Hoewel het voor oudere voorstellingen als Repelsteeltje en Hans en Grietje niet geldt, lijkt Fanwork zijn inspiratie voor nieuwe titels vooral uit het tekenfilmrepertoire van Disney te halen. Meestal wordt het dan wel weer een heel eigen vertelling, en ook deze keer is dat het geval. We maken in eerste instantie kennis met de bijna volwassen Mowgli (Kevin Nieuwhoff). Het is aan de vooravond van het ritueel dat van hem een man maakt. Maar hij zal er niet aan mogen deelnemen. Via flashbacks maken we kennis met de jonge Mowgli(Tom di Scala). Hoe de junglebewoners hem willen beschermen tegen de gevaarlijke tijger Shere Khan (Jorgen Veninga). De jonge Mowgli ziet echter niets in het plan hem naar het mensennest, oftewel het dorp, te brengen. Hij vind Bagheera (Kai Brasdorp) maar een zeur. De dieren die ze onderweg tegenkomen, zoals Baloe (Fabian Homburg) lijken Mowgli goed gezind en lijken hem te willen helpen in de jungle te blijven, maar ook zij veranderen hun mening. Dat maakt van Mowgli een zeurend en opstandig joch. De puberende Mowgli vertoont hetzelfde soort gedrag, waarvan in de voorstelling mooi gebruik wordt gemaakt bij de sprongen in de tijd. Hij doet alsof hij niets ziet in Shanti(Babette van Vugt), die overduidelijk verliefd op hem is en laat zich gemakkelijk opjutten door het jongensachtige meisje Kiran(Esmee Dekker).
De eerste akte is onderhoudend, maar er gebeurt niet zo veel; het publiek maakt kennis met alle dieren. De eerder genoemde Baloe en Bagheera, maar ook de apen en de gieren. Vooral de vier aaseters zorgen voor de komische noot, als ze Mowgli met zang en dans wat proberen op te vrolijken. Vooral de ridicule danspasjes zijn een lust voor het oog. Ook de serieuzere groepsdansen worden prima uitgevoerd.
Pas in de tweede akte wordt het verhaal boeiend. Nog maar één flashback naar de kleine Mowgli om de rol van Shere Khan toen duidelijk te maken, om vervolgens te springen naar het heden. Dan horen we hoe de beide surrogaat-moeders om Mowgli geven, worden de gevoelens van Shanti en van Kiran duidelijk, en natuurlijk, duikt het probleem Shere Khan opnieuw op/ Het is de acte waarin je verschuift van achterover leunend naar puntje van je stoel.
Fanwork is trots op de mensen die vanuit hun productie richting professionele musicalopleidingen zijn gestroomd, en dat is uiteraard begrijpelijk. Ook nu zien we een aantal jongeren aan het werk die talent hebben. Vocaal valt Esmee Dekker op. Vorig jaar nog Esmeralda in de Klokkenluider, en nu klinkt ze als Kiran wederom als een klok. Ook Babette van Vugt (Shanti) heeft een aangename zangstem. Jorgen Veninga maakt als Shere Khan zeker indruk. Hij heeft met ‘De tanden van de tijger’ het indrukwekkendste nummer van de voorstelling, zingt dat goed en speelt ook uitstekend. Respect voor de jonge Tom di Scala, die zich prima door zijn best grote rol weet te slaan.
Voor de vormgeving en de manier van beweging zijn voorstellingen met dierenrollen lastig, zeker als er ook nog eens mensen in voorkomen. Moeten ze gewoon bewegen als mensen, of op handen en voeten kruipen. Deze voorstelling is het een mix, waar Bagheera op z’n knieën voortbeweegt, loopt Baloe gewoon (en dankzij Disney vinden we dat ook niet raar). Maar ook bijvoorbeeld Shere Khan kan goed op twee poten uit de voeten, en dat komt ook niet gek over.
Het uiterlijk van de dieren is een ander probleem. Je kunt de acteurs helemaal inpakken in prachtige op het beest gelijkende pakken. Nadeel is dat je van de acteur zelf niets meer ziet, wat het lastig spelen maakt. Of je houdt de mensfiguur in stand en probeert wat met de kleding. Deze keuze is bij deze Jungle book gemaakt, maar de uitvoering ervan levert niet bepaald mooi plaatjes. Dieptepunt is het lage kruis waar Shere Khan mee is toebedeeld, maar eigenlijk is geen van de dieren mooi. Het is nu aan de spelers om desondanks overtuigend over te komen en dat doen ze ook.
Bij voorgaande Fanwork-producties was de voornaamste kritiek op de muziek bij de stukken. Die is gehoord, want ditmaal is Rhody Matthijs binnengehaald als componist (bekend van Ganesha, dat vorig jaar de Vlaamse Musicalprijs won voor beste musical), en dat werpt zeker vruchten af. Het magistrale ‘De tanden van de tijger””, het vrolijk tropische “Een dag in de jungle” en het wonderschone “Jaag al je dromen na” zijn drie van de uitschieters in deze voorstelling, maar ook de andere nummers mogen er zijn. Laten we hopen dat deze samenwerking een vervolg krijgt.
Jungle book is muzikaal het hoogtepunt van alle Fanwork-voorstellingen tot nog toe, met een uitstekende jonge cast. De voorstelling is nog tot en met 23 oktober te zien (in Hoofddorp, Barneveld en Nieuwegein). In het verleden heeft Fanwork de voorstellingen in de kerstvakantie hernomen. Mogelijk gebeurt dat dit jaar ook weer (in Ijsselstein).
