, die steeds weer werden voorgesteld als ‘regio’ met nummer (zoals Oost 2 dus) en vervolgens de verzonnen naam. Aan de reactie uit de zaal te oordelen hadden de ‘Albert Angels’ de meest creatieve naamkeuze. Begonnen we met 60 kinderen zittend op het podium; steeds verdwenen er weer zes, nadat ze hun kunsten hadden kunnen vertonen. Het resultaat van de audities, die ook op tv te volgen zijn geweest, mag er zijn. Natuurlijk gaat het met het dansje niet altijd goed, maar het klinkt al goed, en in ieder groepje zitten duidelijk kinderen die een stevig charisma hebben.
Albert Verlinde vertelt veel; de stemming is jolig. Achter de schermen wordt hard gewerkt voor de finale van deze middag, en hiervoor is even tijd nodig. Naast het verhaal over de audities vertelt hij ons ook nog over de auditie van Loeki Knol (waarover later meer), de afwezigheid van Edwin Rutten, die de rol van miljonair Warbucks gaat vertolken, maar die deze middag dus elders als Ome Willem op de planken stond en over zijn inlezen met een volwassen acteur die de rol van Annie speelde maar in wiens ogen duidelijk een trotse ‘ik zit bij Ome Willem’ te herlijden viel. Ook de oorsprong van Annie als krantenstrip en het succes van de Broadway-versie van de musical passeren de revue.
En dan is het tijd voor de muzikale finale. De klanken van het overbekende ‘Tomorrow’- in het Nederlands Morgen - klinken; 1 Annie staat op het podium al snel gevolgd door een tweede. En zo zien we langzamerhand de complete collectie Annie’s op het podium verschijnen, later aangevuld met alle weesmeisjes. Wederom klinkt het, beseffend dat dit slechts een uur eerder voor het eerst op deze manier is geoefend, goed in de oren. Verlinde straalt na het optreden. Maar hij heeft nog iets te doen?
Het boek van Douwe Egberts.
De samenwerking tussen V&V en Douwe Egberts, die elkaar al kennen van de productie ‘Kunt U mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer?’ is dit keer nog een stapje verder gegaan. Er is een strip-/voorleesboek gemaakt van de musical Annie, die een oplage krijgt van 300.000 stuks en te verkrijgen gaat zijn bij Super de Boer en later ook bij de Konmar. Het bekende verhaal is herschreven in hedendaags Nederlands door de bekende schrijfster Lydia Rood en de tekeningen zijn van Robert van der Croft, die ook de stripreeks Clair tekent en zijn roem vergaarde met de Sjors en Sjimmie stripboeken.
Het ‘eerste’ exemplaar van het boek, of meer een uit de kluiten gewassen versie ervan, wordt deze dag door Albert Verlinde overhandigd aan zijn ster, Loeki Knol. Eerder al hebben alle weeskinderen na hun groepsoptreden een boek gekregen.
