Dromen… zijn bedrog: een zwarte comedie met zeer gevarieerde muziek

Vera Mann:
Uitgaand op de eerste informatie, een musical met Nederlandse pop, zouden we je niet meteen in deze musical verwachten.
Ik kom oorspronkelijk wel uit de pophoek. Ik heb ik een band gezeten die Civilized Men heette, hebben eigen nummers geschreven en waren net aan het doorbreken in België toen ik Les Miserables ging doen. En ik heb natuurlijk mijn popsong gehad met het thema van Vrouwenvleugel. Als musicalacteur zit je niet vast aan een bepaald genre. Je moet alle hoogtes, laagtes, dieptes, breedtes kennen wat in de menselijke mogelijkheden ligt.
Het ligt ons allemaal wel. Remko is absoluut een muzikant met zijn stem. Er worden natuurlijk ook wel nummers gekozen die bij iemands stem passen. Neem nou How Many Times van Lori Spee, dat is alsof het voor mij geschreven is; dat zit zo lekker in mijn stem. Er zitten ook heel rauwe dingen in, en ik heb natuurlijk dingen gedaan met het repertoire van Brel en Shaffy.

Waarom heb je juist voor deze productie gekozen. Ik neem tenminste aan dat je nog steeds de keuze hebt en niet blij hoeft te zijn als je iets hebt.
Gelukkig ben ik hiervoor gevraagd, en ik hoefde er eigenlijk niet zo lang over na te denken. Omdat ik per definitie erg veel respect heb voor nieuwe creaties. Tijdens een gesprek met de producenten hoorde ik dat het een kruisbestuiving zou zijn tussen Archie Bunker en Festen, dat het een beetje antimusical zou zijn en theaterwetten doorbroken zouden worden. Dat het qua spelen heftig en lekker wordt. Dat Remko Vrijdag er in zou meespelen en als ik iemand hoog in het vaandel heb staan is dat onder andere Remko; ik vind dat een briljant persoon. Ik hoorde dat Frank Lammers het ging regisseren en met dat allemaal was ik meteen om. Ik hoefde niet eens het script te lezen; ik was meteen om.

Na jouw “jawoord”is nog de zoon gecast, met jou erbij/
Dat vind ik ook wel belangrijk. Dat is ook meteen aan mij voorgesteld, Er zijn ook een paar bekendere soap-acteurs auditie komen doen en dan merk je vaak waar het verschil zit tussen het camera-acteren en het toneel-acteren. Natuurlijk had Joël niet zo veel ervaring, maar het grappige is dat ik toen hij binnenkwam dacht, qua uitstraling, dat is mijn zoon. We hebben toen een scene gespeeld wat meteen zo over het randje ging en zo spannend was. Die jongen heeft me zo geraakt dat ik tranen in mijn ogen had. Nou ben ik ook al 23 jaar bezig en als dat op een auditie voor elkaar krijgt. Dat heeft met kwetsbaarheid te maken, met spontaniteit en met overgave. En die overgave zat er bij hem gelijk in.

In 50 jaar Nederpop zitten ongetwijfeld favorieten. Mag je die ook zingen/
Dat is een hele grote verrassing; ik heb daar nooit over nagedacht, maar vanaf mijn veertiende wil ik dat nummer al zingen en dat is “How many times”van Lori Spee. Ik vind dat zooo leuk. Ik werd daar als kind al zo vrolijk van. Ik ben helemáál niet zo'n vrolijk personage, maar iedereen heef verschillende kanten. Ik heb het op de eerste repetitiedag al vijf keer, de cd opgezet, en aan mijn vriend laten horen want die kende het niet (hij is wat jonger dan ik).
Lang niet alle nummers zitten er volledig in. Mag je dit nummer ook helemaal zingen?
Ja, zit er in zijn totaliteit in
En als dat straks niet meer zo is zien we waarschijnlijk Frank Lammers met een blauw oog rondlopen
Zeker.


Wie Lori Spee's nummer niet kent moet zeker ook de Musicalworld.TV reportage kijken. Deze sluit af met een gedeelte ervan.