Kikker vindt in het gras een teddybeer. De beer is wel erg zwaar, maar met de hulp van zijn vriendjes weet hij deze toch naar zijn huisje te krijgen. Het krijgt een naam, Beertje, en zo is de vriendenkring weer met één uitgebreid, als beer ook gaat praten en uit zichzelf weet te bewegen. Als Beertje en Kikker gaan slapen, blijft de beer zich af te vragen waar hij vandaan komt. De volgende dag spelen alle vriendjes van Kikker omstebeurt met Beertje. Kikker ziet het een beetje jaloers toe, en besluit de volgende ochtend vroeg op te staan om samen met de nieuwe gast te gaan schatgraven. Dat gaat niet goed, en is de eerste van een paar spannende momenten die Kikker deze voorstelling beleeft.
In Kikker en zijn vriendjes is het allerlaatste boekje dat Max Velthuijs van Kikker maakte verwerkt. Voor Theater Terra is Kikker na twee eerdere voorstellingen en een gedeelte van het grote Terra POPconcert natuurlijk inmiddels een karakter waar ze mee kunnen lezen en schrijven. De cast van deze voorstelling bevat met Babbe Groenhagen, Marieke van der Sluis en Niels van der Gaarden 3 Kikker-veteranen. Het nieuwe gezicht Koen Iking zagen we eerder dit seizoen al in de voorstelling de Sprookjesboom op Reis, en weet dus ook zeker wel met poppen om te gaan, Hij geeft Varkentje een snufje van het ondeugende van de Grote Boze Wolf mee. Niels van der Gaarden is gewoon Kikker, een karakter met wie makkelijk mee te leven valt. Heel menselijk en vooral ook schattig. De beide dames zorgen ervoor dat de vele andere karakters weer helemaal tot leven komen. Ze slagen er allen in dat je echt op de poppen let. Door goed spel, en door, als je op de speler let, ook te ervaren dat deze helemaal met de pop meeleeft.
Het songmateriaal is lekker en is Dick Feld en Nick Bult wel toevertrouwd. Het eerste nummer “Een beertje dragen” klinkt meteen lekker in het gehoor, en het lied waarin iedereen elkaar verwijten maakt, “Het komt door jou” knalt van het podium af. en verdient het een klassieker te worden. Daar staat tegenover dat de mooie tedere ballad Knuffelbeer niet aan heel het kinderpubliekis besteed; het wordt hoorbaar onrustiger in de zaal. Uiteraard zijn de liedjes weer op CD verkrijgbaar.
Naast een goede verhaalbewerking, kwalitatief uitstekende liedjes en een immer voortreffelijke cast zit de kracht van de voorstellingen van Theater Terra altijd weer in de originaliteit van de voorstelling; in de creatieve ideeen. Zo zijn er zowel grote poppen voor gebeurtenissen op de voorgrond, als kleine varianten voor als er wat op de achtergrond gebeurt. Zo krijg je er een mooie diepte in. Meest originele effect is als Beertje en Kikker tijdens de schatgraafexpeditie in een diepe kuil zitten. Eerst zien we dat als dwarsdoorsnede, als de groene berg die als decor diende uit meerdere stukken blijkt te bestaan en later zien we het als bovenaanzicht. Als Kikker’s vriendjes boven aan de kuil staan en het tweetal in de kuil zit krijg je eenzelfde soort effect als de opening van Tarzan, maar dan met poppen. Het ziet er betoverend uit. Het overnemen van elkaars poppen, vastzetten op rekwisieten, het bedienen van de poppen met handen en voeten; het maakt Kikker en zijn Vriendjes tot een energiek geheel.
Aan de andere kant is opnieuw een voorstelling rond Kikker geen voorstelling die voor echte verrassingen kan zorgen, hoe mooi en heel degelijk ze ook is. Het valt te begrijpen dat wordt doorgeborduurd op het succes dat tweemaal tot Broadway reikte. Toch zouden we ons graag weer eens lekker laten verrassen zoals met “Matroos in de Doos”. Een mooi nieuw concept in de gebruikelijke kwaliteitsuitvoering die we van Theater Terra gewend zijn.
Scenefoto’s: Joey_Buddenberg
