Het verhaal van deze nieuwe Sprookjesboom-musical, met de subtitel ‘een gi-ga-gantisch avontuur’, begint waar de vorige is afgelopen. Klein Duimpje wil nog steeds gi-ga-gantisch groot worden, en wordt met zijn eigen gebrek geconfronteerd als tijdens het vliegeren met Roodkapje de vlieger in een boom belandt. Klein Duimpje kan er niet bij, en alle slimme ideetjes werken, waaronder de hele zaal laten blazen, werkt ook al niet. Wolf hoort zijn gejammer en zijn wens veel groter te zijn. Elders in het bos heeft heks ook reden tot jammeren. Ze woont in een tent, want de houthakker uit deel 1 heeft een boom op haar huis laten vallen. Haar huisje is dus onbewoonbaar. Een nieuwe woning toveren kan ze niet, want een huis voor jezelf toveren brengt ongeluk. Wolf krijgt een idee. Waarom niet Klein Duimpje groot maken, en hem het huis laten herstellen. Klein Duimpje trapt in de list, en groeit tot enorme proporties. Blij gaat hij naar de andere sprookjesbosbewoners, die eerst behoorlijk schrikken. Assepoester ziet de voordelen wel, eindelijk een grote man waarmee ze kan walsen. Kan ze eindelijk weer een bal organiseren. Maar als hij weer speelt met Roodkapje komen de nadelen ook al snel aan het ligt. Te zwaar om te rijden op ezel, te groot om zixch te verstopppen, of bij kabouter Ko thee te drinken. En dan is er nog de verplichting die hij bij heks heeft. Het herstellen van haar huis, terwijl hij eigenlijk twee linkerhanden heeft…
De cast bestaat voor het grootste gedeelte uit oude bekenden. Amy Galatá speelt wederom Assepoester en Geitje Benjamin. Het zijn niet de meest uitbundige karakters, maar ze vertolkt ze goed en degelijk. Thijs van Empel was al eerder te zien als draak en wolf, en wederom zijn het sterke karakters. Wolf blijft een favoriet, dankzij een extra vals laagje dat deze slechterik nog leuker maakt. Janneke Iking kreeg voor haar vertolking van Heks en Roodkapje al een Musicalworld Award nominatie, en ook in deze nieuwe Sprookjesboom-musical is ze goed op dreef. Darren van der Lek is een nieuwkomer in dit theater, en weet prima aan te klampen bij het hoge niveau van zijn collega’s op het podium. Hij speelt veel verschillende karakters, en weet ze goed onderscheidend te brengen. De hoofdrol is voor Jonathan Demoor, die zowel Klein Duimpje als Duim, de uit de kluiten gewassen versie, sterk speelt. De grote versie klinkt bijvoorbeeld ook wat zwaarder.
Wat de theaterversie van de Sprookjesboom zo leuk maakt, is dat er voor alle leeftijden wat is om van te genieten. De jongsten kijken hun ogen uit, en doen enthousiast mee op de momenten dat de medewerking van het publiek wordt gevraagd. Maar veel van de grapjes in de voorstelling zijn ook voor volwassenen zeer geestig. De ultiem flauwe opmerking van Kabouter Ko, waar hij zelf enorm hard om moet lachen (‘t Is geen high tea, als grote Duim niet in zijn huisje past). Of als Wolf zijn wensen voor het appartementje in het huisje van heks beschrijft (Een wok-in closet, om te wokken, en een fornuis met zeven pitten, voor elk geitje één). Wolf blijft ook het meest geestige karakter. Ook is het leuk dat er nog een onverwachte (sub)plotwending in zit, waar je als volwassene de hoofdboodschap natuurlijk wel van mijlen zien aankomen.
Waar in de vorige voorstelling meerdere karakters grote rollen hadden, zijn dat in deze voorstelling eigenlijk alleen heks, wolf en Klein Duimpje. De andere karakters zijn echte bijrollen. Dat is soms jammer; ezel was bijvoorbeeld in de eerste musical zo’n lekkere dramaqueen. Dat betekent ook dat deze voorstelling meer op het verhaal is gericht dan de eerste. De nieuwe liedjes zijn over het algemeen goed. Gi-ga-gantisch is in deze theaterversie geslaagd (ook in de tragere versie) en het ska-achtige “Ik ben de bink van het bos” is in beide versies lekker vrolijk. Tegelijkertijd hebben ze weer niet de kracht van de klassiekers. Uiteraard keert Stampen, Stampen, Stampen als enige wel terug in de voorstelling; Twee andere (een ministukje Drakendans en het Sprookjesboomlied) krijgen we na de voorstelling te horen, in een heuse megamix, met Ezel als DJ.
De eerste Sprookjesboom-musical was verrassend leuk. Nu liggen de verwachtingen hoger, maar ze worden volledig waargemaakt. Een Gi-ga-gantisch avontuur is een waardige opvolger en het zien meer dan waard.
