Fun Home vertelt het verhaal van Alison Bechdel, een lesbische cartoon tekenaar. De volwassen Alison blikt van achter haar tekentafel terug op haar jeugd, haar coming out en de dood van haar vader. We zien Alison daarbij in drie fasen van haar leven: als klein meisjes van een jaar of negen, als student en tenslotte als volwassene.
Alison groeit op in een ogenschijnlijk standaard gezin. Haar vader Bruce is leraar Engels met een buitengewone interesse in geschiedenis. Bruce restaureert daarnaast huizen; Zo heeft hij ook hun eigen huis opgeknapt, dat daarmee net een museum is geworden. En tenslotte runt Bruce met zijn gezin ook nog een familiebedrijf, een uitvaartonderneming waar de titel van de musical aan ontleend is: Fun Home (Funeral Home).
De verhouding tussen Alison en haar vader is moeizaam te noemen. Als Alison nog klein is, heeft Bruce maar weinig tijd en geduld voor haar en haar broers. Momenten van ontspanning zijn vaak maar kort. En omdat Bruce een perfectionist is, legt hij de lat voor zijn kinderen hoog en dat komt de sfeer doorgaans niet ten goede. Cartoons vindt hij maar niets en als de kleine Alison een tekenproject voor school doet heeft Bruce daar geen goed woord voor over, simpelweg omdat het niet aan zijn standaard voldoet. Ook de tv programma’s waar Alison naar kijkt moeten een zeker niveau hebben. En dan Alisons kledingstijl. Kleine Alison kleedt zich tot ergernis van haar vader het liefst in jongenskleding en heeft een hekel aan de poppenkleren die ze geacht wordt te dragen. Als ze op stap is met haar moeder Helen, ervaart ze haar eerste gevoelens van aantrekking tot een voor haar onbekende vrouw. Vol bewondering zingt kleine Alison over het stoere voorkomen van de vrouw, haar korte haar, tuinbroek en sleutelbos (‘Ring of Keys’). Het zijn de voortekenen van hetgeen zich tijdens haar tienerjaren verder ontwikkelt.
Als student vindt Alison uit dat ze lesbisch is en beleeft ze haar coming out. Aanvankelijk geeft dat nog onzekerheid en twijfel, maar als ze Joan ontmoet raakt Alison euforisch. Dolgelukkig is ze met haar nieuwe ‘ik’.
Wat Alison lange tijd niet weet, is dat haar vader homoseksueel is. Iets dat voor Bruce een struggle is binnen zijn heterohuwelijk. Hij heeft duidelijk niet genoeg aan het gezinsleven en zijn vrouw Helen, en zoekt zijn heil dan ook in het hebben van buitenechtelijke homoseksuele contacten. Helen wil er aanvankelijk niets van weten maar uiteindelijk beseft ze heel goed waar haar man mee bezig is. Schrijnend is de situatie dat Bruce thuis op de bovenverdieping toenadering zoekt tot de klusjesman terwijl Helen beneden met de spreekwoordelijke oog- en oorkleppen op piano zit te spelen, met kleine Alison tekenend naast zich. Alison komt er uiteindelijk in haar tienerjaren via haar moeder achter dat haar vader gay is, kort nadat ze zelf ook haar coming out heeft gehad. Van haar ouders kreeg ze daar aanvankelijk geen fatsoenlijke reactie op. Maar als ze het face to face met haar moeder bespreekt, openbaart Helen de geaardheid van Bruce. Helen drukt Alison op het hart (‘Days and days’) haar leven niet te vergooien zoals zij dat heeft gedaan. Ze heeft jarenlang weggekeken, zich opgeofferd en de schijn opgehouden van een happy family. Iets dat ze haar dochter niet gunt… Alison is verward nu ze beseft dat zij en haar vader, hoe verschillend ze ook leken, toch meer op elkaar lijken dan ze dachten. Ze zoekt nu ook bij haar vader een opening om erover te praten, maar Bruce ontwijkt dat telkenmale, zelfs nu hun geheimen geen geheimen meer zijn.
Bruce slaagt er steeds minder in zijn leven te begrijpen en bij elkaar te houden. Zijn wereld valt uit elkaar en het vuur dat in hem brandt is blijkbaar niet meer te bedwingen. Ondanks psychiatrische hulp neemt Bruce een onherroepelijke beslissing, Alison achterlatend met tal van herinneringen, vragen en twijfels……
Fun Home is een aangrijpend, rauw portret van een familie die naar de buitenwereld toe perfect lijkt te functioneren, maar die in werkelijkheid volledig uit balans is. Met thema’s die er toe doen. Zo zijn de worsteling met homoseksualiteit in een heterohuwelijk, de coming out van een tiener en zelfmoord aangrijpende, relevante onderwerpen die regelmatig tot een indrukwekkende stilte in de zaal leiden. Met een mooie score die qua emotie zeer passend is. Maar er zijn ook momenten van verlichting waar het publiek de ruimte krijgt om even op adem te komen. De imaginaire reclamespot van kleine Alison en haar broertjes in ‘Come to the Fun Home’ is zo’n - erg geestig - moment. En de wijze waarop de student Alison in ‘Changing my Major’ zingt over de roze wolk waarop ze zich met haar eerste liefde Joan bevindt, is naast ontroerend eveneens erg komisch.
De voorstelling eindigt met het diep rakende ‘Flying Away’, het magistrale finalelied waarin de drie Alisons terugblikken op de relatie met hun vader. Een moment dat de zaal doet breken, voor zover dat al niet eerder is gebeurd.
De cast van Fun Home is uitstekend te noemen, zonder zwakke plekken. Een drietal acteurs springt er bovenuit. Eleanor Kane zet de student Alison geweldig neer. In haar seksuele ontdekkingstocht is ze aanvankelijk onzeker en angstig, maar tegelijkertijd nieuwsgierig en volhardend om uiteindelijk door te stomen naar haar ultieme geluksmomenten met Joan. Kane geeft aan alle lagen van haar karakter de juiste lading en ‘‘Changing my Major’ is een van de hoogtepunten van de voorstelling.
Dan Zubin Varla die een fantastische Bruce neerzet. Bruce is een ijdeltuit, een betweterige perfectionist. Hij is op vele gebieden actief maar het opknappen van huizen is echt zijn ding waarbij alles van een perfecte schoonheid moet zijn. Bruce stelt op allerlei gebied hoge eisen, waarmee hij een complexe man is om in gezinsverband mee samen te leven. Soms toont Bruce een opleving, een moment van ontspanning. En in de flirts met andere mannen zelfs een kinderlijke ongeremdheid. Varla speelt de diverse kanten van Bruce zijn karakter zeer geloofwaardig en schakelt ogenschijnlijk moeiteloos: razend knap.
Tenslotte Harriet Turnbull als de kleine Alison. Met haar guitige lach wint zij de harten van het publiek vrijwel onmiddellijk. Waarna zij middels haar onbevangen spel, haar mooie zangstem en zelfverzekerde en net niet brutale voorkomen laat zien hoe getalenteerd zij is.
Deze Fun Home is een sieraad voor de theaterliefhebber. De voorstelling heeft geen spectaculair decor en visuele hoogstandjes nodig om je lang bij te blijven. Om dit in de geest van Alison nog eens kernachtig weer te geven: “Caption: deze Fun Home is een must see.”
