Avalon mystiek of mysterie

De jongeren zijn erg fijn om naar te luisteren, en om te zien spelen. Solveig van Wijngaarden en Maaike Zuiddam vertolken de jonge vvrouwen Morgain en Guinevvere mooi. Robbin Plugge staat als Lancelot sterk in zijn schoenen. Wesley Faaij is al jaren een van de jonge talentvolle spelers en speelt Kay, sterk en stoer en biedt daarmee aan Frank van Putten alle ruimte om schitterend te schutteren als de wat klunzige Arthur. Een vertederend optreden. Ook de oudere personages worden mooi gespeeld en gezongen door oudgedienden als Kevin van der Leeuw, Bart van der Meer, Tarim Suurland, Jeroen Balk, Eveline van Kampen en Jeroen Janssen . Zeker voor de laatste twee is het wel jammer dat er in dit serieuze stuk geen ruimte is voor de komische kant van hun talent.
Het decor met zes torens is betrekkelijk eenvoudig dit keer, al heeft het wel een verrassing in petto. Er wordt veel gebruik gemaakt van het terrein om het decor heen en tijdens de spelscenes is er vaak ook wel wat anders te zien.
De regie van deze voorstelling is wat braver dan we gewend zijn. Zo is de orgie met ongewenste bijwerking behoorlijk familievriendelijk neergezet, zeker in vergelijking met eerdere producties. Soms lijkt te zijn gekozen voor een mooi effect, ten koste van de helderheid van het verhaal. Zeker waar jonge en oude versies van hetzelfde karakter tegelijk zichtbaar zijn, is de boodschap niet echt duidelijk. Ook de kleurcodering van de gezichtsbeschilderingen bij de aanhangers van het oude geloof lijkt volkomen arbitrair en is de decorverbouwing meer mooi om te zien, dan dat het duidelijk is waarom. Ook werd ik een beetje bang van het richten van pijlen richting het publiek. Sinds een per ongeluk weg slingerend zwaard bij de voeten van de stoel naast me belandde ben ik wat angstiger voor ongelukken, ook al hebben de pijlen geen echte punt.
'Now the party's over, I'm so tired'. Het is de eerste regel van Roxy Music's Avalon, dat verder totaal niet over het onderwerp van de musical gaat. Het beschrijft echter wel een beetje het gevoel na 3 uur op een plastic stoel in de buitenlucht. De pogingen om alle onderlinge verhoudingen te doorgronden, wie wie nu is en wat er bijvoorbeeld met de symboliek wordt gezegd vergt veel. Al is dat natuurlijk weg als je er met een sit back and relax, snap ik t niet dan snap ik t niet houding gaat zitten.
Naar aanleiding van de première moeten we concluderen dat Avalon bij lange na niet af is. Nu is het zo dat elke Buytenpark-productie een enorme groei doormaakt, maar deze keer is de basis nog wel heel erg ‘in concept’. Er zitten overduidelijk te veel songs in die hetzelfde vertellen, met name rond de driehoek Arthur-Lancelot-Guinevvere, maar dat moet ook de makers in de aanloop al duidelijk zijn geworden. Kennelijk heeft de breuk binnen Greg & Baud ook een gezonde samenwerking om dit product tijdens het repetitieproces al beter te maken in de weg gestaan. Laten we hopen dat, al dan niet na het lezen van bovenstaande, ook op dit niveau mensen over hun schaduw heenstappen en dat alsnog doen. Dat er , door wat exposé vooraf toe te voegen zodat het iedereen duidelijk is waar we zitten te kijken. Tijdens het mooie Keltische Caisleon Oir bijvoorbeeld zou door een verteller een inleiding kunnen worden gedaan. Snij in al die driehoeksverhouding-liedjes in de tweede akte, en visualiseer er wat meer van. Met deze aanpassingen is er alsnog een kans dat de voorstelling t in het rijtje past van ‘De Vliegende Hollander’, ‘Jack the Ripper’ en ‘MacBeth’: de mooiste eigen producties.