Het dreigt volledig mis te lopen met het optreden van Nienke, Fabian, Amber, Patricia, Jeroen en Appie. Nienke en Fabian hadden de vrije hand gekregen om te kiezen wat ze zouden gaan spelen, maar de uiteindelijke keuze van de Kersentuin van Tjechov in een minimalistisch decor valt bij de anderen niet in goede smaak. Maar dan komt er een journalist van de lokale krant langs die vertelt dat er groot gevaar dreigt.
Uitgerekend bij deze Huis Anubis-voorstelling blijkt het precies 100 jaar geleden dat het theater, dat vroeger op de plek stond van het huidige, in vlammen op ging. Bij dat drama is de dochter van de directeur verdwenen, en nooit meer teruggevonden. En de legende is dat het vandaag weer zal gebeuren. De journalist is een nazaat van de theaterdirecteur van toen. Oorzaak van de brand is de klok die gemaakt is door de bedrijver in zwarte magie, Hora del Timo. De klok is tevens een tijdportaal. Na het verschijnen van de geest van het meisje wagen vier van de Anubis-bewoners de stap door het tijdportaal, om in het verleden de sleutels te vinden die de klok kunnen stoppen en het theater te behoeden.
Net als de vorige theatershow is ‘de Legende van het Spooktheater’ een race tegen de klok, waarbij het publiek in de zaal betrokken wordt. In dit geval hebben de bezoekers er nog meer belang bij; een brandend theater zit je als publiek niet heel erg op te wachten. Al weet Appie zich er wel een spectaculaire beeld bij te verzinnen. En net als bij de vorige show is de voorstelling zeer serieus genomen. De zang staat op band, zodat de acteurs vooral op hun spel en dans kunnen letten, waarbij er overigens goed wordt geplaybackt. Zelfs op band klinkt de zang niet erg indrukwekkend, maar de danspasjes worden goed uitgevoerd: vanaf de opening waarbij de zangers als een ware boyband met een superbelichting hun entree maken tot de klassiekere dans in het verleden.
Voor de fans is het waarschijnlijk al genoeg om de alwetende Fabian, de gewone Nienke, de ijdeltuit en flapuit Amber, zeurpiet Patricia, ADHD-Appie en de niet altijd even sympathieke Jeroen in levende lijve te zien. Toch heeft regisseur Jasper Verheugd niet voor de makkelijkste en goedkoopste weg gekozen. De Legende van het Spooktheater heeft een fraai decor (Piet de Koninck) en goede effecten. Een leuk en spannend script, waarbij de zaal ook mag meedoen bij het oplossen van de raadsels, werkt zelfs voor ouders aanstekelijk. Dat was bijvoorbeeld te merken aan de amateurastronome die haar dochter het podium op stuurde. En als er een liedje met dans wordt opgevoerd maken de meisjes achter ons zich nog druk: dat kost tijd, straks zijn ze te laat.
Natuurlijk stelen de extremen de show: Amber schittert in haar domheid, maar weet dan toch wel af en toe weer een briljante opmerking te maken, de stoere Appie pakt het jonge publiek al bij de opening in met zijn rap-act (Yo Appie), en blijkt vervolgens best wel weer een bangerik te zijn. Jeroen is zijn gebruikelijke norse zelf, en met de foutjes die zijn medebewoners maken is het “prutsers” niet van de lucht.
Als musicalliefhebber is het leuk om Wim van den Driessche te zien in de gastrol van theaterdirecteur respectievelijk journalist. Met Wim is kwaliteit verzekerd, zo blijkt eens te meer.
De setting van de voorstelling is best griezelig. De eerste spookverschijning van de dochter van de directeur, met bijbehorende effecten zal zeker indruk maken bij de jongsten in de zaal. Het meisje met haar popje lijkt rechtstreeks uit een van de filmposters van de Nederlandse tachtigerjaren horrorfilm ‘de Lift’ te komen, maar is in het genre natuurlijk een bekend gegeven. Zowel de geest als het origineel van honderd jaar geleden wordt goed gespeeld door twee zusjes. Maar lachen is toch wat we als publiek het meest doen. Om de buitelingen van de castleden, het gedrag van Appie en de heerlijk onnozele en knalroze Amber.
Wie nog nooit een Huis Anubis heeft gezien zal deze voorstelling ook niet uitkiezen, maar zelfs als zij gaan kijken (bijvoorbeeld als chaperonne van een fan) zullen ze een leuke middag beleven. Voor de fans is deze tweede theatershow een belevenis die ze zich vast lang zullen heugen. Een sterk product die de soms wat schampere beoordeling van Studio 100 opnieuw logenstraft.
