De terugkeer van Misery

Dit soort stukken zijn vrij zeldzaam, maar in mijn beleving werkt in dit soort voorstellingen de humor altijd beter dan de spanning. Dat was bij de showcase van Misery zo, maar ook bijvoorbeeld bij Nightmare
Volgens mij heb jij de allereerste voorstelling gezien, en ik heb wel gemerkt dat we die voorstelling op safe gingen spelen. Dat je weet, daar zitten de grappen, want die heb je nodig om wat lucht te krijgen in de spanning. Anders kom je zwaar depressief het theater uit en dat willen we ook niet. Je probeert een soort mix te maken, een wisselwerking tussen momenten van rust en spanning. Het moet een vermakelijke voorstelling zijn, die spannend is maar ook af en toe om te lachen. Het is net een achtbaan. Bij de derde voorstelling van de showcase begon die balans goed te worden tussen feel-bad en comedy. Want de spanning die in het boek zit moet wel op het toneel terug te vinden zijn.

Hoe please je zowel de mensen die, zoals het publiek vanmiddag, het verhaal van haver tot gort kennen als de mensen die denken Misery, waar ken ik dat ook al weer van?
Het verhaal moet natuurlijk te volgen zijn als je het boek niet kent. Maar er moeten ook genoeg elementen in zitten die specifiek aan het boek zijn verbonden, die als je het boek niet kent misschien langs je heen gaan. Bijvoorbeeld het lied van de zee, wat je ook hebt kunnen horen, daar begint het boek mee. Op die manier probeer je momenten uit het boek te vertalen naar de musical. Uiteraard blijft het een eigen interpretatie, maar wel met momenten waarvan je kunt zeggen: dat zit in het boek, en dat zit in het boek. Het is ook zo dat sommige elementen later in het boek zitten en bij ons wat eerder en andersom: dat quotes in hele andere scènes terecht zijn gekomen.

Je bent het boek wel trouw gebleven
Dat moest ook. Maar het boek gaat wel erg ver met de horror. En dan is theater een ander medium. Dat je wel de spanning hebt, maar dat je niet te ver gaat zodat het publiek het niet meer gelooft. Dat is een spannende grens die je moet opzoeken. Dan moet je werken met suggestie, waar in het boek heel goed expliciet kan.
En dan hebben we nog een geweldige band: Bart Wolvekamp (vleugel) bekend van Wende, Ro Krauss (altviool) bekend van de Wereldband en Wende, en daar komt straks Erik Robaard (Contrabas) nog bij. Mooi akoestisch en ze ademen mee als een soort vijfde acteur. Ze maken het echt als een klein groepje. Dat is weer eens wat anders dan een Soldaat van Oranje, want daar kom je qua grootte niet overheen. We zoeken het in het intieme, en dat is ook weer een nieuwe ervaring. Dat is de bedoeling, |Dat je denkt, wow, dit heb ik nog niet eerder meegemaakt bij een musical. Spannend, intiem, mooie muziek, goed spel, mooie personages en ook een grappige scène en dat vertelt een verhaal. Komt allen.

Zelf zien we je nog wel regelmatig op tv, in reclames, maar op het podium is het al een tijdje stil rond de acteur Florus van Rooijen
Toevallig speel ik in juni twee rollen in de Telekids-musical, die speelt in Deventer, Amersfoort en Breda. Het is van de Telekids musicalacademie, dus iets van 800 kinderen (verdeeld in 3 groepen) en 3 volwassen acteurs. Het zijn 6 voorstellingen en daar zijn we nu voor aan het repeteren.

2015 is de Misery-licensie afgelopen. Is er al een volgend project?
Er zijn ideeën.
Maar nog niet bij een schrijver langs geweest?
Van het verhaal wat ik nou in mijn hoofd heb is de schrijver lang genoeg geleden overleden. Dan mag je het gewoon gebruiken, maar daar moet ik inderdaad nog achteraan. De verhalen dat dat mis gaat heb ik vaak genoeg gehoord. Dat is bij Misery gelukkig goed afgelopen.