Een dansje zat er nog niet in, maar alsof het de balzaal uit de film betrof betraden Belle en het beest de grote ruimte in het Kurhaus. Musicalworld was erbij. Met de strenge Disney-voorwaarden kunnen alleen door hen goedgekeurde foto’s worden geplaatst; vandaar de officiële persfoto’s Roy Beusker bij dit artikel.(zodra ze arriveren, vooralsnog een teaser van veraf). Maar gelukkig was er na dit optreden, onder het genot van een High Tea, gelegenheid te spreken met beide hoofdrolspelers. Dit hadden ze ons te vertellen:
Anouk Maas:
Wanneer dacht je voor het eerst: “Ik wil best een prinsesje worden”?
Zodra de sprookjesboeken open gaan, en je Disneyfilms gaat zien, is dat als klein meisje al wel een wens.
Wanneer kwam Beauty & the Beast op jouw pad?
Een paar maanden geleden, toen heb ik auditie gedaan. Dit is wel een heel mooi sprookje. Er zitten zoveel mooie spellijnen in, en het is echt heel spannend. Belle is een meisje met ambities, die daar ook mee struggled. Ze is een buitenbeentje, is er snel bewust van dat schoonheid van binnen zit, en ze is een stoere meid die op avontuur wil. Koppig en met pit. En dan komt Edwin voorbij als beest, ook een heerlijk acteur om mee te spelen (Ik heb vier jaar geleden met hem gewerkt in Miss Saigon) en Freek Bartels (met hem heb ik ook school gezeten), en Tony Neef (waar ik natuurlijk The Sound of Music nog mee heb gedaan). Met Loeki Knol heb ik nog nooit gespeeld, maar zij is wel jeugdsentiment. Ik heb vroeger op video de televisieserie Hamelen gezien.
Is er iets waar je specifiek naar uitkijkt in deze voorstelling?
Ja, deze versie wordt meer volwassen. De regisseur wil het wat rauwer hebben. Alle nieuwe Disneyverfilmingen zijn ook wat rauwer en spannender, en dat gaan we met deze voorstelling ook doen. De vorige versie was vooral heel komisch. En nu is het uitgangspunt meer dat de scenes an sich al komisch zijn, en je dus niet elke keer de vierde muur moet doorbreken door het nog komischer te spelen. Het wordt een kort intensief proces, en hoe het zich uiteindelijk gaat vormen, daar kan ik nog niets over zeggen. Maar natuurlijk blijft het deels ook zoetsappig: het is een sprookje. Tegenkleuren, dat is het allerleukst.
En we hebben een orkest; het plan om deze voorstelling met orkestband te spelen is teruggedraaid. Als artiest ben ik daar enorm blij mee. Door de timing: je kunt met elkaar groeien, en het voegt meer toe aan de sfeer van de voorstelling. Je verrast samen het publiek.
Hoe ben de omgegaan met de onzekere start van de voorstelling. Tour — geen tour, eerst naar Antwerpen, toch dit jaar al in Nederland starten…?
Ik zie dat meer als flexibel zijn. Ik ben blij dat we nu meteen één run hebben, en dat we er niet 6 weken uitliggen omdat het eerst naar België zou gaan, dan een paar try-outs en meteen première. Ik kan nu in een keer beginnen en door. Er is dus voor mij meer rust gekomen. Voor de Belgische cast is dit natuurlijk wel heel naar en vervelend. En je beseft je ook wel dat zoiets ook jou had kunnen voorkomen.
Je was onze ambassadrice van de Musicalworld Kids Awards, bent zelf als jonge speelster begonnen. Na The Sound of Music nu ook weer kinderen in de voorstelling, al zijn het er niet zo veel. Hoe is het om met kinderen te spelen?
Heel erg leuk, ook omdat ik zelf als kind heb meegemaakt hoe het is. Het niveau van de kinderen nu is zo hoog; ze plukken het van You Tube en kunnen het klakkeloos nadoen. Kinderen zijn puur en onvoorspelbaar, en dat is leuk. En soms zijn ze wel voorspelbaar: dan zijn ze aan het anticiperen en aan het ‘acteren’, en dan is het ook heel leuk dat je ze kan bijbrengen dat ze dat nu net niet moeten doen.
