Avalon mystiek of mysterie

Een van de sterkste amateurgezelschappen vinden we al jaren in Zoetermeer. Greg & Baud levert al jaren kwalitatief uitstekende voorstellingen, waarin de amateurs uitstekend spelen en zingen. Een jaarlijkse traditie van dit gezelschap is de Buytenpark-productie. Vlak voor de zomervakantie wordt er een grote productie in de buitenlucht opgevoerd. Soms is dat een bestaande productie, zoals bijvoorbeeld Cyrano of West Side Story, dan weer een volledig eigen product als Belfast of De Vliegende Hollander.
Maar waar er als buitenstaander vooral kon worden genoten van de vele voorstellingen, bleek er binnen Greg & Baud onenigheid te zijn over de koers, wat eind vorig jaar leidde tot een breuk tussen Sebastiaan Smits,  de vaste regisseur van de Buytenpark-producties, tevens schrijver van de eigen stukken én halve naamgever, en anderen binnen het bestuur. En dat terwijl er weer een nieuwe, eigen productie, Avalon, op de planning stond. De ideale situatie, waarbij de regisseur precies weet wat de schrijver beoogt (immers, dezelfde persoon)  en hierdoor wat niet werkt goed acuut kan worden herschreven, was dus weg. Het gevolg is een productie die nog steeds prachtig klinkt, maar waarvan het verhaal lastig te volgen is. Maar in het mooie songmateriaal, gecomponeerd door Tjeerd de Haas bevinden zich ook een aantal overbodige songs, omdat ze niets nieuws vertellen.
Het zorgt voor een voorstelling met gemengde gevoelens. Avalon wordt gespeeld door een aantal toppers in het amateurgenre. Zowel de bekende namen als de nieuwe gezichten zingen geweldig en spelen mooi, en doen hun uiterste best er iets moois van te maken. Het kan dus geen kwaad om gewoon achterover te leunen, en vervolgens lekker te luisteren en geen moeite te doen het verhaal te volgen. Al volgt hier een poging tot het vertellen van (het begin van) het verhaal.
Viviane is de priesteres van Avalon, een eiland in de buurt van Brittanië. Zij aanbidt de oude (natuur)goden in een tijd dat het Christelijk geloof komt opzetten. Ze is de vrouw van het meer, en tante van Morgain, die ze ook opvoedt. Ze ziet in haar haar opvolger. Koning van Brittanië is Uther Pendragon. Hij wordt vader van een zoon Arthur, die wordt verborgen bij Ector. Als hij opgroeit is hij het schildknaapje van Ector’s zoon Kay, die veel stoerder is dan de onbeholpen Arthur. Zo loopt hij tegen de stoere Lancelot op (neef van Morgain en ook haar eerste liefde), die hem verbazingwekkend aardig bejegent, maar even later ook tegen een meisje wiens vader minder sympathiek reageert. Arthur wil de oorlog in, vechten tegen de binnenvallende Saksen, en dit weet hij ook te bereiken.  In de slag, waarbij Uther het leven verliest, verliest Kay zijn zwaard. Arthur geeft zijn zwaard aan hem. Hij pakt zelf het geheimzinnige zwaard uit de steen. Als Merlijn (hier niet in Disneyvorm met een lange baard) het volk vertelt dat Arthur de rechtmatige troonsopvolger is. Zij zijn niet zo enthousiast, maar als het trucje herhaald wordt en Arthur opnieuw de enige blijkt die het zwaard uit de steen kan krijgen,  wordt het toch geaccepteerd. Hij neemt Guinevvere als zijn vrouw. Pijnlijk om twee redenen. Guinnevere en Lancelot houden van ellkaar, en Guinevvere is christen. Dit laatste is misschien wel de reden, want Arthur wil streven naar een samenleving waar geloven naast elkaar kunnen bestaan. En misschien ook nog wel pijnlijk om een derde reden. Arthur lijkt meer dan gecharmeerd van Lancelot.
Maar er is nog een probleem. Bij een orgie tijdens een van de feesten hebben Morgain en Arthur gesekst, zonder dat ze wisten dat ze familie waren, en Morgain is daar zwanger geraakt. Hoewel dit kind bij de geboorte naar familie in Orkney is gestuurd en Arthur van niks weet, blijft dit een molensteen om de nek van Arthur. Zeker als zijn vrouw Guinevvere geen kinderen kan krijgen, en achter dit geheim komt. Waar zij Morgain altijd al als heks zag, ziet zij in het gebeurde een straf van god. De tweede akte onspint het drama zich verder , met grote nadruk op de driehoeksverhouding tussen Guinevvere, Lancelot en Arthur en op de manier waarop het Christendom zich verder uitbreidt..
Gezien de tijdspanne tussen het begin en het eind zijn er voor de kernrollen twee acteurs ingezet. Voor Morgain zelfs drie. Op een gegeven moment worden ze in de voorstelling stuk voor stuk opvallend gewisseld. Later in het stuk zien we de jongere versies dan weer verschijnen. Soms stilstaand en toekijkend, soms ook dezelfde handeling uitvoerend als hun eigen senior, binnen hun eigen belevingswereld.