Botje is niet, wat je misschien zou kunnen denken, een spin-off van De Kleine Zeemeermin musical, maar een voorstelling over een vreemde vrouw, die Botje heet. Zij leeft op een zolderappartement in haar eigen wereld. Een wereld waarin de vis in een aquarium-tv leeft, Slurfie de stofzuiger nog lekker aan het slapen is, de telefoon als je het goede nummer draait water spuit, en de wasmachine sokken eet, of toch niet? Een kinderlijke fantasiewereld, die werkelijkheid is. Dan wordt er op een dag aan de deur gebeld, door een broek. Of nee, een meneer in een broek. Hij is van de centrale, want mevrouw Botje heeft een storing. Nou ja, de telefoon van mevrouw Botje heeft een storing. Dat dit voor hem geen eenvoudige klus wordt, blijkt al snel. Als hij een verkeerd nummer draait, spuit de telefoon koffie op zijn broek. Die broek moet in de wasmachine. Het binnendringen van de monteur in de wereld van mevrouw Botje gaat niet zonder slag of stoot, en er ontstaat een wonderlijke interactie tussen de twee. Territoriumdrift tot oranje pionnen aan toe, en een discussie tussen de beoogde lunch van de twee, een pannenkoek en een droge boterham.
Botje is met de vele herhalingen vooral een kindervoorstelling. Mevrouw Botje ontdekt de wereld vanuit de fantasie, precies als ook jonge kinderen dat doen. Waarbij zij natuurlijk ook wel de gekke dingen in de wereld van mevrouw Botje als vreemd herkennen. Sophie Schut (als mevrouw Botje) en Hans Thissen (als meneer in een broek) spelen hun rol met volle overtuiging, waardoor de meest gekke situaties toch een zekere logica krijgen. Het schijnbaar eenvoudige decor weet keer op keer weer voor verrassende situaties te zorgen. Realisme en absurditeiten, waarin bijvoorbeeld de vis een belangrijke rol speelt, wisselen elkaar in hoog tempo af. Soms doet het wat Mr. Bean-achtig aan.
Kwatta verraste ons vorig jaar met Dissus, een heerlijke muzikale voorstelling voor jongeren. Botje is bedoeld voor een beduidend jongere doelgroep, maar weet opnieuw te verrassen. En soms gebeurt er ook weer juist precies wat je verwacht. Botje is creatief, geestig, en vol rare wendingen. Zeker door het vele gebruik van zegswijzen in een andere context blijkt Botje ook uitermate leuk voor volwassenen. Zoals “ik ben kapot” of “raap jezelf bij elkaar”, wanneer de stoel in stukken uiteenvalt.
Hoewel we de voorstelling niet als musical willen bestempelen, kent deze wel een aantal liedjes, die voornamelijk voor wat rust zorgen. Ze ondersteunen de voorstelling mooi.
Botje is tot eind november te zien in diverse theaters in het land.
Scènefoto’s: Laura Luca
