Als de middelbare scholen aan hun examens zijn begonnen, weten we dat het ook weer de tijd is dat de opleidingen hun eindejaarsvoorstellingen gaan spelen. Deze week zijn de eerstejaars van de Frank Sanders’ Akademie voor Musicaltheater aan de beurt. Ze spelen een stuk met de titel ‘Stuk’. De titel is niet een verwijzing naar wat ze opvoeren, een stuk, maar had ook zomaar ‘Macht maakt meer stuk dan je lief is’ kunnen heten.
De groep studenten is aan het einde van het eerste jaar, en het zou vreemd zijn als er voor hen niets meer te leren zou zijn. Toch is het leuk om te zien hoe veel van hen al een stukje eigenheid hebben. Ieder individu heeft zijn of haar kwaliteiten. Sommigen bewegen erg goed, anderen hebben weer een betere zangtechniek, of juist een mooie vanzelfsprekende manier van acteren. Dat komt vooral in de grimmige tweede akte goed tot z’n recht. De groep wordt prima begeleid door Billy Maluw op de piano, die enthousiast meedoet, één keer zelfs iets te enthousiast.
In Stuk maken we kennis met een groep acteurs die weer bij elkaar komen om een nieuw stuk te spelen. Bij binnenkomst liggen ze allemaal in zwarte onderkleding te slapen, en ze ontwaken met de opening uit 9 to 5. Maar nadat ze wakker zijn geworden en zich hebben aangekleed blijkt dat het stuk wat ze moeten gaan spelen niet zo geweldig is. Nou ja, het merendeel. De schrijver vind het natuurlijk prachtig, en degene die de hoofdrol van Baron heeft gekregen is ook blij. Maar het verhaal waarin de baron zijn lading dienstmeisjes met een baguette op de kont slaat, en door deze techniek de bakker kan beschuldigen mocht er iets uitlekken, valt niet in goede aarde bij de rest van de cast. Als een van hen een experiment voorstelt met leiders en volgers om met die ervaringen een nieuwe voorstelling te maken (Biedt dit juist structuur, of leidt het tot wanorde), wordt daar mee ingestemd. Als de rollen moeten worden verdeeld, namelijk die van bewakers en gevangenen, is er nog wat onrust, en ook na een loting is niet iedereen gelukkig met de rol die ze krijgen. Er zijn natuurlijk genoeg boeken geschreven en films gemaakt om als publiek te vermoeden dat dit spel behoorlijk uit de hand zal lopen….
Voor Mitch Blaauw (o.a. Oorlogswinter) is wel een wat grotere rol weggelegd, als de uitverkoren acteur die de hoofdrol in het stuk mag spelen, en later een speciale rol binnen de bewakers heeft. De anderen hebben grotendeels vergelijkbare rollen, die allemaal wel hun momenten hebben. Het zijn vooral de groepsmomenten die indruk maken, mede door een goede keuze van nummers die in de voorstelling worden gebruikt en van eigen teksten zijn voorzien. Voorbeelden zijn de Cop Song uit Urinetown en de School song uit Matilda, maar ook Michael Jackson’s Smooth Criminal. De staging is ook prima in orde, zowel in de hilarische scènes in de eerste akte, met een vrij bizarre stokbrodendans, als in de dreigende tweede.
Leuk is dat de tweedejaars volgende week een voorstelling spelen met een overlap in de thematiek ‘Macht’. Het is leuk om te zien hoe zij dit zullen aanpakken. ‘Stuk’ heeft in ieder geval een fraai resultaat opgeleverd, al mist het stuk, dat je weet mee te zuigen in het verhaal, wel een echt einde. Er is echter wel lekkere samenzang en goed ogende dans. Een voorstelling met een lach (aan het begin) en een traan (aan het eind). Wat meer mogen we verwachten?
Stuk wordt gespeeld door Bas de Haan, Coen Vink, David Van Den Tempel, Devoreaux Correa, Esther Lindenbergh, Eva Jonker, Kevin Nieuwhoff, Kristel Termorshuizen, Liza van Zeijderveld, Lotte Haen, Marije Konings, Mike Levens, Mitch Blaauw, Nienke Strik, Rob Bakker, Wowor en Tobias Van Harmelen.
De voorstelling is nog te zien tot en met zondagmiddag in het Ostadetheater. Tot en met zaterdag begint de voorstelling om 20.00 uur en op zaterdag en zondag zijn er matineevoorstellingen om
