De laatste jaren kon je er de klok op gelijk zetten: rond september start een nieuwe musical, met als thema een sprookje of een Efteling-verhaal. Het jaar daarop wordt deze dan aan de rest van Nederland getoond als tour. Echter, dit jaar is dat anders. De nieuwe voorstelling, Caro, is geen musical, en kent ook geen Nederlandstalige teksten.
Caro is vooral een visuele voorstelling waarin het totaalplaatje centraal staat. Uiteraard hoort daar muziek en zang bij, maar ook acrobatiek, dans en fraaie decorstukken. Het blijkt te gaan over mijnheer en mevrouw tijd, die het leven terughalen van een ‘willekeurige bezoeker’. Wat volgt is de carrousel van zijn leven, van zijn jeugd en het opgroeien met zijn jeugdliefde tot en met de geboorte van zijn kleindochter, inclusief ook een bijzonder nare ervaring.
Het theater heeft voor deze voorstelling ook een circusachtige opstelling gekregen. Tribunes staan aan weerszijde van het speelvlak. Op de kopse kanten zijn nog twee kleinere vakken. Ga hier alleen zitten, als je het leuk vindt een klein onderdeel van de show te zijn. In het midden valt de ronde verhoging op.
In de show staan meneer en mevrouw Tijd centraal. Zij bepalen, door het opwinden van de klok, wanneer de tijd weer verder gaat, en zij zingen de liedjes van de voorstelling. Dit zijn geen speciaal voor de show geschreven songs, maar liedjes als All You Need Is Love, al krijgt deze Beatles-klassieker een totaal ander arrangement mee, Adele’s When we were young, en klassiekers van diverse generaties: I believe I can fly, 99 Luftballons en Non Non Rien A Change. Daarnaast komen vele melodieën voorbij die we van de Efteling herkennen. Even lijkt het alsof het fotoboek, dat leidend is, een herinnering aan een bezoek aan het park is, maar Joris en de Draak bestond in de jeugd van de man nog niet. Het blijkt om fantasiespelletjes te gaan, waarbij de prachtige draak, fraai bestaand uit delen, de show steelt. Wel vaker zijn het de voorwerpen die de aandacht trekken. De prachtige stoomtractor, die de basis van de Carrousel gaat vormen (wie ooit de stoomcarrousel bezocht weet dat er in het hart een dergelijke machine staat), en voor de echte kenner zal de verwijzing met de zon en de maan op de wielen naar de poppenkastshow die als eerste show in het park te zien was een stukje extra plezier meebrengen. Decors en kostuums zijn is een mix van steampunk en commedia dell’arte: een wonderlijke combinatie die heel goed uitpakt. Er is volop acrobatiek, dat er als beeld goed uitziet, al zijn de kunstjes op zichzelf misschien niet wereldschokkend. Wel heel indrukwekkend als act is een acrobaten duo. Het tweetal doet allerlei capriolen met de uit de kluiten gewassen hoepel, of moeten we ring zeggen, laat je als bezoeker met open mond achter. De overgangen tussen de levensfase zijn soepel, en duidelijk aangegeven. Een overlijden in de verhaallijn van de show maakt de voorstelling misschien wat minder geschikt voor mensen die hier recent mee te maken hebben gehad. De manier waarop dit is gezet is wel bijzonder mooi en een tikje poëtisch, waardoor de gebeurtenis er weer niet te hard in hakt.
Voor het musicalpubliek zijn de acteurs die heer en mevrouw Tijd spelen bekende namen. Talita Angwarmasse, de laatste jaren vooral opvallend als sterke invaller in een aantal grote musicals, kan vooral haar zangtalent laten horen, en Marcel Visscher, de afgelopen twee seizoenen de Gelaarsde kat in de gelijknamige Eftelingshow, heeft meer een mix van zang en spel. Inclusief een heel korte verwijzing naar die laatste rol. Het is een van die vele duidelijke en juist wat meer verborgen verwijzingen naar de locatie van deze show. Zoals gemeld zijn er geen Nederlandse teksten, en wordt er hier en daar gebruik gemaakt van een mengelmoesje van diverse talen. Voor het overgrote deel moet het beeld echter het werk doen, wat uitstekend is gelukt. Het verhaal is prima te volgen.
Voordat je van de echte show kunt genieten, wordt je eerst bezig gehouden door een clown act. Deze weet echter totaal niet te boeien. Wat er gebeurt is niet tot nauwelijks grappig, en de ruimte is sowieso te groot om met deze act het totale publiek te bereiken. Ik vermoed ook, dat de meeste gasten er totaal niet op zitten te wachten op deze manier bij de show betrokken te worden. Het valt te hopen dat de lange duur van deze act tijdens de première mede is veroorzaakt door een spoedreparatie die tegelijkertijd met een portable hoogwerker werd uitgevoerd. Een andere traditie van Eftelingshows, die niet is gewijzigd, is het meedoen van een flink aantal gastacteurs per voorstelling. Deze kinderen worden elke keer als zodanig aangekondigd, dat het extra doet opvallen dat hun aandeel overbodig is, en slechts sporadisch iets kleins toevoegt aan de voorstelling. Dit in tegenstelling tot de kinderen die in het verhaal een rol spelen. Zeker de spiegel-act met de volgende levensfase is buitengewoon sterk.
Met Caro zet de Efteling in op de internationale bezoekers dat het steeds verder uitbreidende resort van het pretpark trekt. Daarvoor is deze voorstelling ook uitermate geschikt. Als start van je verblijf, bij aankomst in de middag, of beter nog, als afsluiting, omdat je dan alle verwijzingen, vooral in de muziek herkent. Als avondbestemming voor een Nederlandse theaterliefhebber is Caro wat minder aantrekkelijk. De aanvangstijd van half 7 en de relatief korte duur zijn hiervoor de belangrijkste redenen. Wie na een dagje Efteling echter nog energie heeft daarentegen, kan zijn verblijf met deze vermakelijke show tot een nog groter succes maken. Even doorbijten tijdens de opwarming en dan genieten.
