Soms lijkt het er op of amateurgezelschappen niet willen dat hun show wordt gezien. Zo is het eigenlijk aan toeval te danken dat ik deze voorstelling zag. En ik had hem niet graag gemist, al was vijf minuten voor het einde weglopen nog een iets betere optie geweest. Maar daarover later meer.
Wat bij binnenkomst in de zaal opvalt is dat deze kleine zaal van Orpheus zich kan meten met menig grote zaal. De sterrenhemel die te zien is als het doek op gaat, en vooral de decors die volgen zien er goed uit. Er is flink uitgepakt. Met de hoeveelheid knoflook in de herberg bijvoorbeeld zal (als het echt is) na de laatste voorstelling de hele cast wel een jaar doen. Ook de kostuums zijn prachtig, waarbij de keuze om de kernfiguren in de herberg een blauwe hoofdkleur mee te geven een goede is. Wel jammer is dat de pruiken het niveau van de kostuums niet halen.
Ster van het gezelschap is Linda Veenhuizen, die Sarah vertolkt, vooral door haar prachtige zuivere stem. De enige die vocaal bij haar in de buurt komt is de heer der vampieren, Graaf von Krollock, gespeeld door Gerard de Bruin. Hun samenzang klink voortreffelijk. Samen met de ensemblestukken, die eveneens indrukwekkend klinken zijn dat de hoogtepunten in de show.
Professor Ambrosius, gespeeld door Olaf van Werven, is een ware professor Zonnebloem, warrig en afwezig. Hij heeft een goed gevoel voor timing en slaat zich prima door “Waarheid” heen, met een tongbrekertekst toch zeker geen gemakkelijk nummer. Assistent Alfred (Alfons Hurenkamp) wekt goed het medelijden op, en heeft een uitstekende mimiek. Ook in de andere opvallende rollen, de loopjongen van de graaf Karkas (Johan Vedder) en de op mannenbloed verzotte Herbert (Olaf Bevers) krijgen veel reactie van de zaal.
De vertaling is over het geheel genomen sterk. Af en toe zitten er duidelijk klemtonen verkeerd, maar de keren dat dit echt opvalt zijn op ��n hand te tellen. Een aantal leuke vondsten zijn toegevoegd aan het script, wat er voor zorgt dat de show ondanks zijn bombastische en dramatische muziek overduidelijk comedy blijft.
Ook de regie is vrijwel altijd in orde. Af en toe is de zanger of zangeres uit focus, maar het totaalplaatje blijft bijzonder fraai. De massale dansscenes zien er prachtig uit, en worden door de mooie kostuums versterkt. Vooral de scene met de bruiden maakt indruk.
In de opbouw van de show zijn een aantal wijzigingen gedaan ten opzichte van het originele stuk, en is er leentjebuur gedaan in andere musicals en zelfs de populaire muziek. Erg te begrijpen zijn deze niet. Waarom in vredesnaam Oliver’s “Oompahpah oompahpah” als kroegnummer gebruiken, waarom een “Bring on the Men” uit Jeckyl & Hyde en nog waarommer: een stuk Prodigy. De presentatie is wel in orde, maar dergelijke muzikale stijlbreuken doen tegelijkertijd wel afbreuk aan muzikale continuiteit en die maakt van Tanz der Vampire juist zo’n krachtig stuk. Ook maken deze de voorstelling die inclusief pauze drie en een half uur duurt, wel heel lang Het zijn ongelukkige keuzes, die niet enorm, maar wel een beetje storen.
Helaas kan dat niet gezegd worden van het einde van deze voorstelling, een regelrechte moordaanslag op Tanz der Vampire. Waar in de hele show, net als in de originele voorstelling alles er op wijst dat er voor de mensen in het kasteel geen ontkomen aan is, met name omdat Sarah volledig in de macht van de graaf is, blijkt die macht ineens te verbreken. Sarah weet met Alfred en professor Ambrosius tijdens het middernachtsbal heelhuids te ontsnappen. Een bespottelijk einde, dat vele malen slapper is dan de originele versie heeft, en zo zorgt voor een enorme anti-climax. Erg jammer, want de show in zijn geheel is er een om door een ringetje te halen. Zeer sterk komedie-acteerwerk, zoals in amateurproducties niet vaak te zien is. Is er op de solozang bij velen nog wel wat aan te merken, de koorpartijen zijn mooi, strak en goed verstaanbaar. De prachtige decors, de schitterende kostuums, de soms fraaie vondsten in de enscenering, het is allemaal van een prima niveau. Juist al deze positieve punten zorgen ervoor dat de voorstelling de moordaanslag toch overleeft.
