Forbidden Broadway was jarenlang een instituut in New York. Off Broadway hield de voorstelling recentelijk op, na 27 jaar gespeeld te hebben. Het concept was simpel: de draak steken met shows, acteurs en ontwikkelingen op Broadway, liefst met een actuele rode draad.
Al eerder stak de voorstelling de oceaan over, en werd een versie in Londen opgevoerd. Nu is het opnieuw zover. In de Menier Chocolate Factory staat op dit moment Forbidden Broadway. De naam mag dan Broadway bevatten; de voorstelling is wel heel duidelijk op de Londense theatervoorstellingen gericht, en wordt ook gespeeld door vier Britse acteurs. Het is een mengeling van nieuw en reeds bestaand materiaal. Wie de CD’s van de Broadway-voorstellingen kent heeft dus veel momenten van herkenning. Daar veel shows zowel op Broadway als West End staan of stonden is het natuurlijk prettig dat je successen kunt herhalen.
De show is razend actueel, met bijvoorbeeld een sneer naar de grootse opvoering van The King and I en een nummer het sluiten van Spring Awakening, en tegelijkertijd zitten er ook wel wat te oude dingen in, zoals Chitty Chitty Bang Bang, maar misschien vonden ze dat gewoon te leuk om niet te doen, een terechte gedachtegang. Dat Equus geen musical is en de stripshow van Harry Potter eigenlijk misplaats is stoort evenmin vanwege de hoge fun-factor.
Hoogtepunt is het Les Miserables-blok, waarbij uiteraard het draaiende podium een sneer krijgt, maar waar ook Susan Boyle even ten tonele verschijnt. Ook de Billy Elliot-sketch is in al zijn genantheid toch wel heel geslaagd. De Jersey Boys’ “walk like a man, sing like a girl” is van grote klasse, omdat het de humor combineert met een vocaal uitstekende uitvoering, zoals alles uitstekend wordt vertolkt.
Ook de ‘eigen’ Menier producties krijgen een behandeling. Little Shop of Horrors, A Little Night Music en La Cage aux Folles, allen shows die in dit kleine theater begonnen, worden op de hak genomen.
De randverschijnselen rond de musical krijgen eveneens aandacht: de theatersouvenir hausse van Cameron Mackintosh, de theaterprijzen via een Oliver-sketch, de voorliefde voor Camp, projecties en poppen, en nog veel meer.
De cast is sterk, in zowel zang als spel, en gelukkig voorzien van een geweldige timing en een goed doseringsvermogen. Steven Kynman is vertederend als Billy Elliot-vertolker Silly Idiot, Alasdair Harvey is geweldig als Sondheim, Anna Jane Casey doet een briljante én genadeloze imitatie van Liza Minelli en Sophie-Louise Dann speelt geweldig met de zangtechniek van Sarah Brightman.
Menier Chocolate Factory is op afstand het theater met de slechtste zitplaatsen van Londen. De banken, vrijwel allen zonder rugleuning, zitten niet lekker, en de beenruimte houdt ook niet over. Uitzondering is rij AA, de eerste rij, waar je van relatief veel zitcomfort bent voorzien, en ook nog eens boven op de actie zit. Een poging om op deze rij een plaats te boeken — het theater heeft geen vrije zitplaatsen meer — is zeker de moeite waard.
Forbidden Broadway is een leuke voorstelling voor iedereen. Uiteraard geldt wel dat hoe meer musical je kent of hebt gezien en hoe meer je op de hoogte bent, hoe meer je geniet van deze show. Wel moet gezegd worden dat de show niet helemaal is meegegaan in het tijdsbeeld van steeds hardere humor en scherpere satire, hoewel Elton John, Sarah Brightman, Stephen Daldry, Elaine Page en Liza Minelli daar misschien wel anders over denken.
Forbidden Broadway is nog tot 13 september te zien in de Menier Chocolate Factory.
