Afgelopen jaar nomineerden we Kim van Zeben voor een Musicalworld Award voor haar rol in Woef Side Story, dit seizoen speelt ze een solovoorstelling voor het jongere kijkerspubliek (6+) en hun begeleiding. In Eendje maken we kennis met journaliste Pia, die een eigen radioprogramma heeft. In de aflevering van Pia op Pad die we als publiek bijwonen maken we kennis met Dobber, die min of meer wordt gedwongen zijn tragische levensverhaal te vertellen. Dobber is namelijk een speciale eend. Hij houdt van mensen-comfort. Hij slaapt liever onder een dekbed, eet liever brood met beleg, bakt kroos liever in een pannetje en vindt een regenjasje reuzehandig. Moeder en broertjes laten hem in de steek, en zo moet Dobber zijn eigen weg in de wereld zien te vinden. Op zoek naar zijn eigen stekje komt hij allerhande vreemde dieren en vogels (in de vorm van mensen) tegen.
De voorstelling heeft, zeker voor de kinderen, even nodig om op z’n plek te vallen. Maar als Pia eenmaal aan het uitweiden is hoe belangrijk het is oplettend te zijn, terwijl Dobber steeds haar aandacht probeert te trekken, gaan ook zij volledig mee in dit spannende avontuur. De vele typetjes en karakters zijn een lust voor jong en oud, terwijl de knappe manier van het wisselen van de stemmetjes natuurlijk vooral volwassenen zal opvallen. De opening bijvoorbeeld, als Dobber te maken heeft met moeder en drie broertjes/zusjes, die allen weer net even anders klinken. Sommige karakters zijn lekker stereotypes, zoals Henk, de bouwvakker, wat dan weer mooi contrasteert met de hoge stem van zijn collega Piet. En de vrouw van het zorgloket is helemaal een raar mens. Daarnaast zijn er de rat, die niet zo gecharmeerd is van de ‘kapsones’ van de eend, en de kat, die wat heeft met een rockchick(en), die het anders zijn verheerlijken. Toch kan ook Dobber bij hen zijn draai ook niet vinden.
Eendje is een muzikale voorstelling (met, voor de liefhebber, een CD met bijna alle liedjes). De zes songs en een reprise (gecomponeerd door Keez Groenteman en Timon Koomen) zijn nogal verschillend van aard. Van het lieflijke “In het kroos” tot het Russisch volksdeuntje “Vamoski valoski Kakoski” en van electro-rap-song “Lange Drol” tot vette rocker “Abnormaal is vet speciaal”.
Met beperkte rekwisieten worden op een simpele manier locaties gecreëerd, en zo blijken op het oog simpele tafels nog behoorlijk wat verrassingen te bevatten. Leuk is het doorzetten van bepaalde situaties. Na de scene in een riool hangt een ander karakter in de zelfde buis, om er vervolgens van te walgen. Later, als de scene wordt omgebouwd, gebeurt dat nog een keer. En af en toe komen de beperkingen van een solovoorstelling aan het licht. Twee armen is te weinig voor drie karakters. Dus moeten er poppen tijdelijk het veld ruimen, soms onder protest (“Maar ik heb de hoofdrol”). Of de scene die wordt afgebroken door het sluiten van een koffer, en we de gedempte stemmen van de spelers nog een tijdje horen. Dat zijn die leuke extra’s, die van Eendje meer maken dan een beetje spannend en boeiend avontuur. Dat er ook nog wat boodschappen worden meegegeven die vooral de volwassenen zullen begrijpen is voor hen alleen maar een leuk extraatje.
Eendje begon als voorstelling op de Parade. Deze al zeer geslaagde voorstelling is nu knap uitgebreid tot een boeiende voorstelling van een uur. Theater zoals theater bedoeld is: fantasievol, creatief en humoristisch, met een onderliggende boodschap.
