Dénise Baaij, Sanne van Bemmelen, Tina Burger, Diewertje Dir en Joline Wortelboer, ze behoren tot de pioniers van de DAPA, de allereerste jaargang van deze opleiding. Waar tijdens de opleiding ook veel aandacht wordt besteed aan deelnames aan grote en kleine evemententen (Equilibrio bijvoorbeeld) hebben de dames gekozen om in dit vierde jaar een eigen voorstelling te maken, en met wat financiële steun van Fonds 1818 <24 is dit ook daadwerkelijk gelukt. Metten eentje met een bizarre titel, Anti-©Klit, een woord dat 1 keer in de voorstelling voorkomt, maar weinig vertelt over het verhaal: Vijf vriendinnen gaan samen een weekendje weg. Een traditie, maar waar ze vroeger dezelfde idealen hadden en ongetwijfeld een hechte onderlinge band, vieren nu de onderlinge irritaties hoogtij.
De voorstelling begint bij het “ontstaan”, als Rebecca bij de andere vier in huis mag komen wonen. Dan zien we de vrouwen binnenkomen in het wat sobere huisje op een berg. Marjolijn is nogal gedeprimeerd, en heeft een ongelofelijk laag zelfbeeld, en weet alles wat anderen zeggen te verdraaien naar iets wat zij zelf niet leuk vindt. Lisa is een kunstenares, die het financiëel lastig heeft, maar daar naar de rest toe niets van wil weten. Evelien heeft een man en twee kinderen, en lijkt het ideale leven te hebben, maar lijdt onder de gedachte dat ze daardoor geen tijd meer heeft voor zichzelf. Astrid is de vrouw, die alles opzij heeft geschoven voor haar carriere, en een enorm pantser rond zichzelf heeft opgeworden. Vileine opmerkingen en een dominant karakter maken haar verre van sympathiek. Rebecca tenslotte is stil, en zoekt haar heil in yoga en wierook, en komt zo over als het zweverige type.
Buiten is het rotweer, dus het Nordic Walken waar vooral Astrid zich op had verheugd, zit er niet in. Ondanks haar poging om voor iedereen regenpakken te kopen in het dorp. Een missie die niet slaagt, en waarvan ze als een verzopen kat weer terug komt. Dus dat wordt binnenblijven het hele weekend. Een logisch gevolg is dat er dingen uit het verleden komen bovendrijven. Het actievoeren, de jongens Nick en Bram, die in de smaak vielen. Bram werd de vriendin van Marjolijn, maar is inmiddels al vijf jaar dood. En Nick, die ook voor een boel emoties gezorgd bij twee van de vriendinnen. En de keer dat Marjolijn en Astrid het met elkaar gedaan hebben.
De voorstelling zit razendknap in elkaar. Veel humor, de reacties op Marjolijn waarom je moet lachen, maar tegelijkertijd met de genante gedache zit: “dat kun je niet maken, maar ze vraagt er wel (bijna) om”. De flashbacks die de karakters (deels) in een ander perspectief plaatsen; het maakt het tot een buitengewoon fascinerende voorstelling. Helaas is het einde wel vrij abrupt en beetje vaag, met als gevolg dat je met name rond het karakter van Rebecca met veel vragen blijft zitten. Dit kan een heel bewuste keuze zijn, maar in de combinatie met het cliffhanger-einde van de totale verhaallijn is dat voor mijn gevoel net een vraagteken te veel.
Bij het maken van de voorstelling hebben de studentes assistentie gekregen van Niels Pieterse, die wij dan weer kennen van zijn betrokkenheid bij NME Kids on Tour. Hij begeleidde bij de scriptsamenstelling, en schreef de uitstekende liedteksten. Het muzikaal geluid was in handen van Jan Willem Hoekstra, en hij zal voor de aankomende NME Kids on Tour productie Hercules de muziek maken.
De rollen worden sterk gespeeld. Hoewel de actrices nog niet de leeftijd hebben van de karakters zijn ze zeer geloofwaardig. Ook waar de rollen een beetje karikaturaal dreigen te worden is er een mooie menselijke onderlaag, mede te danken aan het uitstekende script. We mogen dus over het complete vijftal zeggen dat ze hun talenten hier prima weten te tonen. Het Anti-©Klit-vijftal zal voor het laatst in DAPA-verband te zien zijn in de voorstelling Bad Girls, die eind juni te zien zal zijn. Anti-©Klit is nog 13 en 14 mei in de Leeuwenburg in Zoetermeer te zien.
Wie naar de voorstelling gaat kijken moet bij het bepalen waar hij gaat zitten in zijn achterhoofd houden dat ook op de twee catwalks aan weerszijde van de zaal wordt gespeeld en gezongen. De ideale plekken zijn waarschijnlijk de laatste rijen die door deze catwalks worden omsloten.
DAPA, NME en Harlekijn, die op een of andere manier wel met elkaar zijn verweven, spelen nogal eens op bijzondere locaties. Een artiestenstudio tijdens afgelopen Thrillerfestival, of een lege autogarage bijvoorbeeld, en ook de Leeuwenbrink is zo’n typische locaties. De voormalig boterfabriek huisvest soms een beurs, maar het enorme pand is dus ook drie dagen lang het thuis voor deze voorstelling.
