20 tot en met 23 oktober wordt de nieuwe M-lab productie De boot en het meisje gespeeld. Dit gaat weer volgens het M-lab principe van een vrij korte repetitieperiode en speelperiode van 4 voorstellingen, in de hoop dat er een producent opstaat en denkt, dit wil ik in het theater brengen. Waar het vorige seizoen teleurstelde, lijkt het hier om een voorstelling te gaan die wel dat beetje extra heeft en dus ook toekomstperspectief.
We zijn uitgenodigd bij de eerste doorloop, in de repetitieruimte. De eerste keer dat ze het hele stuk achter elkaar spelen, de eerste dag ook dat ze “samen spelen met de band”. “Orkest” roept een van hen, dus laten we ze de muzikanten noemen. We krijgen de voorstelling onversterkt te zien, en natuurlijk is de kans groot dat er een showstop is, iemand zijn tekst vergeet, onverstaanbaar is, of een ander euvel wat je tijdens een voorstelling eigenlijk niet wil hebben, maar op dit moment juist deel uitmaakt van het creatieve proces.
Het decor bestaat uit een paar opblaascactussen, microfoonstandaards en stoelen. We weten dat er straks zand op de grond gaat liggen, maar dat wordt waarschijnlijk bewaard tot de daadwerkelijke speelruimte.
Bij een stuk met deze titel zal de muzikale opening verrassen, al past het weer wel bij het podiumbeeld van zand en cactussen. Een cowboy-ritme, geslagen op een houtblok, wat uitloopt in een country-lied. Muzikaal is de voorstelling zeker gevarieerd; later in de voorstelling krijgen we ook andere genres te horen, zoals een zeer Spaans klinkend lied, als we te maken krijgen met een Spaans heerschap. Wel valt op dat veel liedjes qua geluid van klein naar groot gaan, en dan meestal weer terug naar klein.
We maken kennis met Ivan (Pepijn SchoneveldÂ), een gevatte twintiger die je eigenlijk meteen sympathiek gaat vinden. Zijn beste vriendin is Rosa (Elise Schaap) en hun onderlinge conversaties zijn op een herkenbare manier grappig. Rosa heeft heel wat vriendjes gehad, maar na elke relatie komt ze wel weer terug bij Ivan, haar “beste vriend”.
Ivan ontkent dat hij meer zou willen met Rosa, maar straalt toch ook wat anders uit. Hij woont in huis bij de oudere Filip (Mike Reus), die hem een beetje bevadert en hem zo nu en dan van goedbedoelde adviezen voorziet. Ivan zegt dat hij zich er niet helemaal thuis voelt, maar daar blijkt in de onderlinge contacten weinig van. Als er echter een boot te koop wordt aangeboden (de schipper wordt gespeeld door Michel Sorbach) ontstaat er bij Ivan interesse deze te kopen.
De opbouw van de voorstelling is knap. In het begin zeer geestig door de onderlinge conversaties, een lichte spanningsopbouw die niet goed te duiden is, uitmondend in een stevig einde. Knappe, menselijke karakters waar je sympathie voor kunt hebben, zoals de Spaanse Jordi (Samuel Hubner Casado) of weerzin, zoals bij de bezopen ex van Rosa (Matthias Quadecker)
Natuurlijk is de doorloop nog niet perfect, maar alle van te voren verwachte euvels blijken nauwelijks tot niet voor te komen. Er wordt een enkel tekstje vergeten, en een enkeling is onversterkt niet te verstaan, maar hiermee had het podium al kunnen worden betreden. De week finetunen die hen nog rest doet alleen maar nog beter vermoeden.
Deze voorstelling laat weer eens zien dat met een lekker script op basis van een roman je een heerlijke voorstelling kunt neerzetten, waar er zo vaak wordt geroepen dat ze toch overal maar een musical van maken. Jonathan van het Reve heeft zijn eigen boek mooi vertaald naar het theater, dat door de muziek van Thomas de Jonker goed wordt ondersteund. Een fraaie regie (Gijs de Lange) en sterk spel, en dat in deze fase van het proces maken het helemaal af. Het moet wel heel gek lopen willen ze na de echte voorstelling niet op een daverend applaus worden getrakteerd.
