De terugkeer van Kleine Ezel

Het is inmiddels alweer zo’n 9 jaar geleden dat Kleine Ezel in het theater te zien was. Twee seizoenen lang werd er door heel Nederland gespeeld, en er was zelfs in de zomervakantie een voorstelling. In Ouwehands Dierenpark was Kleine Ezel aan Zee te zien. Er is dus een generatie die het zonder heeft moeten doen, maar nu is Kleine Ezel terug in het theater, met een waar kerstavontuur.
Kleine Ezel baalt een beetje. Zijn vader en moeder hebben maar een kleine kerstboom, en er zijn alleen maar kerstkransjes. En ook al is vader eindelijk een paar dagen thuis (hij werkt in het circus) en al heeft moeder de kransjes zelf gebakken, hij kijkt toch jaloers naar Jakkie, zijn vriendje. Daar hebben ze een grote boom, en pannenkoeken, en taarten. Hij vraagt of hij daar mag logeren, en dat mag. En als Kleine Ezel toch niet thuis is, kunnen papa en mama Ezel mooi een paar dagen. op zonvakantie, naar het strand, gezellig met z’n tweetjes.
Maar als de moeder van Jakkie toch best streng is, en bijvoorbeeld ook niet voorleest voor het slapen gaan, verlangt Kleine Ezel toch naar zijn ouders. Volgens Jakkie is het strand vlakbij, en samen besluiten ze pa en ma ezel op te gaan zoeken. Maar ze weten niet dat er een sneeuwstorm aan zit te komen, en van wie zijn die enge gele lichtgevende ogen. Ook papa en mama Ezel missen hun kind en besluiten terug te gaan naar huis. Maar hun richtingsgevoel blijkt ook niet al te best. Als dat maar goed gaat, vier verdwaalde dieren in de sneeuw.
Theater Terra zijn meesters in het vertellen van dit soort kinderverhalen. Mooie poppen, die knap worden bediend, en soms ook worden overgenomen door een speler die niet voor de stem zorgt. Soms ook zijn er twee acteurs met 1 pop in de weer, om ze zo ultiem tot leven te wekken. Met weinig middelen wordt veel bereikt, en buiten het hokje denken wordt soms ook letterlijk uitgevoerd, bijvoorbeeld als de kerstboom van Bok en Das zo groot is dat deze boven het frame van hun huisje uitsteekt. Ook het werken met kleinere poppen om reizen uit te beelden is inmiddels een beproefde methode, maar deze werkt nog steeds uitstekend. Een sneeuwstorm met slierten witte stof, die met een stok worden opgevangen en zo heen en weer worden bewogen blijkt ook bijzonder efficiënt, net als de twee lichtgevende en angstaanjagende ogen.
De cast telt ditmaal voornamelijk voor Theater Terra onbekende namen. Koen Iking is de ervaren rot in poppenspel, en heeft bij Theater Terra naast Kikker en Kleine mol ook gespeeld in misschien wel de beste kerstvoorstelling ooit, Os en Ezel, het evangelie volgens Kees. Daarnaast deed hij ook nog Woezel en Pip en Sprookjesboom. Poppen zitten hem als gegoten, en papa Ezel komt bij hem ook echt tot leven. Bijvoorbeeld in zijn enthousiasme om zijn vrouw in een groene bikini te zien.
Soy Kroon is door Musicalworld genomineerd voor de Musicalworld Award voor doorbraak van 2012 en beste mannelijke hoofdrol 2013, maar deed dat als zichzelf. Beide waren voor rollen die veel sympathie opriepen. Nu moet hij zijn spel overdragen op een pop, en deze Kleine Ezel is, zeker als hij jaloers is op Jakkie, niet bepaald charmant. Toch doet hij dit goed, en geloofwaardig. Fraai is bijvoorbeeld zijn reactie als papa vraagt hoe lang hij denkt dat papa thuis zal zijn. Het “voor altijd” komt er echt geweldig uit, al blijkt het wel het foute antwoord.
Jeroen Heiligers (Jakkie) en Loïs van de Ven (Mama Ezel) zijn de onbekendere namen. Jeroen Heiligers studeert nog aan InHolland (en was o.a. te zien als Pietje Bell in een ver verleden), Loïs van de Ven komt van Fontys (en was daar onder andere te zien in de Spooktrein). Ook zij spelen hun rollen prima.
Qua verhaal hoort deze voorstelling niet het beste wat Theater Terra ooit heeft gemaakt; daarvoor zitten er toch wel wat vreemde zaken in. Dat is niet erg als het tegelijk geestig is, zoals wanneer het echtpaar ezel bij een herberg de deur wordt gewezen omdat het vol zit, en Mama Ezel vervolgens even op Papa’s rug mag rijden. Wel is bijvoorbeeld het hele verdwalen van de ouders behoorlijk vreemd. Tegelijkertijd is het beter dan menig andere kindervoorstelling.
Kleine Ezel speelt nog tot het eind van de kerstvakanties op de Nederlandse scholen.