Wie? Buziau! Er zijn inmiddels heel veel mensen die je bij het horen van die naam vragend zullen aankijken. Anderen zullen de naam herkennen als eentje van een groot komiek, maar wel van voor hun tijd. Deze Nederlander was ooit wel een van de grootste komieken ter wereld Maar aangezien hij in de Tweede Wereldoorlog voor het laatst optrad, zijn er weinig mensen meer die de man ook echt in actie hebben gezien.
Om het belang te schetsen van deze grappenmaker en acrobaat begint de voorstelling met een geluidsopname van Toon Hermans van de woorden die hij bij zijn overlijden sprak in 1958. Het wordt stil in de zaal. Vervolgens zien we de man in actie, om vervolgens kris kras door het zijn leven te gaan, met daaromheen revue-achtige optredens, die niet in zijn eigen loopbaan hadden misstaan. We zien een act als handelsreiziger, met een lading aan woordspelingen, waar een aantal duidelijke oorlogsgrappen bij zijn. Maatje zes-en-een-kwart, daar heeft hij geen hoge pet van op. We zien zijn jeugd, waar hij, in plaats van viool studeren, liever optrad voor zijn vriendjes. We zien hoe hij diverse serieuze acts verstoorde, en hoe hij daarmee succes oogstte, en tot twee keer aan toe de grap die het einde van zijn carrière betekende
De voorstelling maakt sprongen in de tijd, heen en weer, en biedt ook uitgebreid de ruimte aan andere bekendheden uit zijn levensjaren. Zo zien we onder meer Shirley Temple en Josephine Baker, en zien we een Chaplin-act door Buziau. Ook in de tweede akte wordt het weer even stil, als een uitgebreid ingeleide woordspeling door de bezetter niet wordt gewaardeerd en hij wordt opgepakt. Het breekt hem en hij zou nooit meer optreden. Uiteraard volgt er nog een finale, met ruimhartig applaus, en bloemen.
De voorstelling wordt aan elkaar gepraat door Max Douw, die dat leuk en spontaan doet. Dat hij bepaalde dingen zelf heeft ontdekt nemen we zonder meer van hem aan. De titelrol wordt gespeeld door Olaf Malmberg. Of hij de man goed imiteert valt niet te beoordelen, want ik, en met mij vrijwel iedereen in de zaal, heb Buziau nooit zien optreden. Wat hij laat zien is in ieder geval zeer indrukwekkend. Als acteur, als grappenmaker en komiek, maar zeker ook als acrobaat. De scene tussen het waterballet is een fijn stukje comedy, en de stuntel-act met twee ladders is helemaal razendknap. Daarnaast is er een acrobaten-duo, Tobit en Jasmijn, dat halsbrekende toeren uithaalt op een één wieler, en in de tweede actie ook met een soepele luchtacrobatiek-act in doeken op de proppen komt. Vocale power is er van Lena Stallinga. En een hoop amateurs laten zich van hun beste kant zien. Bijvoorbeeld het supergeconcentreerde showballet, het fijne zangkwintet dat door Buziau wordt afgeleid en de spontane kinderen op Buziau’s zolder. Deze laatste groep doet je musicalhart smelten met een lekker nummer op marstempo over leraren die beter maar een jaar naar de Noordpool kunnen gaan. De musicalliefhebber zal ongetwijfeld minstens twee min of meer bekende stukken herkennen: de pauzefinale uit Urinetown heeft een nieuwe tekst gekregen, en er wordt een Nederlandse versie gezongen van Whatever happened to my part uit Spamalot. Hoewel de uitvoering van dit laatste nummer prima was, was het ook een wat ongelukkige stijlbreuk met de rest van de show.
Naast een immense cast die weinig voorstellingen tegenwoordig gegeven is, mag ook het orkest hier niet vergeten worden. Er zitten hier twintig mensen in de orkestbak, die ook nog eens geweldig musiceren, en zo heel belangrijk zijn voor het zetten van de sfeer, die uitstekend getroffen is.
Het is leuk dat de Rijswijkse Schouwburg het vijfentwintigjarige jubileum toch aangrijpt om een eigen voorstelling te maken, waarin regionaal talent hun kunsten kan laten zien tussen de professionals. Toch is deze voorstelling niet perse alleen leuk voor Rijswijkers. Ondanks een kleine referentie hier en daar aan de omgeving, waar een buitenstaander niets van zal snappen, is het een heel vermakelijke voorstelling.
In deze tijd hebben velen nog nooit van Johan Buziau gehoord, en voor anderen is het niet meer dan de naam van een groot komiek uit de geschiedenis. ‘Dood is hij pas als wij hem zijn vergeten.” Met deze revue komt hij dus weer helemaal tot leven.
De voorstelling is dit weekend nog te zien in de Rijswijkse Schouwburg.
