Tweede Pinksterdag was de dag; het Prinsestheater de locatie. Buzz..!! A Partyconcert beleeft zijn primeur. Het kleine maar charmante Rotterdamse theater zit bomvol. Iedereen is in spanning om wat gaat komen. Op het groene programmaoverzicht staan de songs te lezen die gebracht zullen worden. Bewust is gekozen voor onbekende liedjes, en dat is in mijn geval gelukt. Het musicalgedeelte kent precies 1 nummer wat ik ken.
De eerste vier nummers komen uit Once on this Island, de droommusical van de organisatoren. We horen ‘We dance’, ‘Forever yours’, ‘Human heart’ en ‘Mama will provide’. Goede songs, met passie gebracht, en zeker bij het laatste nummer raakt de sfeer er al goed in, We krijgen er een heerlijke ‘big mama’ te zien.
Mean old lion uit the Wiz, de enige titel die ik kende, is vervolgens aan de beurt. Het krijgt hier wel een iets andere invulling dan mij de tamelijk onschuldiger Wiz in gedachten staat; het krijgt een stuk sensueler, uitdagender tintje. En de stemming in de zaal stijgt verder.
Yentl staat voor mij synoniem voor Barbra Streisand en van Barbra Streisand krijg ik jeuk. When is it written? was wederom niet aan mij besteed, ondanks de drie extra strijkers die de band aanvulden bij dit nummer. Smaken verschillen, dat blijkt wel aan de grote ovatie na de laatste noot. Na een goede vertolking van I am changing uit Dreamgirls is het tijd voor weer een komische nooit. Chili con Carne (Real Group) wordt buitengewoon grappig vertolkt.
Het laatste musicalnummer voor de pauze is A new world uit Songs for a New World. Cystine staat alleen op het podium, en wordt vervolgens langzaam aangevuld met mensen die min of meer met tegenzin het podium weer opkomen. Duidelijk is te zien dat de vorige song de eetlust heeft opgewekt, en ze lijken rechtstreeks uit de keuken te komen. Een leuke vondst.
De pauze begint, waarin naast het traditionele kopen van een drankje, ook een aantal lekkernijen vrij ter beschikking staat. Gaf dit kleine oude theater je al een warm gevoel, hiermee voel je je helemaal welkom.
Na de pauze is het podium volledig gevuld met dames, of beter gezegd, met Damuz. Acapella weerklinkt de tune van Studio Sport. Kort, zoals de tune zelf ook is, en het is duidelijk dat de dames er nog even moeten inkomen. Bij de vertolking van de Stars on 45 a Star Sisters medley zijn ze echter volledig op stoom. De bijbehorende geluidjes en de typische sound, het klinkt perfect. Ook de vertolkingen van Conga, Fever en het van publieksparticipatie voorziene Let�s get loud mogen er zijn. Hoogtepunt van Damuz is echter het mij volslagen onbekende ‘Helemaal niets’, het standpunt van de groep over de prestaties van de heren in hun leven. Hilarisch gewoon.
Tijd voor de Motown-medley. De heren zijn voorzien van een flinke Motown-coupe, en de stemmen passen perfect. De zaal begint langzaam te swingen.
Met Move uit Dreamgirls wordt de toon gezet. Wat volgt is een bonte melange van diverse swingende nummers uit het verleden. Kool and the Gang, Earth Wind & Fire, Madonna. Hun songs komen allemaal voorbij en het merendeel van de mensen swingt lekker mee. En zo bleef het nog lang gezellig en sfeervol in het Prinsestheater.
